ปลายฝนต้นหนาม #ปั้นหมึกcontest

ครั้งโน้น ...ในวันฝนพรำ หัวใจที่บอบช้ำจากการสูญเสียแม่อันเป็นที่รักของมินตราได้เจอกับหัวใจที่เย็นฉ่ำดั่งสายฝนของรณกรช่วยปลอบประโลม  

ครั้งนั้น ...ในวันฝนพรำ สายฝนอย่างเขากลับกระหน่ำแรงดุจพายุฝนบ้าคลั่งจนเธอเจ็บปวดไปทั้งใจ 

ครั้งนี้ ...ในวันฝนพรำ  ฝนกลับตกไม่ทั่วฟ้า สายฝนที่ชื่อรณกรไม่ได้มีไว้สำหรับมินตราอีกต่อไปแล้ว 

บางอย่างพามินตรากลับมาตรงนี้ ที่เก่าเวลาเดิม แตกต่างที่คราวนี้หัวใจของเธอไม่ได้บอบช้ำเพราะแม่ไม่ได้จากเธอไปไหน เหตุการณ์ยังคงดำเนินไปอย่างที่มันควรจะเป็น เหมือนเดิมทุกอย่าง ยกเว้น ผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมแขนเขาตอนนี้กลับไม่ใช่เธอ 

“ชีวิตที่ไม่มีมิน อาจจะเป็นสิ่งถูกต้องที่สุดสำหรับเรนก็ได้ ลาก่อนนะเรน สายฝน (ที่รัก) ของมิน”