พวกท่านอย่าเข้ามาใกล้ข้า!

" พี่แอลค่ะ หนูรบกวนพี่เอาของที่ซื้อมาไปเก็บที่รถม้าให้หน่อยนะค่ะ "เธอ ซาน่า แอนดิออฟ์เธอเป็นลูกสาวคนที่สามของตระกูลแอนดิออฟ์ เธอแยกมาอยู่บ้านข้างนอกที่ได้ซื้อเก็บไว้มานาน วันนี้เธอต้องออกมาซื้อของตามปกติ เพราะไม่มีอะไรจะให้ทำ ...

" ค่ะคุณหนู ดิฉันจะรอที่หนูที่รถนะค่ะ "

" ได้ แล้วเดียวหนูตามไป "

เมื่อเมดสาวเดินจากไปแล้วเธอก็ถอนหายใจอย่างปลงตกไปไหนมาไหนทำไหมต้องมีคนเดินตามตลอดเวลาด้วยน่ะน่าเบื่อจริงๆ เมื่อไรเธอถึงจะได้รับอิสระซะที่...

เธอมีพี่น้องทั้งหมดห้าคน เธอเป็นลูกสาวคนที่สามไม่ได้มีความสำคัญอะไรมากนัก เพราะเธอเป็นเพียงลูกเมียน้อยที่เข้ามาอาศัยในคฤหาสน์แห่งนั้น เพราะแม่ของเธอได้เสียชีวิตไปจากอาการป่วยเรื้อรังมานาน พ่อของเธอรู้เรื่องนี้เลยให้พ่อบ้านมารับเธอเข้ามาอยู่ในตระกูลแอนดิออฟ์ตอนอายุแปดขวบ เธอได้เข้าเรียนกับชนชันสูง เรียนดนตรี  มารยาททางสังคม วิชาเแพทสมุนไพรโดยเฉราะพิษ เธอศึกษามันเป็นพิเศษเพราะความชอบสวนตัว แหละวิชาอีกมากหมายที่แอบเรียนเองโดยเงินที่เธอหาได้...

ตัวเธอนั้นอยู่อย่างเจียมเหนื้อเจี้ยมตัวไม่ไปสุงสิงกับใคร โชคดีที่คนในบ้านลังนี้ไม่ชอบรังแกคน  เธอจึงอยู่รอดมาจนถึงทุกวันนี้ จนเธอได้เรียนจบมีงานมีการทำมีเงินเก็บเป็นมากพอที่สามารถออกมาใช้ชีวิตอยู่ข้างนอกตระกูลแอนดิออฟ์ได้โดยไม่ต้องกลัวอดอยาก .

เธอเดินตามท้องถนนมาเรื่อยๆจนมาหยุดที่หน้าร้านสมุนไพรร้านหนึ่ง เมื่อเธอพลักประตูเข้าไปข้างในก็ได้กลิ่นสมุนไพรหอมฟุ้งไปทั่วทั้งร้าน เวลาเธอสูดดมเข้าเต็มปอดไปทำให้รู้สึกผอนคลายยิงนัก อา~ เธอรู้สึกว่าเธอชอบกลิ่นสมุนไพรมากกว่าน้ำหอมเหล่านั้นเสียอีก.

" ยินดีตอนรับครับคุณหนู ต้องการสมุนไพรต้นไหนเป็นพิเศษเหรอครับ ?"

พนักงานในร้านเดินยิ้มเข้ามาตอนรับอย่างสุภาพ ก่อนจะถามความต้องการของลูกค้า.

หญิงสาวจ้องมองไปรอบๆร้านแห่งนี้ มีสมุนไพรหาอยากมากมาย จัดเรียงได้อย่างเป็นระเบียบเรียบรอยยิ่ง ก่อนจะหันมาบอกกับพนักงานหนุ่ม.

