นายมังกร

ชีวิตฉัน อารดา หรือน้ำขิง เติบโตมาตัวคนเดียว ฉันไม่มีพี่ไม่มีน้องไม่มีพ่อแม่ พ่อแม่ของฉันเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางเครื่องบิน ท่านเสียชีวิตตอนฉันอายุได้ 15 ปี พวกท่านทิ้งให้ฉันอยู่คนเดียวมีอยู่หลายครั้งที่ฉันคิดจะปิดชีวิตของตนเองแล้วตามไปอยู่กับท่านที่สวรรค์แต่ทุกครั้งฉันมักจะได้ยินเสียงของพ่อกับแม่มาหยุดความคิดของฉันเสมอ ซึ่งมันเป็นความคิดที่ไม่ได้เรื่องเลยในตอนนั้น ฉันคิดได้ไงที่จะฆ่าตัวตายตามท่านไป ท่านคงเสียใจมากหากฉันทำแบบนั้นไปจริงๆ ฉันใช้ชีวิตอยู่ตัวคนเดียวมาได้ ห้าปีแล้ว ห้าปีแล้วสินะกับการจากไปของพ่อกับแม่ท่านทิ้งเงินประกันและเงินเก็บไว้ให้ฉันได้ใช้อย่างสะบายจำนวนหนึ่ง แต่ก็นะถ้าไม่หาเพิ่มเงินพวกนั้นก็จะหมดไป ฉันเริ่มหางานพาร์ทไทม์ทำหลังเลิกเรียน พนักงานเสิร์ฟอาหาร พนักงานที่ร้านกาแฟ พนักงานที่ร้านเบเกอรี่ ฉันทำมาหมด อะไรที่ได้เงินมาฉันเลือกที่จะทำโดยไม่เกี่ยงงาน เศร้าไหมละชีวิตฉัน 乁 ˘ o ˘ ㄏตอนนี้ฉันอายุ 20 ปี เรียนที่มหาวิทยาลัยชื่อดังในกรุงเทพฯ มีเพื่อนสนิทสามคน คนหนึ่งชื่อใบบัวเป็นเพื่อนตั้งแต่สมัยมัธยมปลาย เธอเป็นสาวหมวยตัวเล็กน่ารัก ใครๆก็หลงเสน่ห์เธอ คนที่สองชื่อ ลูกแก้ว สาวเข้มสุดเซ็กซี่ ปากจัด พูดตรง พูดแต่ละทีฉันละกลัวปากยัยนี่จะมีสี ฉันรู้จักกับยัยลูกแก้วตอนเข้าเรียนปีหนึ่ง คนที่สามซัน หรือซันนี่ กระเทยสุดแซ่บเว่อร์ของกลุ่ม องค์ลงมากแม่เมื่อใครมาทำให้เพื่อนนางหรือตัวนางเสียใจ พูดถึง ก็เดินกันมาครบเลย ไงจ๊ะชะนีน้อยมาแต่เช้าเลยนะแกเสียงซันนี่ดังมาก่อนใครเพื่อน ก็นะฉันคิดถึงพวกแกนี้นาไม่เจอกันตั้งหลายเดือนฉันตอบซันนี่กลับไป ^_________^ แหมมมม!ให้ฉันเชื่อแกไหมห๊ะชะนี ฉันโทรนัดแกมาเจอกันตั้งหลายครั้งแกก็ไม่มาแล้วทีอย่างนี้มาบอกคิดถึง ซันนี่ร่ายยาว แกก็หยุดบ่นน้ำขิงมันสักทีเถอะซันนี่!