พ่ายเหลี่ยมรัก

"พ่ายเหลี่ยมรัก"

ยิ่งเธอต่อต้าน   เขายิ่งร้ายกาจ...

สปอยไว้ให้อ่าน... ^_^

“ฉันบอกเธอแล้วไงห๊ะ!! ว่าให้เลิกยุ่งกับไอ้หมอนั่น”  ใบหน้าบึ้งตึงบ่งบอกอารมณ์โกรธและโมโหร้าย  ราเชนทร์พูดพลางใช้มือบีบใบหน้าของเนรัญญาเพื่อให้หันมามองสบตากับเขา

“หรือเธอจะให้ฉันไปบอกมันตอนนี้เลยไหม”

“ว่าเธอกับฉัน...เคยฟัดกันกี่ครั้งแล้ว”

 หึ!!   

“รับรอง  มันคงอกแตกตายแน่”  ราเชนแค่นเสียงลอดไรฟัน  ดวงตาคมจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของเนรัญญา  ก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปากอย่างชัยชนะ

“พูดบ้าอะไรของคุณ!!!”   เนรัญญาตะโกนใส่หน้าเขาอย่างเหลืออด  เธอไม่เคยคิดเลยว่าจะมีคำพูดแบบนี้ออกมาจากปากผู้ชายอย่างราเชนทร์

“คุณนี่มันเลวจริงๆ”   

“ฉันถามหน่อยเถอะ!!  ถ้าฉันเลว   แล้วเธอละ  เขาเรียกว่าอะไร”   ยังไม่ทันที่เนรัญญาจะได้พูดจบ เขาก็เอ่ยแทรกขึ้นอย่างร้อนรน

“มีผัวอยู่แล้วทั้งคน ยังร่านไม่หยุด...  แบบนี้เขาเรียกว่าอะไรห๊ะ!! เนรัญญา”  เขาพูดพร้อมกับออกแรงบีบต้นแขนของเธอจนกระดูกแทบแตก 

“หยาบคายที่สุด”   

“คุณก็ดีแต่ทำร้ายคนอื่น” เธอเอ่ยออกไปอย่างไม่ยอมแพ้

  หึ!!  เนรัญญาจ้องมองเขาด้วยสายตาเคืองโกรธ  เมื่อความอดทนสิ้นสุดลง เธอจึงพูดประโยคนี้ออกไป โดยไม่ทันได้คิด

“สมควรแล้วแหละที่คนอย่างคุณ  ไม่เคยได้รับความรักจากใคร”

 “แม้แต่แม่แท้ๆ ของคุณเอง...”

เนรัญญา!!!!

ราเชนทร์ตะคอกใส่หน้าเธอเสียงดังลั่น   น้ำเสียงแข็งกร้าวบ่งบอกอารมณ์โกรธ  ที่ถูกระเบิดออกมาในพริบตา   เขารู้สึกเหมือนถูกมีดแทงลึกไปถึงหัวใจ ทั้งเจ็บ ทั้งโกรธแค้น  กับสิ่งที่ได้ยินจากปากของผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้า....   

ยังไม่ทันที่เนรัญญาจะไปก้าวถอย  เธอถูกแรงมหาศาลของราเชนทร์เหวี่ยงจนแผ่นหลังกระแทกกับผนังปูนของลาดจอดรถ  ร่างสูงเดินก้าวตามพร้อมกับมือที่กำเข้าหากันแน่นจนเกิดเป็นเส้นเลือดปูด  ซี่ฟันกรามบดเข้าหากันเสียงดังกรอด ๆ  ราเชนทร์ง้างหมัดขึ้นสูง  เนรัญญาหลับตาปี๋เพื่อเตรียมรับความเจ็บปวดที่กำลังจะเกิดขึ้น แค่เพียงไม่ถึงอึดใจ

ปั่ก!!!!!!!  หมัดหนักๆ  เฉียดใบหน้าของเนรัญญาปะทะผนังปูนเต็มแรง  เพียงไม่นาน  เลือดสีแดงฉาดเริ่มไหลซึมออกจากข้อนิ้วเรียวของชายหนุ่ม   ราเชนทร์หลับตาลงอย่างช้าๆ  เขาพยายามอย่างหนักเพื่อดับอารมณ์โกรธที่ร้อนรุ่มอยู่ภายในใจ

****นิยายเรื่องนี้  ยังไม่มีกำหนดลงนะคะ ( แต่งยังไม่จบ.... ก็เลยขอจองเรื่องไว้ก่อน  คงไม่ว่ากันน้าา)