ผมดึงเธอเข้ามากอดแนบอก กอดเธอแน่นสุดหัวใจ ผมลูบหัวเธออย่างแผ่วเบา ตอนนี้ปัญหาที่เกิดผมก็ยังหาทางออกไม่ได้ แต่แค่ได้กอดเธอแบบนี้มันก็รู้สึกดีมากแล้ว
“พี่รักน้ำตาลนะครับ...”
เธอกอดตัวผมแน่นขึ้น พร้อมกับการพยักหน้าในอ้อมกอดของผม ตัวอุ่นๆ ที่ผมแสนจะคิดถึง กลิ่นหอมและเสียงหวานๆ ที่ผมอยากจะได้ยิน รอยยิ้มและแววตาของเธอที่เหมือนเป็นยาหล่อเลี้ยงชีวิตของผมไว้
“.....” ผมดึงเธอออกจากอ้อมกอด ทำให้เห็นว่าเธอร้องไห้ ผมเช็ดน้ำตาที่อาบสองแก้มเธออย่างแสนรัก เธอยิ้มอย่างอายๆ ให้กับผม “ถ้าพี่เคลียร์ปัญหานี้จบ เราแต่งงานกันนะ..... พี่ไม่อยากเสียน้ำตาลไป”
“ค่ะ... น้ำตาลจะแต่งงานกับพี่นนท์”
ผมดึงน้ำตาลเข้ามากอดอีกครั้ง
..ไม่ว่าปัญหานี้จะใหญ่หลวงแค่ไหน ผมจะผ่านมันไปให้ได้ ผมจะทำทุกทางเพื่อให้ปัญหานี้จบลง และผมกับน้ำตาลจะได้เริ่มต้นชีวิตครอบครัวด้วยกัน เธอเป็นคนเดียวที่ผมจะรัก..และเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ผมจะใช้ชีวิตอยู่ด้วย ไม่ใช่ผู้หญิงอย่างภาดาที่เธอไม่เคยเห็นคุณค่าในความรักของผม ผู้หญิงที่สวยเพียงร่างกายที่ฉาบอยู่ภายนอก ไม่ใช่จิตใจที่งดงามดั่งดอกกุหลาบขาวของผมดอกนี้