" มีสมุนไพรสำรับปรุงพิษไหมค่ะ? " หญิงสาวเอ่ยถามพนักงานตรงหน้าเสียงนุมนวล ทำให้พนักงานเลิกคิ้วแปลกใจเล็กน้อยสำรับคุณลูกค้าท่านนี้ที่สนใจสมุนไพรพิษอันตรายเหล่านั้น เพราะดูแล้วหญิงสาวตรงหน้าเขานี้อายุไม่น่าจะเกินสิบเจ็ดสิบแปดปีเท่านั้น  แต่กลับสนใจสมุนไพรพิษ

ก่อนจะตอบหญิงสาวตรงหน้าตนอย่างนอบหนอม.

" มีครับคุณหนู เชิญตามกระผมมาตรงนี้เลยครับ ...นี้ครับ ที่นี้มีสมุนไพรพิษลากหลายชนิดเชิญคุณหนูเลือกได้เลยครับ โปรดคุณหนูระวังหนามที่ติดต้นของมันด้วยครับ" เมื่อพนักงานหนุ่มแนะนำเสร็จก็ขอตัวไปตอนรับลูกค้าท่านอื่นๆต่อ หญิงสาวพยักหน้ารับก่อนจะกลาวขอบคุณ แล้วจึงเดินไปเลือกดูสมุนไพร เมื่อเลือกได้ของที่ต้องการแล้วหญิงสาวก็เดินไปจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์

" หนึ่งพันหกร้อย ปอนด์ค่ะ "

เมื่อพนักคิดเงินเสร็จสิ้นเธอจึงเดินกลับไปที่รถม้าที่จอดหน้าอาคารหน้าตลาดทันที.

...

" กลับบ้านกันเถอะค่ะพี่แอลลา " เมื่อเธอเดินมาถึง จึงเห็นพี่เมดยืนรออยู่แล้วจึงบอกพี่เมดเสียงเบา เมดสาวพยักหน้ารับคำจึงหันไปบอกคนขับรถม้าแล้วหันมาช่วยถือของนายสาวของตนเพื่อจะเอาไปเก็บท้ายรถก่อนจะเข้าไปประคองหญิงสาวขึ้นรถม้า...

กุบกับ !

กุบกับ! (สมมติเป็นเสียงกีบเท้าม้า)

มือเรียวบางเลือนหน้าต่างรถม้าออกไปดานข้างก่อนจะมองออกไปดานนอก  เวลานี้ไม่ค่อยมีคนเดินพลุกพลานเหมือนเมื่อตอนเช้านี้แล้วเพราะเวลานี้แดดเริ่มรอนแล้ว สายตาของเธอมองไปไกลออกไปอย่างเหมอลอย คิดถึงเรื่องเมื่อคืนเธอฝันเห็นที่แปลกประหลาดแบบนี้ได้หลายเดือนแล้ว มันเกินที่จะจินตนาการ ไม่เคยเห็นในที่แห่งไหนมาก่อนการใช้ชีวิตไม่เหมือนที่นี้ ใส่เสื้อผ้าแปลกๆแต่ดูสวยงามเป็นระเบียบเห็นแล้วก็อยากจะมีใส่บ้างจัง ไว้ผมยาวทั้งผู้ชายแหละผู้หญิงแต่กลับงดงามนัก ดูเมาะสมหลงตัวเป็นอย่างมาก เกินที่จะบรรยาย การพูดการจาก็แปลกประหลาดแต่กับไพเราะน่าฟัง เสียงสำนวลโบราณซึ่งเธอกลับฟังออกทุกอย่างอย่างน่าเหลือเชื่อจริงๆ การเรียนศิลป์ต่างดนตรีก็ไม่เหมือนที่นี้แต่ถ้าได้ยินการบรเลงของพวกนางเหล่านั้นที่ไรเธอมักจะเคลิบเคลิ้มทุกครั้งไป แต่ผู้หญิงสวนมากพวกผู้ใหญ่ไม่ให้เรียนเศรษฐกิจการเมือง.  และสิงที่มหัศจรรย์ที่เธอสนใจมากที่สุด ก็คือพลังเวทและ ลมปราณ วิธีต่อสู้ที่แปลกแต่กลับดูตรงพลัง และคนแข็งแกรงเท่านั้นถึงจะอยู่รอด ส่วนคนอ่อนแอนั้น...

