เมื่อมนุษย์ตัวผู้ใดๆในโลก ต่างก็จ้องหนูด้วยสายตาลามก สายตาเหยียดหยาม เห็นเพศหญิงต่ำด้อย หาความจริงใจไม่ได้ หวังแต่ผลประโยชน์ ประจบ ขี้ขลาดตาขาว หนูน้อยหมวกแดงรูปร่างงามงด นมโต เอวบาง สะโพกผึ่งผาย ผิวผ่อง ลักษณะดีสมเป็นเจ้าหญิงแห่งราชอาณาจักรไทร แต่ทว่า ด้วยสิ่งที่เธอพบเห็น ประสบการณ์ชีวิตที่มีผู้คนแวดล้อม แม้เธออายุเพียง 12 ปี การมีชีวิตวุ่นวายกับคนๆๆๆ มันชวนสะอิดสะเอียนนักหนาสำหรับเจ้าหญิงลำดับที่7แห่งอาณาจักรไทร ผู้เกิดมาพร้อมด้วยรูปโฉมโนมพรรณ สติปัญญาเฉียบแหลม บุคลิกที่นิ่งเฉยเงียบสงบเพราะเห็นอะไรๆแล้วมันช่างชวนสะอิดสะเอืยน มันทำให้เธอเรียนรู้ที่จะทน ที่จะ "ช่างหัวมัน" และ ตามหาสิ่งที่ใช่สำหรับเธอ
"มนุษย์หมาป่า" หนังสือเล่มหนึ่งที่เธอชอบมาก มันพูดเกี่ยวกับบุรุษที่กล้าหาญ บุรุษที่แปลงร่างเป็นปีศาจที่พร้อมจะปกป้องตัวเอง ครอบครัว และผู้เป็นที่รัก ซึ่งตอนนี้ มนุษย์หมาป่าถูกไล่ล่าจนเกือบสูญพันธ์ไปแล้วโดยรัฐบาลและทหารราชอาณาจักร แต่เธอแอบได้ยินมาว่า มนุษย์หมาป่า ร่างกายสูงใหญ่และแข็งแรง ใบหน้าหล่อเหลาคมคาย รวดเร็วและทนทาน ใจคอหนักแน่นเข้มแข็ง พวกเขายังคงปรากฎตัวเพื่อขยายพันธุ์ ใช่ พวกมนุษย์หมาป่าออกล่า และข่มขืนหญิงสาวแถบชานเมืองจนวุ่นวายไปหมด
ตอนที่เธอรู้ข่าว หัวใจเจ้าหญิงตัวน้อยเต้นแรง ร่างกายร้อนและเคลิบเคลิ้มด้วยราคะแผดเผา โดยที่เธอก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้คืออะไร แต่เธออยากรู้มากกว่านี้อีก และจะต้องรู้ให้ได้
ในฐานะเจ้าหญิงองค์ที่7 เจ้าหญิงองค์สุดท้องแห่งราชอาณาจักรไทร เธอรู้มาตลอดว่ารัฐบาลและราชสำนักไล่ล่าล้างเผ่าพันธ์มนุษย์หมาป่า เพราะกลัวว่ามนุษย์หมาป่าที่แข็งแรงกว่า ฉลาดกว่า และมีสายสัมพันธ์มิตรภาพที่มั่นคงเหนียวแน่น ที่จริงพวกเขามีสัจจะ ไม่เห็นแก่เงิน ไม่สนใจในอำนาจ เป็นมิตร ใจซื่อตรง และถือคุณธรรม เมื่อก่อนมนุษย์หมาป่าก็เคยอยู่ร่วมกับเราในเมือง พวกเขาพึ่งพาได้ รักสันโดษ และกลัวบาปกรรมและสิ่งลี้ลับ
ไม่แน่มนุษย์หมาป่าอาจจะจีบสาวแถวชนบทและมีสัมพันธ์กันเพราะความรักก็เป็นได้ อาจไม่ใช่ข่มขืนหรอก... เพราะถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ชาวชนบทแถบชายแดนคงหนีเข้ามาในเมือง แล้วร้องเรียนขอความช่วยเหลือกันยกใหญ่ไปนานแล้ว
แต่ถ้าหากว่าพวกมนุษย์หมาป่าออกไล่ล่าข่มขืนหญิงสาวกันอย่างโหดร้ายจริงๆ "ฉัน ...ก็อยากจะโดนมนุษย์หมาป่าข่มขืนสักครั้งในชีวิตเหลือเกิน..." เจ้าหญิงตัวน้อยวัยแรกดรุณีคิดครวญครางด้วยความเร่าร้อนกายใจสุดจะทนทานได้...