ชะตารักรัชทายาทมาร

“ข้าช่วยเจ้า เจ้าต้องมีอะไรตอบแทนข้าแล้วล่ะเด็กน้อย” กู่เฉิงพูดกับอี้เอ๋อร์

“อะไรดีล่ะ" เจ้าเด็กเอียงคอถาม

น่ารัก ชายหนุ่มคิดในใจ

“ไม่รู้สิ เจ้าคิดว่าอะไรมีข้าสำหรับเจ้า” กู่เฉิงพูด

ส่วนเจ้าแฝดคนพี่หงุดหงิดที่น้องชายไปคุยกับคนแปลกหน้าแล้วทำท่าทีสนิทสนม ถ้าเขาจับกินขึ้นมาจะทำยังไง เลยชกลมต่อยฟ้ากลางอากาศระบายอารมณ์หงุดหงิด จนพี่ๆ ต้องช่วยปลอบ

“มีค่าเหรอ?”

“ช่าย” ชายหนุ่มย่อตัวลงคุยกับเจ้ามังกรน้อยตัวอ้วนตรงหน้า 

“……” เจ้าเด็กยังคิดไม่ออก

“ติ๊กต๊อกๆ” กู่เฉิง

ตึกๆๆๆ

จู่ๆ ก็มีเสียงฝีเท้าของใครหลายคนวิ่งมาทางที่เด็กๆ เล่นอยู่ ประจวบเหมาะกับอี้เอ๋อร์คิดออกแล้วบอกกู่เฉิงพอดี

“งั้นโตขึ้น ข้าจะเป็นเจ้าสาวท่านดีไหม ท่านพ่อบอกว่าข้านี่แหละมีค่าที่สุด” เจ้าเด็กพูดแล้วยิ้มจนตาหยี

ส่วนคนได้ฟังถึงกับวิญญาณออกจากร่าง น่ารักน่าเอ็นดูอยู่หรอก แต่ความคิดพิเรนท์ๆได้แม่มาเต็มร้อย

อี้เอ๋อร์ที่เห็นบิดาและคนอื่นๆวิ่งหน้าตั้งมาหา

ก็ตะโกนบอกด้วยความไม่ประสาอย่างเสียงดังว่า

“ท่านพ่อ โตขึ้นข้าจะแต่งงานกับเขา!!!!!!”

แต่งงาน!!!!!!!!!!!

เหมือนฟ้าผ่าลงกลางใจของหลงอี้ ร่างสูงหยุดกึกพร้อมกับมองไปยังชายหนุ่มที่อยู่ใกล้ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของเขา

“กู่เฉิง” เสียงเย็นๆ แต่เต็มไปด้วยแรงอาฆาต

“ทะ….ท่านใจเย็นๆ” กู่เฉิงยิ้มแหยๆ พร้อมยกมือทั้งสองข้างขึ้นลงๆเป็นสัญลักษณ์ให้ราชามังกรใจเย็นๆ

“เจ้าตายซะ!!!!!!!!!!”

เฮือก!

รัชทายาทมารสะดุ้งตื่น ใบหน้าขาวผ่อง คิ้วเข้มจมูกโด่งรับกับริมฝีปากหยักได้รูป ดวงตาเรียว หางตาเชิดขึ้นเล็กน้อย ซึ่งตอนนี้กำลังนั่งหายใจหอบ ที่ขมับมีเม็ดเหงื่อซึมเล็กน้อยจากการฝันร้าย

รัชทายาทหนุ่มพ่นลมหายใจออกมาอย่างโล่งอกเพราะมันเป็นแค่ความฝัน

โชคดีแค่ไหนที่เมื่อประมาณห้าร้อยปีก่อนเขาไม่โดนราชาหลงอี้ฆ่าตาย เพราะคำพูดสิ้นคิดของเจ้าลูกชายของราชามังกรหลงอี้เอง

ให้ตายเถอะ ผ่านมานานขนาดนี้แล้วยังจำได้แม่นอยู่เลยจิตสังหารของหลงอี้น่ากลัวชะมัด

นั้นเป็นเหตุผลที่เขาโดนยึดป้ายผ่านทางภพสัตว์เทพอย่างถาวร ตลอดห้าร้อยปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยได้ย่างกรายเข้าใกล้วังมังกรอีกเลย เพราะคนหวงลูกชายจนหน้ามืด

พิลึก

รัชทายาทหนุ่มหัวเราะเบาๆ ก่อนจะล้มตัวลงนอนอีกครั้ง

เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของ กู่เฉิงกับอี้เอ๋อร์ ลูกพ่อหลงอี้กับแม่หลิงเอ๋อร์

ฝากติดตามด้วยนะคะ 😊😊😊

Warning ⚠️

นิยายเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของผู้แต่งเองล้วน สถานที่ หรือสิ่งต่างๆ ในนิยาย มาจากจินตนาการเท่านั้น