ส่วนสัตว์อสูร ก็อยู่ในป่าราตรี ป่าราตรีนั้นเป็นป่าที่ใหญ่ที่สุดตั้งอยู่กลางระวางสี่แคว้นดินแดนใหญ่ ภายในป่าเต็มไปด้วยสมุนไพรหาอยากมากมาย สัตว์อสูรน้อยใหญ่อาศัยอยู่เต็มพื้นป่า ในป่านั้นเต็มไปด้วยอันตราย บ้างครั้งใครที่ไม่มีกำลังมากพอถ้าเข้าไปแล้วจะไม่สามารถออกมาได้อีเลย แต่ถ้าใครโชคดีหน่อยก็จะได้กลับออกมา...  ที่ดินแดนในฝันนั้นไม่มีโรงเรียน ไม่ซิพวกเข้าไม่ได้เรียกว่าโรงเรียน แต่กลับเรียกว่าสำนัก ในสำนักมีสารพัดวิชาให้ศิษย์เลือกเรียนตามความสามารถของศิษย์นั้นๆ แต่ก็มีสำนักมากมายให้เลือกเรียน แต่สำนักที่ใหญ่ที่สุดและเป็นที่นิยมที่สุดในหมู่ชนชั้นสูงแหละ ชั้นกลาง คือสำนักเมฆาสวรรค์ สำนักเมฆาสวรรค์มีทรัพยากรมากหมายให้ใช้เพิ่มพลังและอุปกรณ์ต่างๆอีกมากมาย สวนอาณาจักรมีทั้งหมดห้าแคว้นแคว้น จิน เป็นแคว้นที่ใหญ่ที่สุดในบันดาลแคว้นทั้งหลาย

แคว้น ซาน ...

แคว้น เหลย ...    ( ทั้งหมดนี้จะปรากฎในเนื้อเรื่อง )

แคว้น ห่วง...

คุณหนู คุณหนูค่ะ ถึงบ้านแล้วค่ะคุณหนู " เสียงเมดสาวดังขึ้นปลุกให้หญิงสาวหลุดออกมาจากพวัง เมื่อมาถึงที่หมาย.

" อ-อืม อ่อค่ะ " หญิงสาวงุนงงเล็กน้อยก่อนก้าวลงจากรถม้า เมื่อลงจากรถม้าเสร็จเธอเลยหันมาบอกเมดสาวด้วยน้ำเสียงนุมนวล

" พี่แอลลาค่ะเย็นนี้ไม่ต้องทำข้าวเย็นสำรับหนูหรอกนะค่ะ "

" ค่ะ คุณหนู " เมดสาวยิ้มอ่อนโยนให้คุณหนูของตน เธอไม่ได้ถามหาเหตุผล เพราะคุณหนูของนางพูดคำไหนคำนั้น

กริ๊ก

มือเรียวปิดประตูล็อกก่อนจะทิ้งตัวลงบนที่นอนที่แสนจะนุมนิ้ม ริมฝีปากอวบอิ่มยิ้มแย้มอย่างมีความสุขที่ต่อไปนี้เธอกำลังจะได้เข้าไปในความฝันแห่งนั้นอีกครั้ง ดวงตาหวานปิดลง ลมเย็นพัดผ่านแผ่วเบาเข้ามาตามช่องหน้าต่างที่เปิดทิ้งไว้

พาให้เคลิบเคลิ้ม จนในที่สุดหญิงสาวก็หลับไหลจนสนิท และแล้วกาลเวลาได้นำพาให้เธอไปจากตลอดกาลโดยที่ไม่มีวันหวนคืน...

Next To Be...

Thank you for reading...