"บางครั้ง สิ่งที่เราคิดว่ามันก็แค่ก้อนหิน ไม่สามารถริอาจมาเคียงข้างเพชรพลอยอย่างเราได้นั้น หินที่เราคิดว่ามันไม่มีค่า ใครจะไปรู้ มันอาจจะมีค่ามากกว่าที่เราคิด...ถึงมึงจะไม่ฟังกูนะไอ้เหนือ ซักวันนึงมึงจะเจอประสบการณ์นี้เอง"
อยู่เหนือPart
"วันนี้กูไม่อยู่ อย่าสะเออะไปแรดที่ไหนอีก ถ้ากูรู้มึงเจอกูแน่ไอ้สัส"
"เออ กูมีคนที่จริงใจด้วยแล้ว เพราะฉะนั้น มึงกับกูเราจบสถาณะคู่นอนเหอะ กูก็เริ่มเบื่อๆมึงด้วย แฟนกูลีลาดีกว่ามึงเยอะเลยว่ะ เดี๋ยวกูให้ตังค์มึงแล้วกันถือเป็นเงินสำหรับเรื่องราวต่างๆ"
มึงก็แค่ของเล่นที่ไม่เคยถูกใครเล่น กูเลยถูกใจมึงเฉยๆ จงอย่าได้สำคัญตัวผิดว่ามึงเป็นเจ้าของกู ในเมื่อกูยังไม่เคยคิดจะเอามึงเป็นเมีย
เมืองน่านpart
"ผมไม่เคยเหอะ พี่นี่หยาบคายจริงๆ พูดเพาะๆหน่อยได้ไหม!!"
"ฮึก...ครับ...ฮืออ"
ระยะเวลาตอนนั้นผ่านมาเกือบๆเดือนนึงแล้ว ตอนนี้ผมอยู่ปี2แล้ว ผมก็ยังคงรอพี่เขาอยู่..
..................
แปดโมงเช้าวันอังคาร ถึงจะนานที่ผ่านมา
ตอนนั้นที่เธอร่ำลา พูดว่าเธอจะไป
จ้องมองเข็มนาฬิกา ช่วงเวลาครั้งสุดท้าย
วันนั้นเสียใจเท่าไร ก็ยังคงไม่ลืม...
รู้บ้างไหมว่าเธอไป มันไม่จบแค่นั้น
เพราะวันแต่ละวัน มีบาดแผลของวันก่อน
เพราะวันนั้นแปดโมงเช้า ใจฉันแทบขาดรอน
รับรู้ทุกคำทุกตอน ที่บั่นทอนหัวใจกัน..
เพราะใจฉันแตกสลาย ไปพร้อมกับคำลา
และฉันหมดศรัทธา ที่ว่ารักนั้นนิรันดร์
เพราะชีวิตได้ขาดหาย ไปแล้วจากวันนั้น
และทุกทุกวันอังคาร ก็ยังคงไม่ลืมเธอ..
ไม่อยากรู้วันเวลา เช้าขึ้นมาไม่อยากเจอ
ต้องรู้ว่าไม่มีเธอ รู้ว่าเธอจากไป..
*แปดโมงเช้าวันอังคาร..*
_______________________________________________
เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องแรกของผมครับ ยังไงก็ อย่าติแรงครับ ผมไม่มีกำลังใจ;-; ส่วนเพลงที่เอามาใส่คือผมชอบเพลงนี้เลยฟังแล้วแต่งไปด้วย!! โอเค๊!! แล้วผมไม่ได้อยู่มหาลัยด้วยซี555 มันอาจจะแปลกๆหน่อยนะครับ
แต่ยังไงก็ลองอ่านซักตอนนึงเถอะนะครับบ
Guest
