ภูวนาท วัฒนากร วัย32ปี
อาจารย์หนุ่มหล่อหุ่นล่ำที่ต้องแต่งานกับเด็กสาววัยขบเผาะด้วยความจำเป็นแม้ไม่รักแต่กายต้องการจึงใด้อยู่ด้วยกันเรื่อยมา
เค้าจำเป็นต้องแต่งงานมารดาบอกอย่างนั้นแต่งก็แต่งเจ้าสาวก็ไม่ใด้ขี้เหร่อะไรเค้าคิดแค่นั้น
จันทรา บุษยา วัย19ปี
นักศึกษาปีหนึ่งเองนะเธอต้องมีครอบครัวตามคำขอของคนเป็นพ่อเป็นแม่กลายเป็นนางตั้งแต่วัยใสแล้วชีวิตคู่จะไปสิ้นสุดที่ใดกัน
“ไอ้ที่เธอทำตัวเป็นสาวน้อยคอยยั่วผู้ชายไปวันๆนี่มันถูกต้องแล้วใช่ไหมจันทรา”
เอาเข้าไปเธอแค่มีเพื่อนผู้ชายในมหาลัยเองนะทำไมเค้าถึงใด้ดูถูกคนที่ใด้ชื่อว่าเป็นภรรยาของเค้ากันเล่า
จันทราคิดอย่างน้อยใจพาลจะร้องให้มีสามีก็เหมือนมีพ่อ
“พูดแล้วยังมาทำตาปริบๆใส่อีกหรือเพราะฉันปล่อยเธอเกินไปเลยไม่รู้จักเกรงใจกันแล้ว”
ก็ปล่อยน่ะสิปล่อยให้เธออยู่คนเดียวในบ้านที่มีแค่ป้าพิณแม่บ้านที่มาเช้าเย็นกลับเธอก็เหงาเป็นเหมือนกันนะ
“เอาล่ะวันนี้ที่ฉันมาก็แค่เตือนอย่าให้เห็นว่าไปนั่งกินข้าวกับผู้ชายอีกถ้าอยากจะทำแบบนั้นก็เซ็นใบหย่าให้ฉันแล้วจะไปแรดกับใครก็เชิญ”
ขู่กรรโชกขู่ใด้ทุกครั้งที่กลับมาบ้านขู่แต่เรื่องหย่าทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่าเธอหย่าไม่ใด้ก็ชอบเอามาขู่
“พี่นาทกลัวอะไรในมหาลัยไม่เห็นมีใครจะรู้ว่าจันทร์เป็นเมียพี่”
ทำตามคำขู่เค้าไม่ใด้เธอก็ขอพูดในสิ่งที่เป็นจริงบ้างเถอะก็ใครๆเค้าไม่รู้ว่าเธอกับเค้าแต่งงานกันแล้ว
“ไม่มีใครรู้แต่ฉันไงที่รู้อยู่เต็มอกว่าเธอคือเมียเดินไปเห็นนั่งอ่อยผู้ชายฉันไม่สนุกกับเธอหรอกนะจันทรา”
เค้าให้โมโหนักมีเมียเด็กมันปวดหัวอย่างนี้เองหรือทำไมพวกผู้ชายถึงชอบเมียเด็กกันนักนะเค้าไม่เข้าใจ
เถียงก็เก่งทั้งดื้อทั้งรั้นทำเป็นเงียบๆเรียบร้อยแม่คุณเอ้ยอยากจับฟาดนักเชียว
Guest
