ตุ๊บ!!!!!!
“อุ๊ย ขอโทษค่ะ มีนาไม่ทันระวังเสื้อเลอะหมดเลย มีนาเช็ดให้นะคะ”
ผมมองดูหน้าเด็กน้อยในชุดนักศึกษาในมือถือไอติมที่แสนจะเละอยู่ตรงหน้า หน้าตาโคตรตลก เหมือนจะร้องไห้เลยแฮะ เด็กน้อยขอโทษ มืออีกข้างก็หยิบผ้าขึ้นมาเช็ดไอติมที่เลอะเสื้อ
“เฮ้ย!”
เด็กน้อยมองคนตรงหน้าอย่างหวาดกลัว ซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหน ลูกน้องผมเอง
“ไม่เป็นไร”
“คับเฮีย”
“ขะขอโทษนะคะมีนาไม่ได้ตั้งใจ มีนาไม่ทันมอง มีนาซุ่มซ่ามเอง”
เด็กน้อยก้มหน้าก้มตาตอบ สงสัยจะกลัวมากจริงๆ
“ไม่เป็นไร”
“แต่ว่ามีนาทำเสื้อของคุณเลอะนะคะ”
“งั้นก็เอาไปซักให้สิ”
“อะเอ่ออออ ซัก”
“อืม”
มีนามองไปยังคนที่อยู่ข้างหน้า มองขึ้นไปอย่างช้าๆ ว๊าว หล่อจัง
“เอาไปสิ”
“เอ่ออ ค่ะ ละแล้ว มีนาจะเอาคืนให้คุณได้ที่ไหนคะ”
พี่สุดหล่อไม่ตอบมีนา แล้วเดินจากไป มีนาได้แต่อ้าปากค้าง เพราะไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อ ถ้าพูดมากๆหรือเสียงดัง อาจจะถูกผู้ชายชุดดำฆ่าตายก็ได้ใครจะรู้ แล้วว่าแต่พวกพี่ๆเขามาทำอะไรที่ม.นะ ทำไมดูน่ากลัวขนาดนี้ คงไม่ใช่ว่า ผัวหึงโหดตามมาฆ่าชู้นักศึกษาหรอกนะ แต่ว่าเสื้อนี่.....ซวยแล้วไหมล่ะอีมีนาเอ้ยเพราะวาซุ่มซ่ามของแกแท้ๆ
รักนะคับเด็กขี้อ้อน
(วายุ มีนา)
Guest
