เล่ห์รักมายาจิ้งจอก

  ...............หนึ่งชีวิตที่หวังเพียงหนึ่งรัก ภักดีรักมั่นไม่เสื่อมหาย  

กลับโดนแย่งชิงรักจนใจมลาย หวังพลีจิตพลีกายให้สลายเป็นเถ้าธุลี...... 

“รักแท้จริงในโลกนี้คงมิมีอยู่จริง” 

         ดวงตาเศร้าโศกค่อยๆปิดลงขับน้ำตาไหลรินออกจากหางตา เย้ยหยันถามฟ้าว่าสวรรค์ ให้กับดวงใจแหลกสลายไม่เป็นชิ้นดีเมื่อคนรักที่บอกว่ารักนางยิ่งกว่าผู้ใดกลับเพรี่ยงพร่ำเผลอใจไปกับหญิงอื่นที่หาใช่ใครอื่นไกล เป็นน้องสาวสายเลือดเดียวกับต่างเพียงมารดา 

         ........แม้กระทั่งบิดาที่นางเคยศรัทธา หึ! เป็นเรื่องโกหกเท่านั้น นางมิอาจรู้เลยว่าการที่มารดาจากไปนั้นเป็นเรื่องเลวร้ายจริงหรือ หากท่านยังมีชีวิตยู่แล้วได้รับรู้ว่า ณ ที่แห่งนี้ที่บิดาเรียกว่าบ้านมีหญิงอื่นที่มีฐานะตกแต่งพรั่งพร้อมด้วยฐานะ เป็นนางและมารดาที่ถูกปิดตา อยู่ในหุบเขาดอกเหมยแสนสุข เหมือนคนตาบอด  

         เจ้าของร่างบางทิ้งตัวลงนอนแผ่หลาอยู่กลางหิมะสีขาวโพลนที่ถูกอาบไปด้วยความแดงฉ่านของเลือดที่ไหลออกจากร่างกายช้าๆท่วมกลางสายตาสะใจและตกใจของผู้คน ในขณะที่ในหัวกลับปล่อยให้ความทรงจำเรื่องราวในอดีตไหลวนเข้ามาอีกครั้ง 

         มือขาวผ่องเลื่อนไปจับบาดแผลตรงหน้าอกข้างซ้าย ร่องรอยจากคมกระบี่คู่กายบิดาแล้วสะเทือนในความรู้สึก บิดาที่ในอดีตนั้นรักนางดั่งแก้วตาดวงใจ โอบอุ้มไม่ห่างกายแต่ในยามนี้กลับเป็นคนชี้กระบี่เฉือนชีวิตของนางเสียเอง มิแปลกเลย! เพราะตอนนี้นางหาใช่บุตรรักแต่กลับเป็นบุตรแสนชัง เป็นต้นเหตุให้นางในดวงใจของท่านต้องจากไปอย่างไม่อาจหวนกลับ แต่เพราะสายเลือดที่ไหลวนในกายครึ่งนี้เป็นของท่าน ท่านจึงเมตตาเก็บมาเลี้ยงดู แต่ก็ทิ้งให้อยู่อย่างโดดเดี่ยวท่วมกลางเหยี่ยวแร้งที่จิกดึง  

“สวรรค์....ใยท่านใจร้ายยิ่งนัก” 

. 

. 

. 

ฉลั้วะ! 

                ชั่วพริบตาร่างใบ้ของชายนับสิบก็หล่นลงกับพื้น เลือดสีแดงสดไหลตามแนบคมกระบี่ที่ปาดเข้าที่ลำคอ สร้างความตะลึงแก่ทุกสายตาที่มองจากมุมสูง 

“เฉียบขาด รวดเร็ว และโหดเหี้ยม” 

. 

. 

. 

 “พบพานเพียงครั้งก็นับเป็นวาสนา ในเมื่อท่านไม่ยอมบอกนาม งั้น....ข้าเรียกท่านว่า ‘คุณชายหน้ากากขาว’ดีหรือไม่” 

“ไร้สาระ!” 

“เดี๋ยวสิ! ข้านั่นเพียงแค่ได้พบก็รู้สึกถูกชะตากับท่านยิ่งนัก ไม่ดีหรือหากเราจะมาคบกับเป็นสหาย” 

“ข้าไม่ต้องการสหาย” 

. 

. 

. 

  ......ความบังเอิญหรือสวรรค์กำหนด ให้ได้มาพานพบ เพียงได้สบต้องดวงตาภายใต้หน้ากาก กลับผูกใจตามติดไม่อาจแยกดั่งต้องมนตร์ หนึ่งคนหนีหนึ่งตามจนเดินร่วมเส้นทาง ภายใต้ตัวตนที่ต่างคนต่างปกปิด  

   ......คนแปลกหน้าที่ต้องการหนีห่าง เป็นสหายร่วมเป็นร่วมตายจนใจผูกผัน เลื่อนขั้นเป็นคนสนิทที่คิดไม่ซื่อ ที่หวังสักวันจะได้อยู่ร่วมกันไปชั่วนิรันดร์ 

เครดิตภาพ:https://picpost.postjung.com/317094.html 

https://www.pinterest.com/pin/16044142406676783/

         https://www.readawrite.com/a/58540135d3c0cddd0f917c56eb230847

............................................. 

        ปล. นิยายเรื่องเกิดจากจินตนาการนักเขียนเอง ภาพและเสียงไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆกับนิยายเรื่องนี้ นำมาเพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่านเท่านั้น ต้องขออนุญาตเจ้าของภาพและเสียงมา ณ โอกาสนี้ หากเกิดข้อผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยนะคะ