๓๐
สองพี่น้อง
รถปอร์ช สีขาววิ่งเข้ามหาวิทยาลัยกรุงเทพฯ ข้างในมีปิ่นตาเป็นคนขับ ข้างตัวเขาเป็นอ้นนักศึกษารุ่นน้องติดรถมาด้วย
“นั่นไงกูว่าแล้ว ไอ้ปิ่นมันต้องเอาไอ้อ้นมาด้วย”
“กูให้มึงเดา ไอ้อ้นช่วยแม่มันขายก๋วยเตี๋ยวเมื่อเช้าได้กี่ชาม”
“ขี้เกียจเดาโว้ย กูละเบื่อ...เหี้ย แม่ง..ไม่อยากคบแม่งมัน ไอ้ห่านี่คนละชั้น เสือกมาเรียนที่นี่ได้ไงวะ”
ปิ่นตานำรถไปจอดไว้ใต้ต้นไม้ เขารีบมาเปิดประตูให้อ้นออกมา
เด็กรุ่นน้องยกมือไหว้ขอบใจที่เขามีน้ำใจให้ติดรถมามหาวิทยาลัยด้วย
“บ้านเราก็อยู่ใกล้กัน มาทางเดียวกัน ก็ถูกแล้ว อย่าคิดมาก”
“ไอ้ศักดา เอ็งไม่คิดจะหาทางมามหาวิทยาลัยเองหรือไงวะ ติดรถไอ้ปิ่นมาทุกวัน”
“พวกมึงนี่ ไปหาเรื่องอ้นทำไมวะ บ้านกูอยู่ทางเดียวกับอ้น กูก็รับมันมาด้วย ก็แค่งั้น มึงก็เสือกยุ่งอยู่เรื่อย”
“มึงก็ไปคบมัน เดี๋ยวก็ลามไปจีบน้องสาวมึงเข้าสักวัน”
“ไอ้สัต....ว มึงพูดถึงน้องสาวกูอีกคำเดียว กูเตะมึงตายแน่”
“ทำไมวะ น้องมึงมีดีอะไร ไม่รู้หรือว่าอาจารย์ธวัชแกแอบจีบอยู่”
“กูบอกแล้ว ว่าอย่าเอ่ยถึงน้องสาวกูไง”
พูดจบปิ่นตาก็สาวเท้าไปเอาเรื่อง แต่อ้นฉุดเขาไว้
“พี่ครับ ปล่อยพวกมันไป คนแบบนี้เสียเวลาเปล่าๆ ปากหมาไปวันๆ ไม่มีใครคบกับกลุ่มพวกมันหรอกพี่”
อุรัสนาหรือหนูนา น้องสาวของปิ่นตา เรียนอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกัน เป็นหนึ่งในดาวมหาวิทยาลัย มีนักศึกษารุ่นพี่ มารุมจีบกันหลายราย ที่เอาจริงที่สุดก็มีอาจารย์ธวัชอาจารย์ฝ่ายปกครอง เขาหน้าตาดี จบปริญญาโทจากมหาวิทยาลัยวิสคอนซิ่ล ธวัชมาเป็นอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยกรุงเทพได้สองสามปีแล้ว มีลูกศิษย์สวยๆติดกันแจ เพราะเขาไม่กั๊กเกรด และยินดีติวพิเศษนอกเวลา โดยไม่คิดเงิน แต่อุรัสนาไม่มีใจให้ด้วย กลับไปชอบอาร์ม เด็กพิเศษที่พูดภาษาได้ ๕ ภาษาโดยไม่เคยเรียนหรือไปประเทศเจ้าของภาษาตั้งแต่อายุได้ ๓-๔ขวบ พอโตขึ้น เขาก็แปลภาษาเหล่านั้นเป็นภาษาไทยได้ทันที มหาวิทยาลัยต้องเชิญมาเรียนโดยให้ทุนเรียนฟรี เขาเป็นรุ่นพี่ของหนูนาหนึ่งปี
“ที่แท้ก็ติดใจเด็กพิเศษ ไหนหรือจะมามองพวกกระจอกอย่างเรา แก๊งค์แซวเด็กที่มีเรื่องกับปิ่นตา พูดกันเองในกลุ่ม ขณะที่อุรัสนาไม่สนใจ เธอชอบอาร์มเสียอย่าง
อยู่มาวันหนึ่งเพื่อนในกลุ่มของเธอซุบซิบเกี่ยวกับเพื่อนผู้ชายจับกลุ่มกันนินทา และมีเพื่อนที่สนิทกับเธอไปบอกปิตาด้วยความหวังดี
“แกสนใจน้องสาวเธอไว้บ้าง วันๆเอาแต่สนใจแฟน ไม่รู้หรือว่าไอ้พวกผู้ชายมันเอาน้องสาวแกไปนินทากันสนุกปาก”
“ช่างมัน..ผมไม่สนใจไอ้พวกปากหมา สันดานระยำ ว่าจะหาเรื่องเตะปากสักที”
“แต่น้องเธอเสียหายนะ”
“ว่าไงนะ”
“ฉันบอกพี่แล้วนะ มันว่าน้องพี่นมโต มันบอกมันเห็นตอนเข้าห้องน้ำเปลี่ยนเสื้อกีฬา”
“ใครบอกแก ฉันจะไปกระทืบมันเอง”
“ก็ไอ้พวกกลุ่มปากหมาแหละ มันว่าเห็นหมด”
“ไอ้สัต...วมันจะมากขึ้นทุกวัน.
