"ผมกำลังคบกันคนใหม่อยู่ วันนี้ผมเลยจะมาบอกคุณให้รับรู้ ตามที่สัญญาไว้"วิวิทย์หนุ่มรูปหล่ออายุ 28 ปีกำลังบอกเล่าเรื่องของตัวเองให้กับผู้เป็นภรรยาฟัง
"คุณ...ล้อเล่นหรอ ฉันไม่สนุกด้วยหรอกน่ะ"พัชรินทร์ผู้เป็นภรรยาบอกกล่าวกับสามีด้วยสีหน้าที่เริ่มจะซีดขึ้นมาบ้างแล้ว
"ผมไม่ได้ล้อคุณเล่นพัชร ผมพูดจริงๆ ผมมีคนใหม่แล้ว และเราก็คบหาดูใจกันมา 4 เดือนแล้วพัชร"วิวิทย์ยังคงยืนกรานในคำพูดของตัวเองให้กับภรรยาฟัง
"ฉันรู้จักเธอไหม? ผู้หญิงคนใหม่ของคุณ"เธอเอ่ยขึ้นมาด้วยเสียงที่เริ่มจะสั่นเครือกับสามีผู้เป็นที่รักที่อยู่ตรงหน้า
"คุณไม่รู้จัก แอลเป็นพนักงานในบริษัทผม เธอเป็นพนักงานใหม่ เธอดูดี และผม..สนใจเธอ"เขาอธิบายให้เธอฟังอย่างชัดเจนมากในความรู้สึกเธอ
"แปลว่าตอนนี้คุณ..รักเธอแล้วสิน่ะ?"เธอเอ่ยขึ้นมาด้วยเสียงเศร้าและพยายามฝืนยิ้มกับสิ่งที่พึ่งรับรู้
"ผมยังไม่ได้รักแอล ผมแค่ชอบ แค่ชอบเท่านั้น"เขาตอบคำถามของเธอได้อย่างชัดถ้อยชัดคำเหมือนเดิม ไม่มีแววลังเลเลยสิน่ะ
"แปลว่าต่อไป คุณอาจจะรักเธอสินะ"ยิ่งเธอพูดเสียงเธอยิ่งสั่นเครือแต่ก็ยังพยายามพูดออกมา"ฉันเข้าใจแล้ว ว่าคุณต้องการอะไร คุณต้องการให้ฉันเปิดทางให้คุณสินะ?"
"ใช่ ผมอยากให้คุณให้โอกาสผมมีผู้หญิงอีกคนตามที่คุณเคยให้สัญญาไว้ และวันนี้ผมก็หวังอย่างมากว่าคุณจะไม่กลับคำพูดของตัวเอง"เขาเอ่ยขึ้นมาทำให้เธอถึงกับจุกในอกว่าสิ่งที่เคยพูดไว้ ตอนนี้มันกลับมาทำร้ายเธอแล้ว
"นั่นสินะ ฉันเคยสัญญาไว้นิ จะลืมคำพูดตัวเองได้ยังไง จริงไหม? งั้น!!..หูวว..ฉันยอมให้คุณมีคนใหม่ได้ตามที่คุณต้องการ และฉันก็ขอไม่ไปเอี่ยวกับผู้หญิงของคุณด้วย แค่นี้คุณพอใจไหม?"เธอถามกับผู้เป็นสามีด้วยเสียงที่สั่นเครือเต็มที่ แต่ผู้เป็นสามีกลับไม่รับรู้ถึงความรู้สึกของเธอเพราะกำลังดีใจจนออกนอกหน้า
"ขอบคุณน่ะพัชร ที่ให้ผมคบกับแอล ผมล่ะรักคุณที่สุดเลย ผมน่ะคิดอยู่แล้ว ว่าคุณจะต้องเข้าใจผมแน่ๆ"เขาพูดขึ้นมาพร้อมกับโอบกอดเธอด้วยความดีใจจนไม่รับรู้ว่าจะมีสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอีกเวลาไม่นาน
"ฉันรู้แล้วค่ะว่าคุณรักฉันมาก รักมากจริงๆ ถ้าคุณไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอตัวไปอาบน้ำก่อนน่ะ"เธอพูดขึ้นพร้อมกับปลดแขนเขาที่โอบกอดตัวเองอยู่
"โอเคคับ ผมปล่อยให้คุณไปอาบน้ำก็ได้ ยังไงก็ขอบคุณสำหรับวันนี้น่ะพัชร"เขาเอ่ยขึ้นหลังจากที่ผละออกมาแล้ว
"ค่ะ ในเมื่อคุณต้องการ ฉันก็ให้ได้ทุกอย่างแหละ แต่ฉันอยากถามคุณอีกครั้งให้แน่ใจ คุณแน่ใจใช่ไหมที่จะคบกับคนใหม่ของคุณต่อไป"เธอถามผู้เป็นสามีอีกครั้งเพื่อยืนยันในความมั่นใจในการตัดสินใจของตัวเอง
"ทำไมหรอ อย่าบอกน่ะว่าคุณเปลี่ยนใจน่ะ ผมไม่ยอมนะ"เขาเอ่ยขึ้นมาทันทีด้วยความขัดใจ
"เปล่าไม่ได้เปลี่ยนใจ แต่ฉันแค่อยากแน่ใจว่าคุณตัดสินใจดีแล้วใช่ไหมที่จะคบเธอต่อไป และเธอจะดูแลคุณได้"เธออธิบายอีกครั้ง
"ผมตัดสินใจแล้ว ว่าจะคบต่อ เพราะยังไงคุณก็ยอมให้ผมคบนี่น่ะ"เขาพูดออกมาด้วยรอยยิ้มอีกครั้ง
"ถ้าคุณมั่นใจแล้ว ฉันก็จะไม่ขัดคุณหรอก ฉันยอมรับในการตัดสินใจของคุณน่ะ งั้นฉันไปอาบน้ำจริงๆแล้ว"พูดจบเธอก็เดินหันหลังออกไปทันที พร้อมกับน้ำตาที่พยายามกลั้นไว้ต่อหน้าเขาก็เริ่มไหลรินมาเป็นทาง ทำให้เธอต้องรีบไปเข้าห้องอย่างรวดเร็ว และเมื่อมาถึงห้องก็ทำการเปิดปิดอย่างรวดเร็ว ก่อนจะรู้สึกหมดแรงนั่งลงพิงกับประตูพร้อมน้ำตาและเสียงสะอื้นที่ไหลออกมาด้วยความทรมานในสิ่งที่รับรู้มาจากผู้เป็นสามีที่รักที่สุดในชีวิต
"มันถึงเวลานี้จริงๆใช่ไหม ฮือ...ฮือ...ถึงเวลาที่ต้องปล่อยให้เขาเดินตามทางที่เขาต้องการจริงแล้วน่ะพัชร ฮือ.."เธอพูดออกมากับตัวเองพร้อมกับน้ำตาที่ยังคงหลั่งรินไม่หยุด ตอนนี้เธอได้แต่กอดเข่าตัวเองร้องไห้อย่างทรมาน ตอนแรกที่เธอบอกว่าจะมาอาบน้ำ จริงๆแล้ว เธอแค่อยากเอาตัวเองออกจากจุดนั้นให้เร็วที่สุด เพราะใจเธอรับรู้อะไรต่อไม่ไหวแล้ว ถ้ายังคงฝืนอยู่ตรงนั้นไม่แน่ว่า ความอ่อนแอของเธอในวันนี้อาจทำให้เขาเห็นก็ได้ และนั่นเป็นสิ่งที่เธอไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นเด็ดขาด