สายรักสายลับ

บนโลกที่มีเเต่ความวุ่นวายมีคนเดินสับสนอยู่เต็มท้องถนน รวมไปถึงเด็กหนุ่มคนนี้...

เขาจ้องมองท้องฟ้าแล้วถอนหายใจราวกับเหน็ดเหนื่อยหมดอาลัยในชีวิต "เฮ้อ..เหนื่อยจังวันนี้" เด็กหนุ่มเดินคอตก ปลายเสื้อเชิ้ตหลุดพ้นขอบเข็มขัดกางเกงยีนส์ รองเท้าผ้าใบเปื้อนฝุ่น สภาพยับเยิน บ่งบอกถึงอายุการใช้งานที่ยาวนาน สะพายกระเป๋าเป้ใบเก่าคู่ใจ เดินต่อไปอย่างไม่มีจุดมุ่งหมาย

" วันนี้ก็เป็นเหมือนทุกวัน ไม่ได้งานอีกแล้วสิเรา " เด็กหนุ่มตัดพ้อกับตัวเอง " รีบกลับบ้านดีกว่า พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่ "

ว่าแล้วเด็กหนุ่มก็มีจุดหมายปลายทางสักที ใช่ บ้านของเขายังไงล่ะ ตึก ตึก ตึก ตึก เขารีบวิ่งผ่านผู้คนจนกระทั่ง... ปึก โครม!

" โอ้ย " เสียงของเด็กหนุ่มร้องออกมาเมื่อตัวเองชนเข้ากับบุคคลปริศนาอย่างแรง " เอ่อ..ขอโทษครับคุณ เป็นอะไรมากรึเปล่าครับ " ผมพูดออกไปพลางเงยหน้ามองผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าตัวเอง เขาใส่หน้ากากอนามัยสีดำ ใส่แว่นตาดำปิดบังใบหน้า เสื้อผ้าเปื้อนไปด้วยฝุ่น ดิน รองเท้าผ้าใบที่เปียกน้ำ " เฮ้ย หยุดนะเว้ย! " มีเสียงตะโกนจากกลุ่มผู้ชาย4-5คน กำลังวิ่งมาทางนี้ แล้วผู้ชายคนที่ชนผมก็รีบวิ่งไป ผมที่กำลังจะลุกขึ้นก็โดนผู้ชายกลุ่มพวกนั้นวิ่งมาชนซ้ำ "โอ้ย อะไรวะเนี่ย" ขณะที่ผมกำลังจะลุกเป็นครั้งที่สองก็เหลือบไปเห็น

"เอ้ะ แฟลชไดร์หนิ ของผู้ชายคนเมื้อกี้หรือเปล่านะ" ผมหยิบมันขึ้นมาพิจารณาดูว่ามีอะไรพิเศษหรือเปล่า ขณะนั้นเองจู่ๆก็..

ปึก!

ตัวผมทิ้งตัวลงตามแรงโน้มถ่วงพร้อมกับเปลือกตาที่กำลังปิดลง วันนี้นับว่าเป็นวันที่โชคร้ายที่สุดของผมแต่ทว่ามันคือจุดเริ่มต้นต่างหาก

#ขออนุญาตยืมรูปนะครับhttps://www.pinterest.com/