“อย่าเลยพี่” อ้นเข้ามาเตือน ไปบอกฝ่ายปกครองดีกว่า
ปิ่นตา โกรธมาก กลับมาบ้าน เขาเปิดห้องน้องสาว ไม่ทันให้เธอตั้งตัว เธอกำลังผลัดผ้าอยู่
ใส่แค่ยกทรงกับกางเกงในตัวจิ๋ว
“ไอ้บ้า เข้ามาไม่เคาะประตู ออกไปเดี๋ยวนี้นะ”
“ไม่ แกมานี่เลย ฉันมีเรื่องต้องพูดกับแก”
“ให้ฉันนุ่งผ้าก่อน”
“ไม่ต้อง พูดนิดเดียว”
“ว่ามา”
“ไอ้พวกผู้ชายที่คณะ มันแอบดูแกแก้ผ้าเปลี่ยนชุดกีฬา เอาแกไปนินทาว่านมแกใหญ่”
ปิตามองไปที่อุรัสนา เห็นเธอเอามือปิดยกทรงอยู่ด้วยความอาย
“นี่..เอามือออก เมื่อกี้ตอนฉันออกมา เห็นของแกหมดแล้ว”
“ออกไปได้แล้ว”
“เอามือออกหน่อย จะดูว่าที่มันพูดน่ะของจริงหรือเปล่า”
ปิ่นตาเดินไปหา พยายามปัดมือน้องสาวออก แต่เธอไวกว่าปัดมือพี่ชาย ต่างคนต่างปล้ำ ล้มลุกคลุกคลานลงบนพื้น ปิ่นตาพยายามแกะมือน้องสาวออก เธอก็ใช้แรงปัดมือพี่ชายพัลวัน หารู้ไม่ว่ากางเกงในเริ่มหลุดออกอย่างช้าๆ ปิ่นตาเหลือบมองเห็น เขาขยับมือดึงกางเกงในน้องสาวพยายามจะรูดลงมา เธอทำตาเขียวใส่ จะเอามือปัดมือพี่ ก็กลัวต้องปล่อยมือที่ปิดอกออก ปิ่นตาดึงกางเกงในออกจนได้
“ว๊าย ไอ้บ้า ไอ้ลามก แกไอ้บ้ากาม ฉันจะฟ้องแม่ว่าปล้ำฉัน”
“แกนั่นแหละปล้ำฉันก่อน ขอดูดีๆไม่ชอบ”
หนูนารีบใส่กางเกงใน แล้วแยกเขี้ยวใส่พี่ชาย ซึ่งตอนนี้เห็นน้องสาวเต็มตาว่าไม่เอามือปิดหน้าอกแล้ว
“เออ ไอ้พวกห่า แม่ง..โกหก มันไม่ได้เห็นนมแกหรอก นมแกเท่าฝาหอยเท่านั้น ฝ่ามือฉันยังใหญ่กว่านมแกอีก”
“อย่ามาว่าของฉันนะ...แล้วอย่าไปบอกใครล่ะว่านมฉันเล็ก”
“เออ”
ปิ่นตามีคนมาชอบเหมือนกัน เป็นเด็กปีหนึ่ง หน้าตาน่ารักมากชื่อธีรา เป็นหมวย เข้าตำราขาวสวยหมวยอึ๋มนั่นแหละ พ่อแม่เป็นนักธุรกิจขายอาหารกระป๋องจากต่างประเทศทุกชนิด เธอเป็นลูกคนสุดท้อง ลูกคนอื่นพ่อส่งไปเรียนเมืองนอกกันหมด พ่ออยากให้ธีราเรียนเมืองไทยสักคน ธีราแอบชอบปิ่นตามาตั้งแต่รับน้องใหม่ เธอหน้าตาดี แต่ความที่หน้าตาน่ารักและยิ้มสวย ทำให้มีเสน่ห์น่าสนใจ เมื่อเธอชอบปิ่นตาอย่างจริงจัง ทุกคนล้อกันว่า เธอกับเขาเป็นแฟนกัน
ปิ่นตาก็ไม่ว่า เพราะใจหนึ่งก็ไม่อยากให้น้องเขาเสียใจ เมื่อมีเวลาก็ชวนน้องไปกินข้าวข้างนอก แต่ทุกครั้งให้เธอพาเพื่อนไปด้วยและเขาพาอ้นติดรถไปด้วย ธีรามีความสุขมากจนพ่อแม่ผิดสังเกต จึงถามว่าเธอมีใครไว้ในใจแล้วใช่ไหม เตือนว่าอย่าริรักในวัยเรียน
