โปรยปราย
เธอถูกส่งมาทำงานใช้หนี้ที่ปางไม้เถื่อน โดยไม่รู้ชะตากรรมของตัวเองในอนาคต ว่าจะรอดออกจากที่นี่ได้อีกหรือไม่!
นายพันแสง...แห่งปางไม้พันแสง นิยาม...ดุมาก
ม่านไหม...สาวน้อยที่กำลังจะสำเร็จการศึกษาปีสุดท้าย แต่การเรียนของเธอก็ต้องหยุดชะงักลงเพราะหนี้ที่แม่ได้ก่อไว้ เธอจึงถูกบังคับให้ไปทำงานใช้หนี้ที่ปางไม้แห่งหนึ่ง
^
^
^
ม่านไหมได้เสียงหอบหายใจหนักๆ ในยามที่ท่อนขาของเธอถูกมือเขาจับแยกออกจากกันกว้างทั้งสองข้าง ความกระดากอายทำให้เธอดันตัวลุกขึ้นมามองดูก่อนที่เหตุการณ์นั้นมันจะเกิดขึ้นอีก เห็นสายตาเขาจดจ่ออยู่กับตรงนั้นพลางมือเรียวข้างหนึ่งเลื่อนมากุมปิดมันไว้ด้วยความเขินอาย
“ฉันไม่อยากให้คุณทำแบบนั้นเลย”
เอ่ยกะท่อนกระแท่นอย่างไม่มั่นคงนัก พันแสงมองเธอตาฉ่ำปรือแล้วถามกลับไปด้วยเสียงทุ้มต่ำ
“ไม่ชอบหรือ”
“...ปะ เปล่า”
“แล้วทำไม...”
คนถูกถามก้มหน้า ไม่รู้ว่าจะตอบเขาว่าอย่างไรจึงไม่ได้รับคำตอบ
“เอามือออกเถอะ ผมอยากทำ”
เสียงทุ้มบอกมาอย่างหนักแน่น ดูท่าทีเธอยังกล้าๆ เกรงๆ
“มันไม่ได้น่าเกลียดเลย คุณสวยมากรู้ตัวรึเปล่า”
^
^
^
ใครชอบแนวเจ้าของไร่เถื่อนๆ ก็ติดตามไว้ด้วยน้าาาา เรื่องนี้รับรอง นายพันแสง ดุมาก จ้ะแม่!