(๒๔)
อิริยา
อิริยา อายุ ๑๙ เรียนมหาวิทยาลัยปี ๒ คณะนิเทศศาสตร์ เธอเป็นดาวคณะและเป็นขวัญใจของนักศึกษา เธอถูกเลือกให้เป็นคนอัญเชิญสัญลักษณ์ของมหาวิทยาลัย เป็นนักศึกษาสวยที่สุดคนหนึ่ง และแน่นอนว่าเธอคือนักศึกษาถูกหมายปองและมีคนมาจีบมากที่สุด ในบรรดาคนที่มาติดพันเธอมีอาจารย์หนุ่มสองสามคนจากหลายคณะ รวมทั้งอาจารย์คณะนิเทศฯที่ชื่ออภิรักษ์นักวิชาการกำลังกลับมาทำหาข้อมูลทำวิทยานิพนธ์ปริญญาเอกมหาวิทยาลัยเอ็มไอที(MIT)ตามจีบเธออยู่ด้วย
อิริยามีชื่อเล่นว่าตุ๊กตา คนทั่วไปเรียกว่า ”ตาหวาน” อาจเป็นเพราะเธอตาหวานจริง อิริยาไม่ปฏิเสธชื่อนี้ เธอชอบ
พี่สาวคนโตของเธอเรียนอยู่ประเทศอังกฤษ ชื่ออริสาแก่กว่าเธอ ๕ ปี สวยมาก แต่หลายคน รวมทั้งพ่อแม่แอบบอกเธอว่าอิริยาสวยกว่าพี่ เพราะผิวเธอเป็นสีชมพูออกสีเนื้อแปลกตากว่าทุกคน ผมเธอไม่ดำสนิทแต่ออกน้ำตาล เมื่อต้องแสงแดดจะเห็นได้ชัดว่าเป็นสีน้ำตาลอ่อน นัยน์ตาของ "ตาหวาน" โต คิ้วบางเรียว รับกับจมูกโด่งเหมือนจมูกชาวยุโรป ปากเต็มอิ่ม แก้มมีลักยิ้ม เครื่องหน้าของอิริยาสวยทั้งหมด และองค์ประกอบใบหน้าสมบูรณ์ ดุจถูกจัดวางด้วยศิลปิน หน้าอกอิริยาซ่อนรูป เมื่อเธอใส่เสื้อนักศึกษาไม่มีใครเดาออกว่าอกเธอ ๓๒ นั้นอิ่มงอนขึ้นบนเล็กน้อยและเต็มทั้งใบ เอวขนาด ๒๔ไม่เล็กจนเกินไป สะโพก ๓๖ กำลังเหมาะ ก้นกลม ขายาวได้สัดส่วน ทั้งหมดเป็นองค์ประกอบทำให้เธอรูปร่างสมส่วนและสวยกว่าพี่สาว แม่บอกว่า เธอสวยกว่าดาราภาพยนต์หรือดาราละครโทรทัศน์ที่ดังๆหลายคน
แต่อิริยามีข้อเสียอยู่บ้าง เธอขี้อาย ไม่ชอบสังคมและไม่ไว้ใจผู้ชาย ลักษณะผู้ชายที่เธอเห็นว่าน่าคบคือคนเรียบร้อยและสมถะ ไม่มองผู้หญิงเป็นวัตถุ หรือจ้องจีบหรือ แค่คิดว่าหญิงเซ็กซี่ เธอเลี่ยงที่จะเข้าสังคมและไปงานปาร์ตี้ ยกเว้นงานเลี้ยงรุ่นที่เธอยอมไป อิริยาไปงานเธอไม่ยอมแต่งหน้า แต่กลับทำให้เธอยิ่งสวย หน้าตาอ่อนกว่าวัย เพื่อนๆล้อว่าเธอเป็นเด็กมัธยม บางคนแอบซุฐซิบเธอว่าหน้าเด็กประถม-นมโตมหาวิทยาลัยก็มี เธอเขินเมื่อรู้ว่าเพื่อนล้อว่าเธอนมโตคืนนั้นเธอมองกระจกถอดยกทรง มองหน้าอก เห็นมันโตจริง
