ตราบาปรักเทพบุตรร้าย

“คุณมีลูกกับใครเจน” 

       น้ำเสียงนิ่งๆ กลับทำให้หัวใจของเธอหยุดเต้นลงอย่างง่ายดาย เธอจำเป็นต้องหมุนตัวกลับมาประจันหน้ากับเขา เชิดหน้าขึ้นต่อกรสายตาของเขาเพื่อปัดพิธุรทั้งหมด แม้ว่าความรู้สึกข้างในของเธอจะพังทลายและหวาดกลัวสักแค่ไหนก็ตาม 

       “ไม่ใช่เรื่องของคุณ!” เธอเค้นน้ำเสียงตอบ “แล้วฉันก็ไม่ได้ชื่อเจนด้วย ฉันชื่อกลิ่นจันทร์” 

       “ต่อให้เปลี่ยนไปอีกร้อยชื่อ ผมก็เชื่อว่าคุณคือเจนอยู่ดี” เขาก้าวเท้าเข้ามาอีกหนึ่งก้าว หัวแม่เท้าของเขาและเธอชนเข้าหากัน บ่งบอกว่าไม่มีระยะห่างมากกว่านี้ให้ได้ก้าวเข้ามาอีกแล้ว แต่เหมือนเขายังไม่พอใจ มือหนาเอื้อมจับต้นแขนทั้งสองข้าง ล็อกตัวเธอเอาไว้ “คุณแต่งงานแล้วงั้นเหรอเจน เด็กสองคนนั้นเป็นลูกใครกัน” 

       “ฉันบอกคุณแล้วไงว่าฉันไม่ใช่เจน ปะ...ปล่อย...” 

       น้ำเสียงของกลิ่นจันทร์กลืนหายเข้าไปในลำคอ ไรเกอร์ไม่มัวเสียเวลาถามย้ำคำถามเดิมๆ จากเธออีก เขาเปลี่ยนเป็นรวบมือเธอด้วยมือข้างเดียว ใช้มืออีกข้างเชยปลายคางเธอขึ้นสบตา โน้มใบหน้าลงมา แนบริมฝีปากลงบนกลีบปากนุ่ม จูบเคล้าเธออย่างลึกซึ้ง พิสูจน์ความจริงด้วยตัวเองว่ารสชาติจุมพิตหยาดเยิ้มชวนให้ขนลุกชันไปได้ทั้งร่าง นั้นมีเพียงเธอคนเดียวเท่านั้น 

       ปลายลิ้นหน้ากระหวัดไปรอบริมฝีปาก พลางดุนให้เธอเผยอปากออก เข้าไปส่องสำรวจภายในโพรงปากหวาน เธอพยายามดีดดิ้น หลบหลีกปลายลิ้นจากลิ้นหนา แต่ได้เพียงไม่นานเท่านั้น สัญชาตญาณก็นำพาให้เธอระเบิดความเป็นตนเองออกมา เผลอเกี้ยวกระหวัดปลายลิ้นต่อกรกับเขา 

       ไรเกอร์ส่งเสียงครางกระหึ่ม เลือดในกายของเขาเดือดพล่านอย่างร้อนรุ่น เขาแอ่นสะโพกเข้าหาหน้าท้องแบนราบ บดเบียนแก่นกายที่แข็งขึงเสียดสีอยู่บนตัวเธอ มั่นใจว่ากลิ่นจันทร์เองก็ต้องชุ่มชื้นเพราะจุมพิตที่โหยหาในวันนี้ด้วยเช่นกัน เสียงครางกระเส่าของเธอยืนยันอย่างนั้น 

       เขายังเดินหน้าจูบเธออย่างต่อเนื่อง มือค่อยๆ ล้อมรัดไปที่ท้ายทอย สอดแทรกปลายนิ้วเข้าไปในกลุ่มผม กดใบหน้าเธอแนบสนิทเข้ามา ประสานลมหายใจหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน ไม่มีอะไรบอกได้ว่าเขาจะสามารถถอดถอนจุมพิตจากกลีบปากนุ่ม ความรู้สึกของเขาไม่เคยเรียกร้องอะไรมากเท่ากลิ่นจันทร์มาก่อน เขาอยากดันร่างเธอลงบนโซฟา คร่อมกายอยู่เหนือตัวเธอในสภาพเปล่าเปลือย ก่อนจะสอดแทรกเข้าไปในช่องทางรักที่เคยมีเขาเข้าไปสำรวจเป็นคนแรก ดำดิ่งไปสู่สรวงสวรรค์และแตกดับด้วยกันอย่างสุขสม 

       “อุ๊ย! กลับไปหาคุณตาที่ห้องอาหารก่อนจ้ะเด็กๆ ยายลืมไปว่าในตู้เย็นมีไอศกรีม” 

นิยายแต่งไป อัพไปนะคะ 

ฝากติดตามด้วยค่ะ