มาเฟียหนุ่มวิ่งตามหญิงสาวมาติดๆ กระทั่งคว้ามือบางไว้ได้ ก่อนจะกระชากเอวบางมาปะทะอกกว้าง
“อ๊ะ !! ปล่อยฉันนะ จะวิ่งตามฉันมาทำไม “ ปลายฟ้าพยายามสะบัดมือออกจากอกกว้างใหญ่ของชายคนแปลกหน้า
“หึ อยากรู้หรอ ? เดี๋ยวเธอได้รู้แน่” แต่มาเฟียหนุ่มไม่พูดเปล่า คว้าร่างบางเข้ามาสู่อ้อมกอดก่อนจะปรามเสียงเข้มออกไป “ตัวแค่นี้ฤทธิ์เยอะเหลือเกินนะ”
“ปล่อย ฉันบอกให้ปล่อยไง ฉันไม่รู้จักคุณปล่อยฉันลงไปเดี๋ยวนี้” หญิงสาวได้แต่ดิ้นอยู่ในอ้อมกอดของมาเฟียหนุ่ม
“เดี๋ยวเธอได้รู้แน่ว่าฉันเป็นใคร เธอจะต้องใช้หนี้ทุกบาททุกสตางค์แทนพี่ชายของเธอ”
“เดี๋ยวนะ หนี้อะไรพี่ชายฉันเป็นหนี้อะไรกับคุณ แล้วทำไมไม่ไปทวงกับพี่ชายฉันมาทวงเอาอะไรกับฉัน ฉันไม่รู้เรื่อง” ปลายฟ้าชี้แจ้งออกไปแต่มาเฟียหนุ่มกับไม่ฟังคำอธิบายนั้น
“ทวงกับพี่ชายหรอ ถ้ามันอยู่ให้ทวงฉันคงไม่ต้องถ่อมาถึงที่นี่”
“อ้อ! แล้วอีกอย่างที่ฉันจะบอกเธอก็คือ พี่ชายเธอขายเธอมาให้ฉันขัดดอกจำใส่สมองไว้สะด้วยว่าไอ้ชีวินพี่ชายเธอมันขายเธอให้กับฉันแล้ว แล้วฉันจะทำอะไรกับเธอก็ได้หรือแม้แต่ร่างกายของเธอ ก็ต้องเป็นสินค้าขัดดอกให้กับฉัน”
ปลายฟ้าได้ยินดังนั้นก็ถึงกับไปไม่เป็น ไม่คิดว่าพี่ชายคนเดียวของเธอจะทำกับเธอแบบนี้ เราเป็นพี่น้องกันนะ
หญิงสาวได้แต่อึ้งกับสิ่งที่ได้ยินจนทำอะไรไม่ถูก “ไม่จริงๆ พี่ชีวินไม่มีทางทำอะไรแบบนี้กับฉัน คุณมันโกหก ฉันจะถามพี่ชีวินให้รู้เรื่องว่าเรื่องนี้ต้องมีใครเข้าใจอะไผิดแน่ๆ”
“หึ! มันคงอยู่ให้เธอถามหรอกนะ หนีเหมือนหมาจนตรอกถึงขนาดขายน้องสาวได้ เธอก็คิดดูเอาแล้วกัน “
Guest