“หนูอย่าเอาเวลาไปสนใจผู้ชาย เรียนหนังสือไว้ก่อน อีกหน่อยผู้ชายดีๆก็มาเอง”
“ค่ะ แต่พี่คนนี้เขาดีค่ะ ไม่เคยไปกับหนูสองต่อสอง เขาให้ชวนเพื่อนหนูไปด้วยทุกครั้ง เขาเองก็มีรุ่นน้องไปด้วย”
“ไว้วันหลังพาเขามาที่บ้านบ้างนะ”พ่อบอก
บ้านตระกูลทวีกิจเจริญทรัพย์ เมื่อก่อนมีบ้านเล็ก คับแคบ ห้องนอนเด็กมีห้องเดียว กุลนิธิผู้เป็นแม่จึงจัดให้ปิ่นกับหนูนานอนห้องเดียวกัน เด็กๆก็ดีใจ เล่นกันตามประสาพี่น้อง บางวันก็แกล้งกันบ้าง ส่วนมากปิ่นมักจะแหย่น้องจนร้องให้หาแม่ แต่บ้านนี้ไม่ตีลูก สอนให้รู้จักรักกันพี่น้องต้องช่วยเหลือกัน เด็กสองคนจึงนอนด้วยกัน พี่ชายจะเล่าเรื่องผี จนน้องกลัวไม่กล้านอนแยก เข้ามานอนตียงเดียวกับพี่จนเคยชิน
พี่น้องไม่แยกห้องมาตลอด จนอายุ ๑๓ สร้างบ้านใหม่ ใหญ่โตทันสมัยขึ้น มีห้องส่วนตัวคนละห้อง แต่ละห้องมีของสวยงามประดับสำหรับหญิงและชายต่างกัน ปัญหาคือปิ่นตาและอุรัสนาไม่ชินกับการแยกกันนอน ดังนั้นเมื่อพ่อแม่หลับ อุรัสนาจะย่องเข้าห้องพี่ชาย ขนหมอนตัวโปรดเข้ามานอนเตียงเดียวกับพี่ชาย เธอกอดพี่ชายจนเกือบสว่างแล้วย่องเข้าห้องเธอไป เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เป็นอย่างนี้เรื่อยมา
วันหนึ่ง ตอนเช้าแม่ตื่นมานึกขึ้นได้ว่า ลืมซื้ออายแชโดว เธอต้องการอันที่หนูนามีไว้ใช้ เป็นของใหม่เพราะมีหลายอัน เธอเคาะประตู ไม่มีเสียงตอบรับ ลองเปิดประตู ไม่ได้ล็อกเลยเดินเข้าไป พบว่าที่นอนเรียบไม่มีใครนอน พยายามนึกว่าลูกสาวไปค้างบ้านเพื่อนหรือเปล่า แต่เมื่อคืนยังคุยกับเธอจนถึง ๓ ทุ่มแสดงว่าไม่ได้ไปไหน
เธอไปดูในห้องน้ำก็ไม่มีคนอยู่ คราวนี้แย่แล้วลูกหายทั้งคน เธอเข้าใจว่าอุรัสนาคงตื่นแล้วลงไปข้างล่างหาอะไรกิน เธอเรียกคนใช้ คนใช้บอกว่าคุณหนูยังไม่ตื่น ยังอยู่ข้างบน
กุลนิธิตกใจต้องเรียกปิ่นตา พี่ชายให้ช่วยตามหาน้องสาว คิดว่าน้องออกไปนอกบ้านคงหาเพื่อนแล้วเตลิดไปไหนต่อไหน น่าจะเกิดอันตราย
เธอรีบเปิดประตูห้องนอนลูกโดยไม่เสียเวลาเคาะ
ภาพที่เห็นมันบาดตา
ลูกสาวกับลูกชายเสื้อผ้าหลุดลุ่ย แข้งขาพาดกัน กอดกันเหมือนกำลังร่วมเพศอยู่
เธอโกรธ ทำเหมือนคนไร้สติ กุลนิธิกระชากหนูหนาออกจากเตียง ตบหน้าหน้าลูกสาวอย่างแรง
