"มันเรียกว่าความรักจริงหรอ?.....ฉันคิดว่ามันคือความสงสาร ...สำหรับเด็กนั้น"
"สำหรับพี่ผมไม่ใช่ความรักจริงๆใช่ไหม "
อาทิตย์ลับแสง.....เล่าหมู่มวลเหยื่อและเสือทั้งหลายพร้อมปล่อยตัวปล่อยใจไปกับแสงสีที่สาดส่องมายามค่ำคืน เสียงดนตรีดังเร้าให้กระตุ้นอารมณ์ที่มึนเมายิ่งหึกเหิมมากขึ้น
แต่สำหรับคนวัยทำงานอย่าง "แบมแบม" เป้าหมายของเขาไม่ใช่มาเพื่อหลงไปกับแสงสีที่ผับด้านล่าง เพราะที่แห่งนี้ยังมีเล้าจ์ที่พร้อมให้บริการ เขาเดินตรงไปลิฟต์ชั้น 3 เพื่อไปยังห้องวีไอพีที่เขาจองไว้ เขามาที่นี่แทบจะทุกสุดสัปดาห์ของการเลิกงาน เขามาที่นี่เพื่อพบปะกับเพื่อนฝูงดื่มแอลกอฮอล์เพื่อคลายเครียด เขามักจะได้เหยื่อกลับติดไม้ติดมือไปด้วย
เขาไม่นิยามตัวเองเป็นเสือเพราะแบบเขาคงไม่สามารถไปขย้ำใครได้ เขาจึงเรียกตัวเองว่าเป็นผู้ล่าแทน และผู้ล่าแบบเขาจะไม่ยอมปล่อยให้เหยื่อหลุดไป เพียงแค่เขาหมายตาเสือที่ตกเป็นเหยื่อพวกนั้นก็พร้อมที่จะทำให้ความต้องการของเขาเป็นจริง
รีวิว (0)
เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว
Guest