แกก็รู้น้ำขิงมันบ้างาน วันๆทำแต่งาน พักบ้างก็ได้นะเพื่อนฉันละห่วงสุขภาพแกจริงๆจะหาเงินทำไมเยอะแยะว๊ะเงินนะแกเรียนจบแกก็ได้ทำงานสมใจยากละทีนี้แกจะมาบ่นหาเวลาพักไม่มีแล้วนะน้ำขิง ลูกแก้วบ่นฉันด้วยความเป็นห่วง ใช่!น้ำขิง น้ำขิงรู้ไหมว่าน้ำขิงไม่มีเวลาไปเที่ยวกับพวกเราเลยนะเรียนเสร็จน้ำขิงก็แยกตัวไปทำงาน นี่น้ำขิงทำมาตั้งแต่มัธยมปลายแล้วนะพักบ้างสิน้ำขิงพวกเราอยากให้น้ำขิงพักเรื่องงานแล้วมาตั้งใจเรียนพอเรียนเสร็จก็ไปดูหนังกินข้าวช้อปปิ้งกันบ้างนะน้ำขิงใบบัวขอร้อง ฉันมองหน้าเพื่อนทั้งสามคนต่างก็รอคำตอบจากฉัน ฉันเข้าใจว่าพวกเขาห่วงฉันแต่ฉันก็ยังอยากทำงานนี่นาเอาเป็นว่าฉันขอคิดดูก่อนได้ไหมอ่ะแก (+_+) ไม่ได้แกต้องตอบมาตอนนี้ชะนี ใช่ตอบมาเลยนะน้ำขิง ซันนี่กับลูกแก้วคาดคั้นเอาคำตอบจากฉันให้ได้ฉันหันไปมองใบบัวที่ตอนนี้ทำตาวิ้งๆใส่ฉันเพื่อให้ฉันใจอ่อน เห้อ!ให้มันได้แบบนี้สิเพื่อนฉัน โอเคโอเค! ฉันขอลดงานที่ทำลงให้เหลือที่เดียวละกันนะฉันขอทำแค่ที่เดียวฉันยังอยากทำงานอยู่ฉันต้องการเก็บเงินไว้เยอะๆเผื่อมีอะไรฉุกเฉินต้องใช้เงินไงพวกแกโอเคนะ ⊙﹏⊙ ซันนี่มองบน ลูกแก้วเบะปากมองแรง ใบบัวถอนหายใจแรง นี่พวกแก งานนี้มีวันหยุดทำอาทิตย์ละสี่วันเข้างานสองทุ่มครึ่งฉันมีเวลาให้พวกแกเยอะแยะ โอเคนะ โอเค!พวกนางตอบพร้อมกันสามคน งั้นเลิกเรียนเราไปฉลองเปิดเรียนกันเถอะลูกแก้วชวน ฉันโอเคซันนี่พูด ก็ได้นะไม่ได้ไปไหนอยู่แล้วใบบัวตอบ ฉันขอบายได้ไหมวะ (~_~;) นี่อีกแล้วนะน้ำขิงเราพึ่งตกลงกันนะ!ลูกแก้วพูดเสียงดัง แกคือฉันต้องไปลาออกไงเอาเป็นพรุ่งนี้ได้ไหม? ฉันรีบอธิบาย ก่อนที่ยัยลูกแก้วจะอารมณ์เสียใส่ฉัน T_T แล้วไปงั้นเปลี่ยนแผนเอาเป็นพรุ้งนี้นะ โอเค! ซันนี่"อืมมม" ใบบัว"โอเค" ฉันยิ้มแห้งให้พวกเพื่อนๆ ^_^ แล้วพวกเราก็เม้าท์มอยกันไปเลื่อยจนถึงเวลาเข้าเรียน ถึงเวลาเข้าเรียนละไปกันเถอะฉันเอ่ยขึ้น เม้าท์ลืมค่ะชะนีซันนี่เอ่ย แล้วพวกเราก็หัวเราะเดินขึ้นตึกเรียนด้วยลอยยิ้ม ถึงฉันไม่มีครอบครัวแต่อย่างน้อยฉันก็มีเพื่อนที่รักฉันและฉันก็รักพวกเขา(^^)