“เธอทำอย่างนี้กันได้อย่างไร เสียสติกันแล้วทั้งคู่ อัปรีย์ ทำกันได้ไม่อายแผ่นดินแล้วจะอายใคร แม้แต่สัตว์มันยังรู้จักพี่น้องมันไม่เอากัน นี่สมสู่กันพี่น้องท้องเดียวกันแท้ๆ”
หนูนาปล่อยโฮออกมา เข้าไปกอดแม่
“แม่ขา หนูไม่ได้ทำอะไรผิด แม่ฟังหนูก่อน”
“ฉันเห็นกับตา แกกับพี่นอนแก้ผ้าก่ายกัน เอากัน คงเสร็จกันตั้งแต่เมื่อคืน สมใจกันแล้ว คงไม่ใช่ครั้งแรกสินะ”
“ไม่ใช่ แม่เข้าใจผิดไปใหญ่แล้ว”
“แม่ครับ ผมว่าแม่เข้าใจไปใหญ่แล้ว เรานอนด้วยกันตั้งแต่เด็ก ไม่เคยทำอะไรผิดทำนองคลองทำ เราไม่ชั่วขนาดนั้นนะแม่ ฟังหนูนานะครับ”
“ก็ฉันเห็นกับตา”
“แม่เห็น แต่จริงๆมันไม่ใช่”
“ฉันเชื่อได้อย่างไรล่ะ”
“ให้หมอพิสูจน์ไหมล่ะแม่”ปิ่นตาตอบ
“..........”
“เอาอย่างนั้นเหรอ”
“ครับ เรียกอาหมอมาเดี๋ยวนี้เลย”
“เอาละฉันเชื่อพวกแก...คราวหลัง ต่างคนต่างอยู่คนละห้อง ฉันสร้างห้องไว้สวยหรูเพื่อแกอยู่สบายอยู่ให้คุ้ม อย่าทำอย่างนี้อีก เข้าใจไหม”
“ครับ”
คุณเชื่อไหม ไม่มีใครเชื่อ
เมื่อพ่อแม่ไม่อยู่ไปต่างประเทศ
ก็เข้าอีหรอบเดิม
อุรัสนา หอบหมอน ผ้าห่มเข้าไปนอนบนเตียงกับพี่ชายเหมือนเดิม บางทีก็เล่นกันแรงๆ กอดรัดฟัดเหวี่ยงเหมือนตอนเด็กๆ ลืมไปว่าเวลานี้อายุ ๑๘-๑๙ เป็นผู้ใหญ่กันแล้ว ไม่ใช่เด็ก แต่เป็นหนุ่มเป็นสาวกันแล้ว
และมันเกิดเรื่องจนได้
คืนหนึ่งขณะที่สู้กัน กอดรัดฟัดกันนัวเนีย จนเสื้อผ้าหลุดกันทั้งคู่โดยไม่รู้ตัว
และไอ้ไม่รู้ตัวนี่แหละทำให้เกิดอุบัติเหตุที่ไม่คาดคิด
“โอ๊ะ..ตายแล้ว พี่ลุกขึ้นเร็วๆ”
“แกอย่ามาแกล้ง ฉันไม่ยอมแกหรอก”
“ไม่ใช่ ไม่ใช่ ไม่รู้ตัวเหรอว่ามันเกิดอะไรขึ้น”
“อะไรล่ะ”
“ก็ไอ้นั่นน่ะ มันเข้ามาอยู่ในของฉัน”
“เอ๊ะ จริงด้วย ทำไมฉันไม่รู้”
“ก็เธอน่ะเข้ามาตอนฉันเบี่ยงตัว ขาฉันก็อ้า”
“อย่าเพิ่งขยับนะ”
“ค่อยๆดึงออกนะ ฉันเจ็บ”
“เอาน่า ถอยก้นเธอก่อน”
“โอ้ยของเธอทำไมมันใหญ่ ยาวด้วย”
“ออกหมดหรือยัง”
“ยัง”
“เธอจับมันออกมาซี”
“ไม่เอาฉันกลัว”
“ว้าฉันจับมันเอง”
“ค่อยๆนะ”
“อี๊ย์...เดี๋ยวตีตาย เธอมาจับของฉันทำไม”
“ก็จะไปรู้เหรอมันติดอยู่ด้วยกัน”
“ออกมาหมดหรือยัง”
“หมดแล้ว ของเธอน่ะมันเยิ้มเลยนะ”
“อย่าไปบอกใครนะ ถ้าแม่รู้เราตายแน่”
“ครั้งหน้า เราทำกันให้ดีกว่านี้แล้วกัน”
“บ้า ไม่มีครั้งหน้าแล้ว ไอ้ทุเรศ”
“.................”
Guest
