รักเฉพาะการณ์
“สวัสดีค่ะ”
“ครับ” คำสั้นๆ แต่ความรู้สึกยาวเป็นหางว่าว กรการณ์ลุกขึ้นมองดูเด็กสาวในชุดเดรสกระโปรงสีขาวเรียบร้อย เธอคนนี้ที่ครั้งหนึ่งเคยเดินตัดหน้ารถตัวเอง สมองคนขี้ลืมแต่กับจดจำใบหน้านี้ได้แม่น แววตากลมโต ริมฝีปากอวบอิ่ม สายตาแสนเว้าวอน
“ช่วยหมุนตัวหน่อยได้มั้ย” เธอทำตามอย่างว่าง่าย หมุนซ้ายที หมุนขวาที ไม่ผอมไปอวบอิ่มกำลังดี ส่วนที่ชอบมากก็คงเป็นแววตาเธอมันสุกใสมีประกาย
“แนตตี้แนะนำคุณมาใช่หรือเปล่า”
“คะ? ” แนตคงสอนเธอมาบางอย่างแล้วสิ เธอเลยรู้กิริยาเวลาอยู่กับเขา ห้ามพูดเยอะ
“คือว่าฉัน...”
“อยากได้เท่าไหร่” ที่พูดเยอะไม่ได้ก็เพราะเขาไม่เปิดช่องให้พูดเลยสักคำ
“ฉันมีใบตรวจโรค....”
“ดีมาก ต่อเดือนคุณอยากได้เท่าไหร่”
“ค่าอะไรคะ”
“แนตไม่ได้บอกเหรอ” อย่าว่าแต่บอกเลย คนชื่อแนตเป็นใครเธอยังไม่รู้จัก
“คะ? ”
“ผูกปิ่นโตเดือนละสองแสน ผมจะไปหาอาทิตย์ละวัน ถ้าช่วงไหนอยากมากหน่อยก็สามวัน เราสองคนมีความสัมพันธ์กันแค่นั้นไม่เกินกว่าเตียง เดี๋ยวที่เหลือผมบอกเองตอนเรานอนด้วยกัน และขอเลยอยู่กับผมห้ามไปมั่ว” งงในงง เธอนิยามได้แค่นี้
+++++
Guest
