‘จิวหรง’ หญิงสาวธรรมดาในโลกปัจจุบันประสบอุบัติเหตุจนถึงชีวิต ทว่าพอฟื้นลืมตาขึ้นอีกหนก็พบว่าตัวเองทะลุมิติมาอยู่ในนิยายจีนโบราณที่ยังอ่านไม่จบ ในคราแรกยังพอเบาใจอยู่บ้างเพราะคิดว่าตัวเองทะลุเข้ามาเป็นตัวประกอบที่ไม่มีบทบาทเท่าที่ควร แต่ไปๆ มาๆ ทำไมร่าง ‘โจวมี่ฮวา’ ที่เธออาศัยอยู่นั้นกลับกลายมาเป็นตัวดำเนินเรื่องเพราะนางมีความสามารถในการปรุง ‘ยาหวนวิญญาณ’ ที่สามารถฟื้นคืนชีวิตของผู้ที่ตายไม่เกินสิบสองชั่วยามให้กลับมามีชีวิตได้ ไม่ว่าผู้ใดก็ตามล่าต้องการตัว ไม่เว้นแม้แต่ ‘เหวินเทียนอี้’ ตัวร้ายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นจอมมารผู้อำมหิตโหดเหี้ยม จนผู้คนร่ำลือว่า หากไม่อยากพบจุดจบก็ไม่ควรแม้แต่เอ่ยชื่อเขา
จิวหรง
หญิงสาวยุคปัจจุบัน (เกิดอุบัติเหตุจนตกลงไปตายในน้ำ) เป็นครูพี่เลี้ยงเด็กในเนอสเซอรี่ ครอบครัวมีธุรกิจเปิดร้านขายยาแผนปัจจุบันและสมุนไพรแผนโบราณ มีความสุขกับการกินขนมหวาน จิตใจงามและมองโลกในแง่ดี
โจวมี่ฮวา
บุตรีฮูหยินรองและใต้เท้าโจว บุคลิกเก็บตัว รักสันโดษ ขลุกตัวอยู่กับสมุนไพรท้ายจวน มีความสามารถปรุงยาหวนวิญญาณได้ คราอายุสิบสามปีได้กลืนดอกจันทร์เสี้ยวที่ออกดอกคราเดียวตลอดชีวิตเข้าไปทำให้มีกลิ่นกายหอมอบอวลไม่จางหาย (ตกน้ำตาย)
เหวินเทียนอี้
(ตัวร้ายในนิยาย) บุรุษร่างกายกำยำแข็งแรงปราดเปรียว ใบหน้าขึงขังมีรอยแผลเป็นพาดเป็นเส้นจากร่องรอยของการต่อสู้ปรากฏอยู่บนใบหน้า ดวงตาสีนิลเฉียงขึ้นเป็นประกายความอำมหิตกระหายการรบราฆ่าฟัน เยื้องย่างแต่ละก้าวสะเทือนเลื่อนลั่น ได้รับขนานนามว่า ราชาปีศาจ, จอมมารจากโลกันต์
โจวหนิงเจียว
(นางเอกในนิยาย) บุตรีฮูหยินใหญ่และใต้เท้าโจว เป็นสตรีผู้ถูกขนานนามว่างดงามที่สุดในแคว้นนี้ อีกทั้งมีวรยุทธ์เก่งกล้าเกินสตรีใด จิตใจงดงาม มีคุณธรรมสูงส่ง
หยางหลง
(พระเอกในนิยาย) ชินอ๋องแห่งแคว้นหยาง ใบหน้าสง่างามดุจฟ้าประทาน ความสามารถเก่งกล้าเทียบกับเหวินเทียนอี้
*เรื่องนี้เป็นนิยายจีนเรื่องแรกของไรท์ หากมีความผิดพลาดหรืออาจไม่สมเหตุสมผลบ้างประการใด ก็ต้องขออภัยมา ณ ที่นี่ด้วย
*ไรท์เปิดให้อ่านฟรีจนจบค่ะ
*ชื่อตัวละครและสถานที่ในเรื่อง ไรท์แต่งขึ้นเอง ไม่ได้อิงตามประวัติศาสตร์ใดๆ