คืนก่อนวันครองบัลลังค์ไอยคุปต์ ทรราชเซธจัดงานเลี้ยงเอิกเกริกและแพร่ข่าวไปทั่วอาณาจักร พร้อมประกาศเชิญเหล่าทวยเทพ วงศาคณาญาติของตนมาร่วมงานเลี้ยง ...รวมถึงฮอรัสด้วย
เด็กหนุ่มมองบัตรเชิญจากอาของตน เหตุใดกัน ทรราชอย่างเซตจะต้องเชิญรัชทายาทสายเลือดไอยคุปต์ที่แท้จริงอย่างเขามาในวันเฉลิมฉลองครองบัลลังค์ของตน
"เจ้าควรไปนะ"
เสียงหวานดังขึ้นจากเทวีไอริช พระมารดาของเขา ฝ่ามือเรียวบางของอดีตพระมเหสีลูบเบาๆที่กรอบหน้าคมสันของเขา
"แต่ข้าไม่อยากผูกมิตรกับคนอย่างมัน"
ฮอรัสขมวดคิ้วอย่างไม่สบอารมณ์ เขาเดาออกว่าเจ้าคนมากเล่ห์ผู้นั้นเชิญเขามาเพื่อสร้างภาพ เพื่อให้ทุกๆคนเชื่อว่าเราเป็นมิตรกัน คิดใช้เขาเป็นสะพานให้ตนขึ้นบันลังค์อย่างน่าเลื่อมใส มันช่างน่าโมโหนัก!
"แม่ไม่อยากให้พวกเจ้าทะเลาะกัน ถึงอาของเจ้าจะเป็นทรราชแต่ก็เป็นครอบครัวเดียวกับเรา หากเจ้าไม่ไปคุยกันให้รู้เรื่อง ปัญหาขัดแย้งระหว่างพวกเจ้าคงต่อยอดไม่จบไม่สิ้น"
เทวีไอริชยื่นเกราะหัวนกทำจากเหล็กที่เป็นเอกลักษณ์ประจำตัวลูกชายมาให้ สามีนางโดนเซธสังหารแล้วอย่างไร ไปโกรธแค้นเซธก็หาได้ทำให้คนที่นางรักฟื้นกลับมาไม่
"ถ้าเป็นความประสงค์ของท่านแม่ ข้าจะยอมไปคุยกับมัน แต่จะทะเลาะกันต่อไปหรือไม่ก็อยู่ที่มันแล้ว"
ความชิงชังในดวงตาเด็กหนุ่มวาวโรจน์ดั่งแสงสุริยันต์ที่พร้อมจะแผดเผาเซธให้มอดไหม้เป็นจุล
เด็กหนุ่มรับหมวกเหล็กมาสวมแล้วคว้าอาวุทประจำกาย
เทวีไอริชอวยพรให้ลูกชายก่อนที่เขาจะออกจากวังไป
ที่งานเลี้ยง ทันทีที่ฮอรัสมาถึง เขาก็ถูกเชิญไปร่วมโต๊ะกับอาตัวแสบ ภายในงานประดับประดาด้วยแสงอัคคี มวลบุปผา และเสียงคีตบรรเลง เหล่านางคณิกางามช้อยเดินถือถาดอาหารร่อนไปตามซุ้มต่างๆของแขกผู้มาเยือน
เด็กหนุ่มเดินทะลุม่านชั้นในไปยังในตัวซุ้มของเซธ ว่าที่เจ้าของบัลลังค์ไอยคุปต์
ดวงตาข้างหนึ่งสีแดงเพลิงและข้างหนึ่งสีเหลืองนวลของเด็กหนุ่มมองเห็นบุรษร่างสูงใหญ่พอๆกับตน สวมหมวกเกราะรูปหมาดูโหดๆ ผิวโทนขาวนั้นโดดเด่นสะดุดตา เขานั่งอยู่บนโต๊ะทรงกลม มีอาหารและเหล้าอยู่มากมาย ในซุ้มมีเพียงนางคณิกาที่เป็นสิ่งมีชีวิตอื่น
เด็กหนุ่มสายเลือดเทพหันมองรอบกาย ไม่มีผู้ใดอยู่ในซุ้มอีกเลย นี่เซธต้องการจะทำอะไรกันแน่ ถ้าต้องการสร้างภาพเหตุใดไม่เรียกแขกเข้ามาในนี้?
