ชีวิตเด็กกำพร้าอย่างพีชคณิตยังนับว่าโชคร้ายไม่พออีกหรือไง
เขาถึงต้องสูญเสียพี่ชายคนสำคัญที่สุดในชีวิตไปอีก
โศกเศร้ายังไม่ทันจะหาย จู่ๆ ก็พบตัวเองต้องตายอย่างอนาถ
พระเจ้าคงเล่นตลกกับเขา ถึงได้ให้เขามาเกิดใหม่ในอีกโลกหนึ่ง
กลายเป็นแม่ของลูกชายวัย 3 ขวบ
โอเค เขารักเด็ก มีลูกน่ะ ไม่เท่าไร แต่ไอ้คุณสามีที่ดูจะไม่รักกันนี่มันอะไร
ชีวิตใหม่นี้จะหย่าขาด หรือยอมทนเป็นสามีภรรยาต่อไปดีล่ะเนี่ย!
“ผมรู้สึกเหมือนตัวเองจะไม่สบาย จู่ๆ ก็ตัวร้อนไปหมด” น้ำเสียงแหบพร่าของคนนอนลืมตามองเขาบอก
ความง่วงงุนเลือนหาย สมองปะติดปะต่อเรื่องราวทุกอย่างได้ด้วยความรวดเร็ว ชายหนุ่มจ้องมองอีกฝ่ายอย่างอึ้งๆ ใบหน้าสวยหวานของพีชคณิตเริ่มมีเม็ดเหงื่อผุดขึ้นมาตามไรผม ประกอบกับดวงตาสีโกโก้ที่ปรือฉ่ำหวานผิดไปจากทุกที ทำเอาเขาจำต้องกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอ
“นะ...นายไม่ได้ไม่สบายหรอก” คีตะพยายามเรียกสติของตัวเองให้อยู่กับตัว “ลุกขึ้นเถอะ รีบกลับห้องดีกว่า”
“ผมเป็นอะไรครับ” ฝ่ามือบางอันร้อนผ่าวเอื้อมมาแตะลงบนท่อนแขนเขาอีกครั้ง พร้อมกับน้ำเสียงหวานอ้อนออด “...คุณคีต”
“นายกำลังฮีท! ออกจากห้องลูก กลับไปที่ห้องนายก่อน” ชายหนุ่มเอ่ยประโยคสุดท้ายออกมาอย่างยากลำบาก
ยามนี้ร่างกายของเขาเริ่มร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างกะทันหัน กลิ่นพีชหอมฟุ้งจนแสนเวียนหัวยิ่งทำให้การควบคุมตัวเองย่ำแย่ลงถนัดตา
ไม่ได้การแล้ว ถ้าปล่อยไว้แบบนี้ เขาต้องเกิดอาการรัทแน่!
ชายหนุ่มกลั้นใจ พยายามดึงสติให้กลับสู่ตัวเอง ตวัดผ้าห่มคลุมกายออก แล้วพุ่งออกจากห้องลูกโดยไม่สนใจเสียงครางเรียกแสนหวาน
ไม่! เขาจะต้องมีสติ
...สติ
บ้าชะมัด เขาอยากจะก้าวกลับไปที่ห้องนั้นแล้วกระชากเจ้าของกลิ่นหอมหวานเข้ามากลืนกินเหลือเกิน
ฝากติดตามทวิตของไรต์ได้ที่ @Athousandmile19 ขอบคุณค่า ><
Guest
