นามปากกา
: โลหิตมาร
เปิดเรื่อง
: วันที่ 16 มิถุนายน 2020
ชี้แจง : เรื่องปรมาจารย์ผู้พิทักษ์ท่านอ๋องเสเพล 王爷的赖皮鬼大师 เรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของคนเขียนล้วนๆนะคะ สถานที่ทั้งหมด ชื่อตัวละคร ด้นสดเด้อไม่ต้องตามหา (ลงนิยายทุกวันจนจบนะคะ) หากผิดพลาดประการใด เช่น มีพิมพ์ตก หรือ อาจใช้ภาษาแปลก ก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ :)
คำโปรย... มีคุณต้องตอบแทน...มีแค้นต้องชำระ! บุญคุณที่บิดาของเขาช่วยชีวิตนางไว้ แม้จะไม่ได้เต็มใจแต่นางต้องตอบแทนคุณด้วยการดูแลบุตรชายเขาให้ดีมิให้ตายก่อนวัยอันควร
ไป๋หลันฮวา : เจ้าหาใช่คนไร้ประโยชน์... หากไม่มีเจ้าก็ไม่มีข้าฟานโปหลัวคนนี้
ไฮไลท์...
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก”
ปัง!
“ท่านอ๋อง! เฮ้ย!!!”
ไป๋หลันฮวาค่อยลืมตาขึ้น นางหันไปมองหน้าเยว่จื่อเหยี่ยนที่แหกปากร้องลั่นด้วยความมึนงง ก่อนจะเบนสายตาไปยังกลุ่มคน เอ่อ... ห้าคนได้กระมัง ที่ถีบประตูจนพังแล้วบุกเข้ามาในห้องนอนของนางโดยไม่ได้รับอนุญาต
ห้าองครักษ์รีบหันหลังขวับทันที เพราะภาพด้านหลังเป็นสิ่งที่พวกเขาไม่สมควรอย่างยิ่งที่จะได้เห็น! ...เพราะท่านอ๋องนั้นพระวรกายเปลือยเปล่ามีเพียงผ้าห่มผืนบางปิดส่วนล่างเอาไว้!
“อ๊ากกกกกกกกก”
“-*-” ไป๋หลันฮวาค่อยๆ ขยับตัวลุกขึ้น นางก้มลงมองมือของเจ้าเด็กตรงหน้า ที่วางทับอยู่บนหน้าอกของนางด้วยความรู้สึกบอกไม่ถูก
นางควรทำอะไรก่อนดีระหว่างทำให้เจ้านี่หุบปาก หรือฆ่าเขาทิ้งเลย
“จะ เจ้า! เจ้าทำอะไรเรา!” เยว่จื่อเหยี่ยนเห็นสายตาของฟานโปหลัวที่มองพระหัตถ์ของพระองค์ ก็ทรงได้สติรีบดึงมือกลับ แล้วชี้หน้าถามนางเสียงสั่น
“เจ้าคิดว่าไงล่ะ?” ไป๋หลันฮวายกมือขึ้นเสยผม ก่อนจะเท้าคางมองพระสวามีเด็กของนางด้วยสายตาเปล่งประกาย
“จะ เจ้า เจ้า เจ้า เจ้า!”
“ข้า ข้า ข้า... ทำไมหรือ?” นางยิ้มบางถามด้วยน้ำเสียงสบายๆ ซึ่งต่างกับสวามีเด็กของนาง ที่ทำหน้าราวกับจะร้องไห้โฮอยู่รอมร่อ
“เอาความบริสุทธิ์ของเราคืนมา!” เยว่จื่อเหยี่ยนตวาดลั่น พระหัตถ์ใหญ่คว้าหมอนมาแล้วจัดการทุบตีไปที่พระชายาทันที โดยลืมคิดไปว่าที่พระองค์กำลังทำอยู่เรียกได้ว่าไร้คุณธรรมถึงขั้นบัดซบ!
เพราะไม่มีใครทุบตีภรรยาตัวเองด้วยสาเหตุเพราะเข้าหอกับภรรยาหรอก!
“เฮ้ย!” ไป๋หลันฮวาตาโต รีบยกแขนขึ้นมากันหัวตัวเอง นางรู้สึกเหนือความคาดหมายมาก ไม่คิดว่าสามีเด็กของนางจะลุกขึ้นมาโวยวายราวกับสตรีถูกข่มขืนเช่นนี้
Guest
