เด็กป่วนชวนมารักNC20++

เสียงเพลงยามค่ำคืนจากบาร์แห่งหนึ่งส่งเสียงดังไปตามท้องถนน เครื่องดื่มสีอำพันที่ถูกรินใส่แก้ว บรรยากาศภายในร้านแม้จะสนุกสนานขนาดไหนก็ไม่ทำให้จิตใจที่ถูกทำร้ายมารู้สึกดีขึ้นแม้แต่น้อย

"มาย! เชื่อพี่! อย่าไปเสียใจให้กับผู้ชายแบบนี้" เสียของสาวร่างอวบเรียกชื่อคนที่ทอดสายตาเหม่อลอยให้กลับมา

"ไม่รู้สิพี่ มันบอกไม่ถูกอะ มันเจ็บ มันจุกไปหมด" ริมฝีปากสวยพูดไป พลางปาดน้ำตาที่คลออยู่ออกจากดวงตาสวย

"เชื่อฉัน ถ้าอะไรที่มันของเรา มันก็จะเป็นของเรา ถ้าไม่ใช่ มันก็ไม่ใช่" เสียงเพื่อนหนุ่ม LGBTQ พูดขึ้นพลางยกแก้วเหล้ากระดก

"นั่นสินะพี่ ถ้ามันเป็นของของเรา มันก็เป็นของเรา ถ้าไม่ใช่ก็แค่ปล่อย" รอยยิ้มบางๆที่ไม่ว่าใครๆก็ดูออกว่าฝืนยิ้มออกมาเบาๆ ก่อนจะหยิบแก้วน้ำสีอำพันกระดกเข้าปาก

………...…...........................................................

'สมาย'

สาวน้อยวัย 22 ปีที่ออกมาทำงานเพื่อช่วยเหลือค่าใช้จ่ายภายในบ้าน เนื่องจากแม่ผู้เป็นเสาหลักของบ้าน มาล้มป่วยลง ทำให้รายรับที่ไม่ค่อยจะพอกับรายจ่ายที่มากอยู่แล้ว กลับเพิ่มขึ้นจากเดิมเป็นเท่าตัว เจ้าตัวจึงตัดสินใจ ออกมาทำงาน ทั้งๆที่อีกเพียง 1 ปี ก็จะเรียนจบ

'ภูมิ'

หนุ่มวัย 30 ที่ใช้ชีวิตสุดโต่งหลังจากที่แฟนสาวที่คบกันมาจนจะแต่งงาน มาทิ้งกันไปด้วยเหตุผลที่ว่า แม่ของเจ้าตัวไม่ชอบเขาและจะตัดเธอออกจากตระกูลถ้ายังฝืนคบกันต่อ

..........................................................................

'เขาว่ากันว่า ถ้าหากเราไปอยู่ที่ไหน คนที่เป็นคู่แท้ของเรา เขาก็จะตามมาอยู่ที่เดียวกัน....'

'ถ้าอย่างนั้น ขอได้ไหม ให้เธอเป็นคนนั้นที่ฉันรอได้มั้ย'