"ข้าอยากผูกมิตรกับเจ้าจริงๆ อย่าระแวงไปเลย"
เสียงทุ้มต่ำของผู้เป็นอาดังขึ้น ฮอรัสยังยืนอยู่นิ่งๆ พยามวิเคราะห์ว่าอีกฝ่ายต้องการอะไรจากตนกันแน่ ถ้าเป็นการลอบสังหารก็รู้ๆกันอยู่ว่าเขาฆ่าไม่ตาย ต่อให้โดนยาพิษก็รักษาตัวเองได้
"มานั่งสิ ข้านำสุราเลิศรสที่สุดในอาณาจักรมาเลี้ยงเจ้าเลยนะ หลานข้า"
เซธผายมือไปที่เบาะข้างๆตน เหล่านางคณิกาดันหลังเด็กหนุ่มให้เดินเข้าไปหาผู้เป็นอา ฮอรัสนั่งลงโดยไม่ปริปากพูดอะไร
การแสดงเริงระบำของนางคณิกาหลายคนเริ่มขึ้นในซุ้ม เบื้องหน้าสองหนุ่ม ในระหว่างนั้นฮอรัสก็ยอมเอ่ยปาก
"ต่อให้เจ้าจะทำดีกับข้าขนาดไหน แต่ข้าก็ยืนยันจะแย่งบัลลังค์จากเจ้าให้จงได้"
ฮอรัสบอกเสียงเรียบนิ่ง
"ฮ่าๆ ข้านับถือในปณิธานของเจ้านะหลานชาย แต่มันจะมีสักวันที่เจ้าต้องยอมรับ"
เซธหัวเราะเบาๆ ก่อนจะยกเหล้าขึ้นจิบ ฮอรัสรู้อยู่แล้วว่าเซธเองก็เป็นสายเลือดเทพ ฆ่าไม่ตายเช่นกัน ซ้ำยังแปลงร่างได้อีกด้วย
"อย่างน้อยก็ขอให้วันนี้เป็นวันเดียวที่เราจะเป็นมิตรกัน เห็นแก่พ่อของเจ้า"
เซธยื่นแก้วทองคำมาเพื่อชนแก้วกับหลานตน
"เห็นแก่คนที่ท่านฆ่าไปน่ะหรือ"
ฮอรัสกล่าวประชด สรรพนามที่ใช้เรียกอีกฝ่ายเปลี่ยนไปโดยไม่รู้ตัว
"เป็นการรำลึกถึงเจ้าของบัลลังค์คนก่อน ตอนนี้พ่อของเจ้าเองก็ถือว่าเปลี่ยนสถานะเป็นเทพเต็มตัวแล้ว จะไม่ใช้มิตรภาพของเราเพื่อสักการะท่านหน่อยหรือ"
เซธถือแก้วค้างไว้ ฮอรัสจึงตัดสินใจชนแก้วกับเขา ไม่ได้พูดว่าตกลงหรือไม่ เพราะคำตอบในใจคือการเอาหัวของเซธมาสักการะท่านพ่อต่างหาก!
หลังชนแก้ว ฮอรัสก็ดื่มเหล้าไปจนหมด เพราะไม่คิดเกรงกลัวยาพิษอยู่แล้ว แค่กำลังรอดูว่าเซธมีแผนอะไรอยู่หรือเปล่า
"ในตอนเด็กๆ พ่อของเจ้าแพ้ข้าอยู่เรื่อยมา ทุกๆคนต่างก็ชื่นชมข้า"
เซธเล่าขึ้น ในขณะที่หั่นเนื้ออยู่ ฮอรัสมองอย่างสงสัย
"ข้าชิงชังพ่อของเจ้านัก เพราะต่อให้ข้าแข็งแกร่งขนาดไหนก็ไม่อาจได้รับตำแหน่งที่สมควรจะเป็นของข้า เพียงเพราะพวกเขาตัดสินว่าพ่อของเจ้าเป็นคนดีกว่า"
ชายหนุ่มผู้เป็นอาจิ้มเนื้อเข้าปากแบบสบายๆ
"ท่านจะรื้อฟื้นขึ้นมาทำไม ในเมื่อท่านพ่อก็ตายไปแล้ว"
ฮอรัสแย้ง แอบสมเพชในใจ ไม่มีอะไรในโลกสำคัญเท่าความดีอยู่แล้ว ถ้ารู้ตัวว่าตนชั่วก็ควรจะถอยตั้งแต่แรก
"ข้าไม่เคยเคารพเขาในฐานะพี่เลย แต่มีบางสิ่งที่ทำให้ข้านับถือเขา"
เซธยังพูดต่อ
"อันใด?"
เด็กหนุ่มอดอยากรู้ไม่ได้ แต่จู่ๆก็เกิดอาการร้อนรุ่มจากภายในจนต้องถอดเกราะออก
"เขาขอให้ข้าไว้ชีวิตครอบครัวของเขา เป็นสิ่งสุดท้ายก่อนตาย ถ้าเป็นข้า ข้าคงขอชีวิตตัวเองแล้วทิ้งครอบครัวไว้ข้างหลัง"
เซธรินเหล้าใส่แก้วแล้วดื่มหมดในรวดเดียว ฮอรัสมิได้เอ่ยสิ่งใด เด็กหนุ่มหายใจหอบ เหงื่อออกเต็มตัว
"ที่ผ่านมาข้าเลยไม่เคยจัดการเจ้าแบบเด็ดขาดสักครั้ง สิ่งที่ข้าทำทั้งหมด เพียงเพราะข้าไม่ต้องการให้เจ้ามีโอกาสได้แย่งบัลลังค์ไอยคุปต์"
เซธอธิบาย เมื่อเห็นอาการของหลานชาย เขาก็โบกมือไล่ให้นางคณิกาทั้งหมดออกไป หลังจากพวกนางไปจนหมดแล้ว ฮอรัสจึงตวาดขึ้น
"อึก--เจ้าทำอะไรข้า!"
เด็กหนุ่มเริ่มเข้าใจแล้วว่าเซธต้องการอะไร ร่างกายของเขาทนยาพิษ แต่นอกนั้นก็มีผลตามปกติ และนี่คือยาปลุกกำหนัด!
"ตอนนี้ก็กำลังทำให้เจ้าหมดสิทธิ์ในบัลลังค์ไอยคุปต์อย่างแท้จริงยังไงล่ะ"
Guest
