ความรัก...
คำคำนี้ก็เปรียบเหมือนกับน้ำหวานที่ไว้หลอกล่อพวกแมลงน้อยใหญ่เข้ามาดอมดม ลิ้มลอง ทั้งที่รู้ว่ามันเป็นเพียงแค่กับดักไว้หลอกล่อแต่แมลงเหล่านั้นก็ยังไม่ยอมเข็ดหลาบ ครั้งแล้วครั้งเล่าเหล่าแมลงเหล่านั้นก็ยังพรั่งพรูกันเข้าหาน้ำหวานโดยไม่สนว่าตนเองจะเป็นอันตรายหรือไม่
แต่ว่า.
สำหรับผมครั้งหนึ่งที่เคยเป็นเหมือนพวกเหล่าแมลงโง่เง่าเหล่านั้น ที่เคยได้ลิ้มลองสัมผัสกับมันจึงทำให้ได้รู้ว่า ความรักน่ะมันไม่ได้สวยงามอย่างที่ใครวาดฝันไว้ มันมีแต่เพียงในละครหรือนิทานประโลมโลกเท่านั้นแหละที่เขียนขึ้นมาให้คนได้เพ้อฝันและอยากไขว่ขว้ามันมา แต่สำหรับผมนั้นครั้งเดียวก็เพียงพอแล้วกับคำหลอกลวงคำนั้น คำว่ารักน่ะมันก็คือคำหลอกลวงดีๆนี่แหละ
.......................................................................................................................................................
: ผมเคยเจ็บมาก่อน เมื่อถูกคนรักกับน้องต่างสายเลือดหักหลัง :
“ถ้าพวกมึงรักกันทำไมไม่บอกกูดีๆ แค่สุนัขไม่รักดีตัวเดียวกูยกให้ได้ เงี่ยนมากหรอถึงได้มาเอากันลับหลังกูแบบนี้!!!! พี่นพผมไม่คิดเลยว่าพี่จะเป็นคนที่เลวได้ขนาดนี้ แต่ว่าต่อไปนี้ไม่ต้องแอบกินกันเหมือนชู้แล้วนะ”
“กานต์ถ้ามึงอยากได้ของกูมากนัก ก็เอาไปเลยกูยกให้ ชอบไม่ใช่หรอของของคนอื่นน่ะ”
“ส่วนพี่นพ กูกับมึงเลิกกัน!!!”
พระเจ้าขอสักครั้งให้ผมได้เจอรักที่ดีๆสักครั้งเถอะครับ........................
to be continue.
Guest
