" ขอสาบานเลยนะ!!!!! สาบานต่อสายแลน!!! สาบานต่อฟ้า!!!! ถ้าเข้าไปในเกมได้นะ!!!!! ถ้าเข้าไปได้ ฉันจะไปช่วยศิษย์พี่ของช้านนนนนน!!!!!"
.
.
.
.
หลังกผ่านกาลเวลามา 10 ปี จากสาวน้อยวัยใสก็กลายมาเป็นสาววัยทำงานที่มีการเล่นเกมส์เป็นแค่งานอดิเรกเสียแล้ว
"เอาล่ะเราจะให้โอกาสภาครีเมคของนายนะ"
สวมเครื่องเล่นVR ให้มั่นแล้วกดเริ่มเกมส์
.
.
.
" อ้อแอ้~ "
"พวกเจ้าฟังสิ! ลูกของเรากำลังหัดพูดคำแรกล่ะ"
พอกดเริ่มเกมส์ มันก็ให้มา เริ่มตั้งแต่ทารกเลยเหรอเนี่ย?
เออสมจริงดีเเห่ะ ว่าแต่ทำไมระบบมันสมจริงจัง
สมจริงยังตรงนั้นเลยเรอะ?!!!
.
.
.
"ขอดู 'ไอ้นั้น' ของเจ้าหน่อยสิ"
" ไม่ได้ขอรับ!!!! ถึงจะเป็นชายเช่นเดียวกันก็ให้ดูไม่ได้ขอร้าบบบบ นายท่านเมตต๊าา อย่าดึงกาวเกงข้าาาา"
.
.
.
"เอ่อ....พอดีข้าเก็บท่านได้ตรงกองผักเน่า ถ้าท่านไม่ถือ ข้าขอรับสินน้ำใจเป็นร่างกายท่านล่ะกัน"
"ร่างกายข้า?! นี้เจ้าจะทำอะไร๊!!!! อย่าเชียวนะ อย๊าาาาา!!!!!! "
Guest
