"เสี่ยกล้า" ชายหนุ่มอายุสามสิบห้าแต่รูปร่างหน้าตาอันหล่อเหลาและหุ่นที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม "แก้วตา" เด็กหญิงอายุสิบเจ็ดที่รูปร่างหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู เธอเป็นเด็กไร้เดียงสาและอาศัยอยู่กับยายตามลำพัง
📆 วันเกิดเหตุ
ชายหนุ่มที่ขึ้นชื่อว่ามาเฟียกำลังนั่งอยู่ในรถลีมูซีนคันใหญ่ เขามองออกไปนอกกระจกรถ สายตาปะทะเข้ากับเด็กสาวร่างเล็กร่างหนึ่งที่กำลังยืนดูดกินไอศกรีมอย่างเอร็ดอร่อย แต่ท่าทางการกินของเธอนั้นมันทำให้เข้าใจสั่นและเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ เขากำลังนึกภาพเหตุการณ์ที่เขาและเด็กคนนั้นร่วมรักกันอย่างดูดดื่ม เขาคิดในใจว่า จะต้องได้เด็กสาวคนนี้
“ไอ้ตั้ม”
เขาเรียกลูกน้องคนสนิท
“ครับเสี่ย”
“ไปจัดการเด็กผู้หญิงคนนั้นมาให้กูให้ได้”
“คนไหนครับ?”
“มึงก็แหกตาดูสิว่ะ!”
เมื่อเจ้านายเริ่มขึ้นเสียง ลูกน้องคนสนิทก็รีบหันรีหันขวางเหลือบมองผู้หญิงในละแวกนั้นและพบกับเด็กสาวหน้าตาน่ารักคนหนึ่ง
“เอ่อ…..เสี่ยครับ”
ลูกน้องพูดด้วยเสียงกุกกักเหมือนไม่กล้าเอ่ยคำพูดออกไป
“อะไร”
“ยังใส่ชุดนักเรียนอยู่เลยนะครับ”
“แล้วไง กูจะเอา”
“แต่ว่า…”
“หรือมึงอยากตาย”
เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆแต่เต็มไปด้วยความน่ากลัว
“เดี๋ยวผมจัดการให้ครับ”
“อืม”
ลูกน้องที่มีหน้าที่ขับรถให้เจ้านายมาเกือบสิบปีรีบจอดรถเข้าข้างทาง เขาลงจากรถแล้วเดินไปหาเด็กสาวที่ยืนอยู่ป้ายรถเมล์กับคนอีกสองสามคน
“น้องๆ”
เมื่อแก้วตาเห็นหนุ่มมาทัก เธอจึงมองเขาด้วยแววตาของความสงสัย
“มีอะไรหรอคะ”
ชายหนุ่มเหลือบมองคนอื่นๆพร้อมกับเขยิบเข้าไปใกล้เด็กสาวมากขึ้น เพราะเกรงว่าคนอื่นจะได้ยินสิ่งที่เขาพูด
“น้องขายหรือเปล่า”
เขาตัดสินใจถามออกไปตรงๆเพราะไม่รู้ว่าจะพูดอ้อมค้อมยังไง
“ขาย?”
“ใช่ ขายไหม”
“อ๋อ ขายค่ะ ถุงละสิบบาท”
เธอตอบออกไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบเพราะเข้าใจผิดเพี้ยนไป
“ห่ะ! ทำไมถูกจัง”
“แหมพี่ ถ้าขายแพงคนเขาจะซื้อหรอ”
เด็กสาวตอบด้วยรอยยิ้มแสนหวาน แม้จะรู้สึกงง แต่ชายหนุ่มก็ดีใจที่เด็กสาวตกลง
“งั้นดีเลยน้อง”
“พี่อยากได้กี่ถุงล่ะ”
“ไม่ใช่พี่ๆ เจ้านายพี่”
“นั่นแหละค่ะ เขาจะเอากี่ถุง”
“พี่ว่าน่าจะเกินสิบ 55555”
“โอเคค่ะ งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกันที่นี่ตอนเจ็ดโมงเช้านะคะ หนูจะมา”
“วันนี้ไม่ได้หรอน้อง เจ้านายพี่ใจร้อน”
“เขาอยากกินขนาดนั้นเลยหรอคะ”
“ใช่ครับ”
“ไม่ได้ค่ะ วันนี้คงไม่ทัน เห้ย! รถมาแล้ว หนูไปก่อนนะพี่”
เด็กสาวเหลือบมองเห็นรถเมล์มาพอดี จึงรีบวิ่งไปขึ้นรถพร้อมกับโบกมือให้ชายหนุ่มด้วยความสดใส
“เดี๋ยวๆๆๆ น้อง!”
เขาเรียกเด็กสาวเอาไว้แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว เพราะเธอก้าวขึ้นรถไปเรียบร้อย ชายหนุ่มจึงเดินกลับไปที่รถ
“ทำไมมึงมาคนเดียว”
เมื่อเห็นไม่มีเด็กสาว เขาจึงถามลูกน้องออกไปด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ
“เอ่อ น้องเขาบอกจะมาพรุ่งนี้เช้าครับ”
“แล้วทำไมมึงไม่ยัดเงินเยอะๆให้มันมาวะ!”
เสี่ยกล้ารู้สึกหงุดหงิดที่ไม่ได้สิ่งที่ต้องการ
“ผมขอโทษครับเสี่ย”
“เออๆ ช่างแม่ง ค่อยหาที่ลงแล้วกัน”
“ครับเสี่ย”
ลูกน้องคนสนิทรีบออกรถทันทีด้วยความโล่งใจที่ไม่โดนด่าไปมากกว่านี้ ผิดกับเจ้านายที่ยังคงมีภาพของเด็กสาวอยู่ในความคิด ภาพหน้าตาที่สดใสและผิวขาวนวล ริมฝีปากอมชมพูที่ดูดกินแท่งไอศกรีมยังคงติดตา เขาไม่เคยเป็นเช่นนี้มาก่อน ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในความทรงจำของเขา ทำไมต้องเป็นเด็กนี่กันนะ เขาได้แต่ถามตัวเองในใจ
Guest
