ของเล่นท่านประธาน

“อย่าดูถูกความพยายามของคนอื่นสิคะ นิสัยไม่ดีเลย”  

สายลมพัดพาประโยคที่แองเจลาบ่นไปเข้าหูสิบทิศอย่างจัง เขาเหลือบสายตามองแม่ตุ๊กตาบลายธ์ที่กินลมยืนตากน้ำค้างอยู่ใกล้กัน ในร้านมีแต่นางแบบจนดูกลาดเกลื่อนสายตาไปหมด สวยหมอเดียวกันทั้งนั้นไม่สะดุดตาสักคน 

“นี่คุณ” สิบทิศเรียกเธอให้หันมารับผิดชอบคำพูดของตัวเอง แม่ตุ๊กตาบลายธ์ของเขาหันหน้ามาอย่างช้าๆ คนที่ตกอยู่ในภวังค์คือสิบทิศ เด็กสาวตรงหน้าดูก็รู้ว่าไม่ได้พยายามจะสวย คนนี้สวยธรรมชาติ  

“มีอะไรหรือเปล่าคะ” น้ำเสียงติดจะเศร้าสร้อยฟังชัดว่าคล้ายคนเพิ่งเสียน้ำตา จมูกเชิดรั้นก็แดงน้อยๆ  

สิบทิศที่ยืนนิ่งเรียกสติตัวเองกลับมาได้เพราะปลายสายตะโกนใส่ เขากดวางสายและมองใบหน้าเธอเต็มสองตา 

“คุณ หนูถามว่ามีอะไรหรือเปล่าคะ” 

“ผมจะบอกว่าระวังแก้วหล่นลงไปข้างล่างครับ”