องค์จักรพรรดินีเช่นข้า

องค์จักรพรรดินีเช่นข้า... 

.............................. 

องค์จักรพรรดินีเช่นข้า นอกจากจะจืดจางแล้วก็ยังเป็นได้แค่ตัวประกอบที่นั่งจิบชาไปวัน ๆ และได้แต่เฝ้ามองเหล่าตัวเอกทั้งหลายตีกัน โดยใช้น่านฟ้าเหนือดินแดนของข้าเป็นสนามรบอย่างนั้นหรือ ถ้าไม่ติดว่ายามนี้ข้าปกครองดินแดนโดยธรรมอยู่ ข้าก็คงสาปส่งพวกมันเรียงตัวไปแล้ว! 

............................ 

นามก่อนขึ้นครองราชย์ จางจิวอัน 

นามหลังขึ้นครองราชย์ หยางจิวอัน 

องค์จักรพรรดินีแห่งดินแดนอรุณ 

............................. 

ตู้ม!

เปลวอัคคีวูบไหวดุจอาทิตย์อุทัยยามรุ่งสาง ปะทะกับอีกฝั่งซึ่งเป็นวายุหมุนวนราวกับพายุลูกใหญ่พัดพาให้เปลวอัคคีมอดดับ แต่ก็มิอาจเป็นผล มีเพียงทิศทางของเปลวเพลิงเท่านั้นที่แปรเปลี่ยน ปะทะเข้ากับโล่โปร่งใสสีเหลืองทอง อันเป็นโล่ปกป้องดินแดน ยามโล่ถูกปะทะยังผลให้แผ่นดินภายใต้น่านฟ้าสนามรบสั่นสะเทือนราวกับวิบัติมาเยือน หากแต่ผู้อยู่บนผืนแผ่นดินที่ว่ากลับเดินกวักไกว่สวนกันไปสวนกันมาหาได้แย่แส เสมือนสถานการณ์เบื้องบนเป็นเพียงเรื่องธรรมดาที่เกิดขึ้นได้ทั่วไป

ณ ท้องพระโรง

เหล่าขุนนางแต่งองค์ทรงเครื่องตามยศฐา กล่าวรายงานผู้ที่ประทับอยู่บนบัลลังก์ด้วยรอยยิ้ม

"ฝ่าบาทอย่าได้ทรงกริ้วเลยพ่ะย่ะค่ะ องค์รัชทายาทแห่งแดนอัคคีเพียงแค่เสด็จมาสำรวจน่านฟ้าเท่านั้น"

ร่างบางขยับกายเล็กน้อย สีหน้าไม่ได้แสดงอารมณ์อันใด สายตาเหลือบมองเพดานโปร่งใส พลันเห็นลูกไฟขนาดมหึมากำลังก่อตัว

'เหล่าขุนนางพากันโป้ปดเสียคำโต คิดว่าข้าโง่หรืออย่างไร เห็นอยู่ตำตาว่าเจ้านั่นกำลังปล่อยลูกไฟขนาดมหึมาใส่เพื่อนบ้านทิศตะวันออกของเรา' 

รุ่งเช้าอันสดใส ท้องนภาปลอดโปร่งเสียจนผิดวิสัยแต่ก็มิมีผู้ใดสน วันนี้ไม่มีลูกไฟ หรือพายุหมุนก่อตัวขึ้นบนน่านฟ้าดินแดน เป็นผลให้ผู้ปกครองดินแดนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างอารมณ์ดีมาตั้งแต่เช้าของวัน จวบจนช่วงบ่ายที่เหล่าขันทีพากันวิ่งพล่านเพราะฎีกาบนโต๊ะทรงงานกองเป็นภูเขา

บุคคลผู้หนึ่งตระหนักได้ว่า ฉายาองค์จักรพรรดินีผู้จืดจางไม่ใช่ว่าได้มาเล่น ๆ

"ฝ่าบาททรงประทับอยู่ที่ใดหรือพ่ะย่ะค่ะ!? "

"ฝ่าบาท!!!! " เสียงตะโกนดังกึกก้องไปทั่วทั้งวังหลวง คนนั่งอยู่หลังกองฎีกาพลันยกมือขึ้นแคะขี้หูด้วยสีหน้ารำคาญใจ

"แย่แล้ว ฝ่าบาททรงหายไปประทับที่ใดก็ไม่ทราบแล้ว" เสียงเรียกขานยังคงดังไปทั่ว ท้ายที่สุดผู้ที่ถูกตามหาก็เอ่ยปากตัดความรำคาญ

"เงียบก่อนขันที เราอ่านฎีกาอยู่"

"......"

องครักษ์หน้าหยกผู้หล่อเหลาเสียพิลาศ ดียิ่งที่แผ่นดินไม่แตกสลายเพราะความหล่อเหลาของเขา

ผู้ประทับอยู่หลังโต๊ะน้ำชามองใบหน้าของบุรุษหนุ่มอายุน้อยกว่าไปพลางระหว่างรอให้ผู้ที่อยู่เหนือน่านฟ้าเลิกปล่อยพลังโจมตีกันเสียที

องค์รักษ์หนุ่มผู้เป็นอาหารตาชั้นยอดเยี่ยมไม่รู้ร้อน มิได้ตระหนักถึงว่าสายตาที่กำลังมองตนอยู่เป็นสายตามีความสุข เพียงเพราะอ่านไม่ออก เจ้าตัวจึงคิดว่าอีกคนกำลังเบื่อหน่าย

"หากพระองค์ทรงต้องการ กระหม่อมจะสาปพวกเขาแทนพระองค์เองพ่ะย่ะค่ะ"

"......"

"ทรงต้องการหรือไม่ หรือจะตัดหัวไปเลยเสียดีกว่าพ่ะย่ะค่ะ"

คนถูกถามกลอกตาระอาใจ "องครักษ์ ท่านรู้จักคำว่าซาดิสม์หรือไม่"

"คืออันใดหรือพ่ะย่ะค่ะ? "

"ก็ดีแล้วที่ไม่รู้พ่อคนซาดิสม์"

ข้อมูลเรื่อง 

ดินแดน - เผ่าพันธุ์ 

ดินแดนอรุณ - มนุษย์

ดินแดนอัคคี -มนุษย์

ดินแดนวายุ - เผ่าครึ่งคนครึ่งสัตว์

ดินแดนวารี - เผ่าเงือก

ดินแดนปฐพี - เผ่าคนแคระ

ดินแดนอัสนี - มนุษย์

ดินแดนเหมันต์ - มนุษย์

ดินแดนพงษ์ไพร - เผ่าหูยาว

ดินแดนรัตติกาล - เผ่ามาร

................

นิยายเรื่องนี้มี E-Book แล้วนะคะ วางขาย 2 เล่มจบเท่านั้นเอง

ทุกคนสามารถซื้ออีบุ๊คที่ต้องการได้ทาง www.mebmarket.com ค่ะ

และอีบุ๊คเล่มที่ 1 ของเราคลิกได้ตรงนี้เลย คลิก 

เล่ม 2 คลิก 

สำหรับนักอ่านที่ไม่ต้องการจะซื้อ สามารถกดอ่านเป็นรายตอนในหน้าถัด ๆ ไปได้เลยค่ะ เพียงแต่ในเรื่องจะไม่ลงเนื้อหาที่เป็นฉาก NC และตอนพิเศษเท่านั้นเอง

ขอบคุณค่ะ