รูปภาพที่ใช้เป็นเพียงภาพประกอบนิยายเพื่อสร้างอรรถรสในการอ่านเท่านั้น ผู้เขียนไม่ได้มีเจตนาไม่ดีอื่นใดแอบแฝง  

       นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายชายรักชายอาจจะมีดราม่าและเนื้อหาคำพูดที่รุนแรงไรท์ต้องขออภัยสำหรับคนที่ไม่ชอบด้วยนะจ้า ชอบหรือไม่ชอบไรท์ไม่ว่ากันนะจ้าลองเปิดใจเปิดอ่านดูก่อนได้ วิศวะคนสุดท้ายของไรท์มาแล้วนะจ้า รับรองเรื่องนี้จะมีครบทุกรสชาติแน่นอน แต่นิยายเรื่องนี้ไรท์ขออนุญาตติดเหรียญนะจ้า(แต่อย่าพึ่งด่าไรท์กันนะ+_+ ไรท์มีลงให้อ่านฟรีในเพจจ้า แต่ถ้าใครสะดวกอุดหนุนไรท์ทางธัญวลัยไรท์ก็ขอขอบคุณที่สนับสนุนไรท์ ส่วนคนที่ไม่ชอบเพราะไรท์จะติดเหรียญไรท์ก็ขออภัยอีกครั้งนะจ้าในความไม่สะดวก🙏🙏🙏)  

     ปล. นิยายเรื่องนี้ห้ามลอกเรียนแบบอย่าทำตัวเป็นคนไม่มีศีลธรรมเพราะถือว่าเป็นทรัพย์สินทางปัญญา  

**เริ่ม 01/01/64** 

            ***************************** 

เรื่อง : ได้เกียร์ (คือ) เมียกู 

นายเอก: อภิรัตน์  บุญธรักษ์  (แปงค์)  นิเทศศาสตร์ 

     ความแค้นที่มันอัดอั้นอยู่ในใจของผมมาหลายปีทำให้ผมตัดสินใจกลับมาที่นี่อีกครั้ง และครั้งนี้ผมจะเป็นฝ่ายที่ทำให้มันเจ็บมากกว่าที่ผมเคยเจ็บ  

            “แล้วเจอกันไอบาส”            

         ******************************* 

พระเอก: วัชรินทร์  วงศ์พันธ์  (บาส) วิศวะไฟฟ้า 

       ผมไมไม่เคยลืมเรื่องราวในอดีตที่ผมเคยทำร้ายคนคนหนึ่งให้เจ็บปวดและเสียใจได้เลย ถ้าเป็นไปได้ผมอยากขอโทษมัน อยากบอกกับมันว่า... 

          “ผมเสียใจที่ทำแบบนั้น”    

***************************** 

            **ไรท์ขอฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของทุกคนอีกเรื่องหนึ่งนะจ้า รับรองทั้งดราม่า ทั้งเผ็ด ทั้งมันแน่นอนจ้า ^^ วิศวะคนสุกท้ายของไรท์มาแล้ว สิ้นสุดการรอรอยแล้วนะจ้า