สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ"ลินดา"
อายุ 20 ปี นักศึกษา คณะนิเทศศาสตร์ ปี 3
ย้อยกลับไป 15 ปีที่แล้ว ฉันมีครอบครับที่อบอุ่นมาโดยตลอด
จนกระทั่ง พ่อของฉันที่เป็นคนขับรถของนักลงทุนชาวต่างชาติ ที่ย้ายรกรากมาอยู่ที่ประเทศไทย เกิดอุบัติเหตุรถพลิกคว่ำ ทำให้พ่อของฉันและภรรยาของเจ้านายพ่อเสียชีวิต หลังจากนั้น เจ้านายของพ่อฉันจะแสดงความรับผิดชอบโดยการรับฉันเป็นลูกบุญธรรม แต่ตอนนั้นฉันยังเด็กเลยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น จนกระทั่งพี่ชายต่างสายเลือดของฉันโวยวายว่าไม่ยอมรับฉันเป็นน้องสาว
"ถ้ายัยนั่นยังอยู่บ้านหลังนี้ผมก็จะไม่อยู่ที่นี่เด็ดขาด " เอริค โวยวายอยู่ชั้นสองของบ้านที่เป็นห้องทำงานของคุณท่าน
"แกจะไปไหนก็ไปฉันไม่อยากคุยกับแกเรื่องนี้แล้ว"
"นี่พ่อเห็นยัยนั่นสำคัญกว่าผมหรอ??
ใช่สิเมื่อก่อนพ่ออยากมีลูกสาว ซึ่งแม่มีให้พ่อไม่ได้ พ่อเลยไม่สนใจแม่มาโดยตลอดเพียงเพราะว่าแม่มีลูกสาวให้พ่อไม่ได้ แต่ตอนนี้ สมใจพ่อแล้วใช่ไหมพอแม่จากไปพ่อเลยจะเอายัยเด็กเหลือขอนี่มาเลี้ยง "
"เพี๊ย !!! "
เอริคหน้าหันไปตามแรงตบของคนเป็นพ่อ
เอริคหันมามองหน้าพ่อด้วยแววตาสั่นเครือ
"ตั้งแต่เกิดมา พ่อไม่เคยตบไม่เคยตีผม
ได้แล้วเราจะได้เห็นดีกัน"
ฉันแอบดูอยู่ชั้นล่างของบ้าน เห็นเอริคเดินลงมาด้วยท่าทางน่ากลัว
"โอ้ย !!! " เอริคผลักฉันเต็มแรงจน ฉันลมลงไปกองกับพื้น
"ฉันไม่มีวันยอมรับเธอเป็นน้องสาวเด็ดขาด ยัยเด็กเหลือขอ "
หลังจากวันนั้นฉันก็ไม่เคยเจอเอริคอีกเลย
เพิ่งเขียนเรื่องแรกผิดถูกยังไงก็ขออภัยด้วยนะคะ จะพยาม มาอัพทุกอาทิตย์ นะคะ
Guest