ทางบ้านคิดว่าบางทีอาจให้เธอไปอังกฤษตั้งแต่จบปีสองโดยโอนหน่วยกิจไปมหาวิทยาลัยทางโน้น อาจารย์มหาวิทยาลัยและคณบดีนิเทศฯก็ยินดีเซ็นรับรอง และบอกว่าเคยทำมาแล้วไม่มีปัญหาใดๆ แต่อิริยาไม่มั่นใจทั้งๆที่เธอเรียนได้เกรด ๔ มาตลอด พี่สาวก็รบเร้าทางบ้านบอกให้เธอรีบมา อาจารย์อภิรักษ์รับอาสาจะมาส่งด้วยซ้ำ
"ฉันว่าเพื่อให้เธอเธอตัดสินใจได้ง่ายขึ้น ฉันติดต่อมหาวิทยาลัยลอนดอนไว้แล้ว เขายินดีรับโอนหน่วยกิจ มีข้อแม้ว่าเธอต้องมาเรียนภาษาและผ่านข้อเขียนภาษาอังกฤษเสียก่อน อย่างอื่นฉันจัดการให้แกหมดแล้ว พ่อจะจัดการให้เราไปเช่าแฟลตอยู่ในเมือง แกอาจจะหาเด็กรับใช้มาอยู่ด้วยสักคนก็ได้ แม่บอกจะซื้อรถมือสองให้เราไว้ใช้ ส่วนอาจารย์อภิรักษ์เขาจะมาส่งก็ตามใจเขา เขาจะไปอเมริกาอยู่แล้ว บางทีเขาอาจจะบินจากลอนดอนไปอเมริกาก็ได้ ตามใจเขา ฉันถามแกจริงๆ ชอบเขาหรือ ไม่ต้องอาย"
พี่อริสา ฉันได้รับจดหมายของพี่แล้ว ก่อนอื่นฉันจะบอกให้ ยอมรับเรื่องอาจารย์อภิรักษ์มาชอบฉัน แต่ฉันไม่มีใจจะไปชอบแกเลย แม้ว่าแกจะดีแค่ไหน คนเราจะไปชอบได้อย่างไรถ้าไม่รู้จักกันลึกซึ้ง ฉันแค่นับถือว่าเป็นอาจารย์ที่เอาใจใส่ลูกศิษย์เท่านั้น บอกตรงๆนะพี่ คนมาชอบฉันหลายคน แต่ฉันไม่ชอบสักคน พวกนี้ฉันเชื่อว่ามาจีบเล่นๆ ไม่จริงจังอะไร จีบฉันแต่ก็ไปจับคนอื่นด้วย ฉันไม่ยอมเป็นคนเผื่อเลือกของใคร อีกอย่างนะเรื่องเพศอะไรนี่ฉันไม่ชอบถึงไม่อยากมีแฟนไง ฉันไม่อยากให้มีใครมาแตะเนื้อต้องตัวฉัน ฉันไม่สนใจเรื่องเพศอะไรนี่ มันสกปรก ไม่อยากแต่งงานด้วยซ้ำ ฉันเรียนจบถ้าไม่เป็นอาจารย์บ้านนอก ฉันจะทำงานช่วยทางบ้าน หรือไม่ก็ตั้งบริษัทโฆษณาตรงกับที่ฉันเรียนมาบ้านเรามีเงิน มีหน้ามีตาพ่อแม่มีคอนเน็คชั่นอยู่หลายวงการ ถ้าฉันทำบริษัทคงได้ลูกค้าบ้างละ รักและคิดถึงพี่นะ ตาหวาน
ในที่สุด ตาหวานก็ถูกพ่อแม่ผลักดันให้ไปเรียนต่อที่อังกฤษจนได้ และกีดกันอาจารย์ที่ตั้งใจจะไปส่ง เห็นว่าลูกสาวไปคนเดียวได้ และไม่เหมาะสมที่จะเดินทางกันสองคนผู้หญิงผู้ชาย พี่สาวฝากซื้อของกินมากมายและทางบ้านเป็นคนจัดหาพร้อมฝากเงินจำนวนมาก ให้อริสาซื้อรถมือสองและเป็นค่าเช่าแฟลตล่วงหน้า ๖ เดือน อริสา รอวันรอคอยน้องสาวที่จะมาลอนดอน ทุกอย่างเตรียมไว้หมดแล้ว
ถึงวันนี้ น้องจะมา อริสาชวนเพื่อนและคนรู้จักมาด้วยหนึ่งในนั้นมีเฌอริน สุปรียาที่เอารถมาโดยมีกรวิกติดรถมาด้วย เครื่องบินการบินไทยเลื่อนเวลา ทุกคนต้องรอ อยู่สองชั่วโมง อิริยาถึงลงจากเครื่องบิน เธอใส่ชุดสูทร์สีเหลืองคาดเข็มขัดสีดำ อิริยาก็ใส่แว่นดำเข้าชุด ดูเก๋มาก เป็นสาวทันสมัยทำให้ทุกคนมองว่าเป็นสาวทันยุคแฟชั่น
