คู่โขน

ข้าเป็นยักษ์ทศกัณฐ์ มีศัตรูคู่อริอยู่ร่ายล้อม หากแต่ศัตรูอาฆาตเป็นผู้ครองใจยักษ์เยี่ยงข้า  

ซ้อนสีหน้าหลงมัวมายใต้หัวโขน  

ช่างน่ารังเกียจ... 

ใบหน้าอัปลักษณ์ ใจหยาบช้าคิดหมายปอง ไม่สำเหนียกว่าตนเป็นเพียงยักษ์ที่เหยียบดิน 

ไม่มีศักดินายศถาสูงศักดิ์เยี่ยงพระราม 

ได้แต่ชม้ายตามองโหยหาอยู่เหินห่าง มิควรย่างกรายเข้าไปเฉียดให้โสมม  

รักของเรามิควรจะบังเกิด 

ไอ้พิงมีหน้าตาที่ผู้พบเห็นมักจะหวาดกลัว ผู้คนมักจะปฏิบัติกับมันเยี่ยงสัตว์เดรัจฉาน 

แต่มีเพียงคุณพฤกษ์คนเดียวที่ปฏิบัติเหมือนกับมันเป็นคนปกติ ใบหน้าแฉล้มกับกิริยาอ่อนหวานช่างน่ารักยิ่ง 

คุณพฤกษ์ขโมยหัวใจมันเสียตั้งแต่ประสบพบเจอครั้งแรก หากแต่คุณพฤกษ์อยู่สูงเกินมันจะเอื้อมถึง 

ไอ้พิงเป็นเพียงชาวบ้านส่วนคุณพฤกษ์เป็นถึงบุตรของหมื่นหลวง มันจะทำอย่างไรต่อเมื่ออีกฝ่ายก็ให้ทีเย้ายั่วมันเสียเหลือเกิน  

. 

. 

. 

@คุยกันหน่อย@ 

มาอีกแล้วแนวพีเรียดย้อนยุค ชอบอะไรไทยๆเลยจัดโขนซะเลย 

เรื่องนี้จะเชื่อมกับพระชายาของกระผมนะคะ มีอารมณ์แล้วรีบมาแต่งเลย 

อะ ขอกำลังใจเหมือนเดิม 

1คอมเมนต์=1กำลังใจ 

อยู่เป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะ