หึ! รักตัวเองให้เป็นบ้างต้นข้าว เขาไม่ได้รักเธอแล้ว หรืออาจจะไม่เคยรักเลยด้วยซ้ำ
“ต้นข้าว”
หญิงสาวสุดเพอร์เฟคทั้งหน้าตาและฐานะ
ผู้มีใบหน้าร้ายๆที่แฝงไปด้วยความเซ็กซี่มีเสน่ห์
มันช่างเชิญชวนให้หนุ่มๆหลงไหล
ดูภายนอกเธอนั้นเป็นผู้หญิงแรงๆที่ใครๆก็คิดว่าง่าย
แต่เอาเข้าจริงไม่มีใครสามารถเข้าถึงตัวตนที่แท้จริงของเธอได้เลย
ยกเว้นเขาคนเดียวที่รู้ว่าหญิงสาวมีนิสัยน่ารักและช่างขี้อ้อนขนาดไหน
แต่ตอนนี้มันเป็นอดีตไปแล้ว
“เต้”
ชายหนุ่มรูปหล่ออย่างกับหลุดออกมาจากเทพนิยายสักเรื่อง
ใบหน้าหล่อเหลาและหุ่นสุดแสนจะเพอร์เฟค
ที่เหมือนดั่งเทพเจ้าช่างตั้งใจปั้นแต่งมาซะเหลือเกินนั้น
เป็นอาหารตาชั้นเลิศให้สาวๆชะนีเก้งกวางทั้งหลายในโรงเรียนได้กระชุ่มกระชวยหัวใจเป็นอย่างดี
แต่ทุกคนก็ได้แค่มอง เพราะชายหนุ่มคนนี้มีเจ้าของแล้ว
และเขาก็ยังรักเธอแทบจะโงหัวไม่ขึ้นอยู่แล้ว พูดแล้วก็คิดถึงยัยหัวเน่าของเขาอีกแล้ว
:
#Tae talk
“ไอ้ชั่ว!!!”
"หนูยังโกรธเฮียอยู่ใช่ไหม" ผมกอดเอวคอดของต้นข้าวจากด้านหลังไว้แน่น โคตรคิดถึงเลยว่ะ ผมจะเอาแฟนผมกลับมาให้ได้ แม้ตอนนี้เธอจะไม่เอาผมแล้วก็ตาม แต่ผมก็จะหน้ามึนแบบนี้นี่แหละ ดูซิใครจะต้องยอมแพ้ก่อนกัน
"ไปตายที่ไหนก็ไปเลยไป!!"
"เฮียอยากตายคาอกหนูอ่ะได้ป่ะ"แน่นอนว่าผมไม่สนใจคำด่าของเธอหรอก แถมยังหน้ามึนต่ออีกก็คนมันคิดถึงอ่ะ กว่าจะได้กลับมาเจอนะโว้ยยเห็นใจเฮียหน่อยซิครับ
"ตะวัน..." อ่าาส์ นี่ผมจะโดนของจริงแล้วใช่ไหมครับ มีไม่กี่ครั้งหรอกที่เธอจะเรียกชื่อจริงผม และครั้งล่าสุดผมก็ต้องไปนอนเล่นในโรงบาลแค่สองคืนเอง ผมต้องรีบคลายอ้อมกอดจากเอวคอดนั่นทันทีและต้องหยุดเล่นก่อนเพราะความชิปหายมันกำลังมาเยือนผมจริงๆแล้วน่ะสิครับ
เรื่องนี้มีNCเล็กๆน้อยๆพอให้กระชุ่มกระชวยหัวใจด้วยนะคะ❤️
ฝากด้วยนะคะ เรื่องแรกของไรท์เลยน้าา สัญญาว่าจะพยายามพัฒนาตัวเองไปเรื่อยๆ ผิดพลาดยังไงขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะค้าบบ
Guest
