โปรยปราย
“ขอบคุณนะคะสำหรับทะเบียนสมรส” แพรรุ้งกล่าวขอบคุณผู้เป็นสามี
“ผมต่างหากที่ต้องขอบคุณที่คุณยอมจดทะเบียนสมรสกับผม” ปรินทรตอบพร้อมกับสวมแหวนนิ้วนางข้างซ้ายให้เธอเพื่อเป็นสิ่งยืนยันว่าเธอมีเจ้าของแล้ว นางเอกสาวได้แต่มองแหวนที่นิ้วตนเองอย่างพอใจ ก่อนที่จะซบลงที่อกเข้าอย่างมีความสุข
ทั้งคู่ใช้ชีวิตหวานชื่นตามประสาข้าวใหม่ปลามัน แต่เพราะงานที่รับไว้ข้ามปีของแพรรุ้งจึงทำให้เธอต้องกลับไปสะสาง เจ้าชองสวนพริกไทยหนุ่มไม่ยินยอมให้เธอไปในตอนแรก แต่เมื่อเห็นว่าเป็นงานที่เธอรับมาแล้ว เขาจึงปล่อยเธอไปแม้ใจจะไม่อยากให้เธอออกห่างกายไปพียงเสี้ยววินาที ทั้งคู่ติดต่อกันเสมอไม่ขาด
แพรรุ้งรีบจัดงานทุกอย่างอย่างให้เรียบร้อยเพื่อจะมาเซอร์ไพรส์ผู้เป็นสามี แต่เธอก็ต้องเป็นฝ่ายที่ต้องเซอร์ไพรส์เสียเอง ปรินทรนัวเนียกับผู้หญิงอย่างถึงพริกถึงขิงทั้งที่เพิ่งวางสายกับเธอไป เธอคิดว่าเขาจะหยุดอยู่ที่เธอตามที่คิด แต่เปล่าเลยเจ้าของสวนพริกไทยไม่เคยหยุด
“ว้าย! เธอเข้ามาในห้องนี้ได้ยังไง” เสียงร้องตกใจของสาวที่ปรินทรกำลังนัวเนียอยู่ดังขึ้น
“ฉันต้องถามเธอมากกว่านะเธอมาในห้องนี้ได้ยังไง” แพรรุ้งถามกลับทันทีเมื่อรู้สึกว่าตัวเองถือไพ่เหนือกว่า
“คุณจะมาทำไม ไม่บอกผมก่อน” เขาถามเธอนิ่งเรียบพร้อมทำสีหน้าเหมือนเธอเป็นคนผิด
“ฉันผิดเองสินะ ที่จะกลับมาเซอร์ไพรส์คุณ” แพรรุ้งถามด้วยแววตาที่เจ็บปวดกับคำพูดที่เขาถามเธอ
“ผมก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไร รับได้ก็รับ รับไม่ได้ก็ไม่ต้องรับ” เขากล่าวขึ้นเหมือนว่าไม่เคยแคร์
“ฉันนี่แหละผิดเองที่โง่ เชื่อว่าจะหยุดผู้ชายอย่างคุณได้” แพรรุ้งพูดด้วยน้ำตาที่หลั่งริน ทำนบน้ำตาไม่สามารถกั้นไหวได้อีกต่อไปแล้ว
“นี่คุณคิดเหรอว่า ผมจะจริงจังกับผู้หญิงอย่างคุณ ผู้หญิงที่สามารถขายได้แม้แต่เรือนร่างของตัวเอง คุณกับเธอก็ไม่ต่างกัน ผมจะนอนกับใครก็เหมือน ๆ กัน” ปรินทรกล่าวดูถูกแพรรุ้งโดยไม่สนใจความรู้สึกเธอสักนิด
“งั้นก็ดีที่คุณพูดมาแบบนี้ ฉันมันทำตัวไร้ค่าเอง คุณพูดถูกทุกอย่างอย่าง นับจากนี้คุณและฉันเราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกต่อไป” พูดจบแพรรุ้งก็ถอดแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายและโยนลงพื้นทันทีด้วยเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มี เขาทำเหมือนไม่สนใจ ก้มนัวเนียกับผู้หญิงบนเตียงต่อ เหมือนเธอเป็นเพียงอากาศธาตุ
แพรรุ้งวิ่งร้องร้องไห้ออกไป ทางด้านปรินทรก็ได้แต่ยืนมองร่างผู้เป็นภรรยาที่วิ่งไปทั้งปาดน้ำตาไป ตรงหน้าต่างห้องนอนด้วยสายตาแสนเศร้า เหมือนว่าเขาจะตั้งใจให้มันเป็นเช่นนั้นตั้งแต่แรก
Guest