"นี่หรือเธอหรือ จำแทบไม่ได้ พี่พบเธอครั้งสุดท้ายเกือบปี เธอเปลี่ยนไปมาก นี่มาพบเพื่อนๆ เขามารับเธอ"
อริสาแนะนำทุกคน ตั้งแต่เฌอริน,สุปรียาไปจนถึงกรวิกที่มองอิริยาด้วยความทึ่ง เขาเห็นอิริยาแต่งชุดทันสมัย แม้ว่าเธอใส่แว่นตาจนเขาดูไม่ออกว่าเธอหน้าตาเป็นอย่างไร เพียงนึกในใจว่า สาวคนนี้หุ่นดีมากทีเดียว
หลังจากนั้นก็เข้าเมืองโดยไปร้านอาหารจีน พี่แซวว่าน้องสาวเบื่ออาหารไทยแล้วคงเป็นเฟนที่ชื้ออภิรักษ์พาไปกินบ่อย
“พี่ฉันไม่ยังไม่มีแฟน อภิรักษ์ฉันไม่ได้.....รู้สึกอะไรกับอาจารย์ เขาแค่ทำดีกับเขา พี่มาโมเมเสียถึงเขา”
เมื่ออยู่กันตามลำพัง เธอแอบกระซิบถาม
"คุณสุปรียาคะ แฟนคุณที่มาด้วยเป็นใครคะ” “อ๋อ นั่นกรวิกค่ะเป็นเพื่อนซู ไม่ได้เป็นแฟน เพิ่งฉลองวันเกิด อายุ ๑๖ ไปเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา เขาเป็นไงหรือคะ” “เห็นหยิ่ง ไม่เข้ามาพูดกับอิริยาเลย” “ตามปรกติ เขาก็เงียบนะคะ แต่อยู่กับซูเขาช่างคุยนะคะ คงยังไม่ค้นกับคุณมั้งคะ”
ทุกคนนั่งพัก หลังจากเหนื่อยเดินทางจากสนามบิน ไปรับประทานอาหารจีน ข้าวของที่เอามาจากเมืองไทยยังกองไว้ในห้องรับแขก อิริยาดูเหมือนจะมองอิริยาบทของเด็กหนุ่มกรวิกเป็นพิเศษ เธอมองว่าเขาเป็นคนแปลกๆ มีเสน่ห์ลึกลับ แต่เธอรู้สึกดึงดูดต่อเขาจนแปลกใจตัวเอง
“ไม่สิเราอายุมากกว่าเขา ๒-๓ปี เราคงต้องวางตัวเป็นผู้ใหญ่ ไม่ลดตัวเป็นเด็ก"
“ซู เธอว่าแปลกไหมว่าน้องสาวพี่อริสาดูแปลกๆนะ ถอดแว่นตาแล้ว ก็สวยดีนะ ฉันชอบคนสวยแต่ไม่ชอบคนหยิ่ง คิดว่าไม่อยากคบด้วย เธอช่วยสืบดูว่าเธอมีดีอะไรถึงเล่นตัวนัก”
“กรวิกเธอคิดมากน่ะ เธอยังถามถึงกรเลย ว่าเธอเป็นใคร นึกว่าเราเป็นแฟนกัน ฉันเลยบอกความจริงว่าเธอน่ะอ่อนวัยเป็นน้องชายเธอได้”
“ดีแล้วฉันมันเด็กเมื่อวานซืน เธอก็คงไม่มาตอแยกับฉันหรอก”
แต่ทั้งสองคนยังไม่รู้ว่า ความรู้สึกดีๆ กำลังเกิดขึ้นเงียบๆทั้งสองฝ่าย มันคงเป็นชะตากรรมที่เลี่ยงไม่ได้ เมื่อหญิงสวยชายหล่อต้องมาใกล้ชิดรู้จักกัน ย่อมเหมือนฟืนกับไฟ ไม้ขีดก้านเดียวก็จุดไฟติด แต่ใครล่ะจะเป็นคนจุด
รออ่านละครับ ตอนจบโรแมนติคสุดๆ
Guest
