เพื่อนก็คือเพื่อน ไม่มีทางเปลี่ยนเป็นมากกว่านั้น ดาริสาเองก็คิดเช่นนั้น แต่ดันเกิดเหตุทำให้ทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไป เมื่อเธอถูกวางยามีคนคิดร้ายหวังทำลาย คนที่ช่วยเธอเอาไว้ก็คือ เพื่อนสนิท
ถึงแม้ไม่ตั้งใจ แต่มีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้นที่ช่วยเธอได้ จึงได้แต่ปล่อยเลยตามเลย เพื่อนก็กินเพื่อนได้.... ไม่ใช่แค่ครั้งเดียว แต่ทั้งคืน แล้วยังจะกล้าพูดได้เต็มปากอีกหรือว่า ขอให้เหมือนเดิม ...ไม่ได้คิดอะไร... มันก็แค่อุบัติเหตุ
พยายามทำตัวปกติ แต่ทำไม๊...เวลาเห็นหญิงอื่นเข้าใกล้ ใจมันสั่นรุนแรง พร้อมจะประกาศให้ทุกนางรู้ว่า ... นั่นมันของฉันนะ!!
...................................................
“ก็รักไง”
“ตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ทำไมต้องอยากรู้ด้วย รู้ว่ารักละกันน่า” ดาริสาเฉไฉ ไม่กล้าพูด
“พูดให้ชื่นใจหน่อยสิ”
“ก็...ไม่แน่ใจ ..รักตอนไหน เพราะตอนแกช่วยฉันจากรุ่นพี่สองคน ก็รู้สึกว่าติดหนี้บุญคุณ แล้วตอนเรียนมหาลัยฉันก็อยู่กับแกตลอด จนชิน ชินที่จะไปไหนมาไหนด้วยกัน ชินที่จะเล่าทุกอย่างให้แกฟัง และชินที่จะร้องไห้กับแกทุกครั้งที่เสียใจ และก็ชอบที่แกใจดีขับรถไปรับกลับทุกครั้ง ที่เดทกับผู้ชายแล้วมันไม่โอ”
“แบบนั้นเขาเรียกว่ารักที่ไหน นั่นเบ๊ชัดๆ”
...................................................
Guest
