…Life is somehow strange…
…Sometimes it just by chance…
…Someone passing my path…
…ชีวิตคนเรา…
…บางทีก็มีเรื่องบังเอิญ เรื่องน่าแปลกใจ…
…ผ่านเข้ามาอย่างไม่คาดคิด….
“ฮัลโหล” ผมรับโทรศัพท์ด้วยน้ำเบื่อหน่าย
“ว่าไง.... เรียวอิจิ”
“พ่อมีเรื่องจะบอก.....” ปลายสายตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงดีอกดีใจ
“อะไร อย่าบอกนะว่า....” ปลายสายยังไม่ตอบผมกลับมา
“....”
“เรื่อง ดูตัวน่ะ!!! ไม่เอาน่าพ่อ นี่มันยุคสมัยไหนแล้ว.....” ผมพูดยังไม่ทันจะจบปลายสายก็ตอบกลับมา
“ก็ไม่ใช่เรื่องดูตัวหรอกนะ”
“แล้วเรื่องอะไร ถ้าไม่ใช่เรื่องดูตัว อย่างพ่อมีเรื่องอื่นด้วยหรอ” จริงๆผมโดนพ่อชวนไปดูตัวมาแล้วไม่ต่ำกว่า 30 ครั้ง และทุกครั้งที่ผมไปเจอคู่ดูตัวแต่ละคนนะ โห!!! เจอแต่ผู้หญิงประเภทชอบแต่งตัว รักสวยรักงาม เจออะไรนิดๆหน่อยๆไม่ได้เป็นโวยวายทุกครั้ง ผมทนไม่ได้หรอกแค่นั้นยังไม่พอนะ เวลาไปเดินเล่นด้วยกันแบบว่าไปเดินทำความรู้จักกันนะ ชอบบ่นว่าเหนื่อย ชอบไปในที่ๆผมไม่ชอบไป อย่าง ร้านเสื้อผ้า ร้านเสริมสวยไรงี้บอกตรงๆเลยว่าแม่พวกนี้ไม่ใช่ผู้หญิงในอุดมคติผมเลย ผู้หญิงในอุดมคติผมนะจะต้องเป็นคนตัวเล็ก น่ารัก อกใหญ่นิดๆ นั้นแหละครับ ผมลืมบอก ผมชื่อ เรียวอิจิ (มีแค่เพื่อนสนิทเท่านั้นที่เรียกผมว่า เรียว เฉยๆ)ชื่อของผมมันออกจะแนวญี่ปุ่นนิดๆเพราะพ่อกับแม่ผมดันไปพบรักกันที่ประเทศ แต่สาเหตุที่ได้ชื่อนี้มาเพราะว่าเป็นชื่อของดาราที่พ่อกับแม่ผมชอบเท่านั้นแหละครับแต่เห็นแบบนี้นะ ผมก็เกิดในตระกูลสุบรรณวารินทร์ที่มั่งคั่งแบบว่าร่ำรวยเป็นอันดับที่ 10 ของโลกเชียวนะ อันนี้แค่เรียกน้ำย่อยนะเนี่ย ทางบ้านยังมีกิจการโรงแรมยักษ์ใหญ่อีกหลายแห่งทั่วโลก และยังมีธุรกิจอีกมากมาย เรื่องนั้นช่างมันเถอะผมไม่อยากจะอวดอะไรมากมายจากทางบ้านมากนัก แต่ทำไงได้ ถ้าตาแก่(หมายถึง พ่อ นะครับ)เป็นอะไรขึ้นมาทรัพย์สินทั้งหมดก็จะตกเป็นของผมคนเดียว เพราะอะไรน่ะหรอ?ผมน่ะนะจะว่าเป็นลูกชายคนเดียวเลยก็ว่าได้ ผมเรียนอยู่หมา เอ๊ย!!! มหาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งในประเทศอังกฤษ และก็กำลังจะ..........
..........................................................................................................................................................
ป.ล. เป็นเรื่องแรกที่ลองเขียน หากผิดพลาดประการใดก็คอมเม้นบอกได้นะคะ
Guest
