เหมียวน้อยของเซน

บทนำ

ท้องฟ้ามืดครึ้ม สายฝนไหลตกกระหน่ำ เสียงฟ้าร้องที่ดังสนั่นทำให้สิ่งมีชีวิตตัวปุกปุยขนสีดำสนิท สะดุ้งโหยงจนหลบอยู่หลังเสาไฟฟ้า

แมวน้อยตัวเปียกไปด้วยน้ำฝนตัวสั่นงันงกด้วยความกลัว ก่อนที่มันจะก้าวเดินไปเรื่อยๆ ขาเล็กเหมือนจะเดินไม่ไหวเพราะมีรอยแผลฉกรรจ์อยู่ที่ขาหลัง

เซนที่พึ่งกลับจากร้านตัดแต่งขนสัตว์เห็นลูกแมวตัวน้อยๆนั้นเปียกปอนไปด้วยสายฝน ทาสแมวอย่างเซนมิอาจเมินสัตว์ที่กำลังบาดเจ็บได้จึงเดินเข้าไปหา

แมวตัวน้อยเห็นสิ่งมีชีวิตตัวใหญ่กว่าก็ทำท่าขู่ฟ่อ แต่เหมือนแรงที่มีเหลืออยู่น้อยนิดนั้นหดหายจนได้หมดสติลง

เซนจัดการอุ้มเจ้าแมวตัวน้อยพร้อมกับเอามือบังฝนที่เริ่มตกหนักลงกว่าเดิม กระทั่งมาถึงห้องเช่าของเขาเอง พร้อมกับวางเจ้าแมวลงบนเบาะเก่าๆที่เขาเคยใช้เลี้ยงแมวเมื่อนานมาแล้ว

มือเล็กรีบหยิบกล่องพยาบาลอย่างเร็วไวและค่อยๆทำแผลให้แมวตัวน้อยอย่างเบามือ แมวตัวน้อยขนสีดำทั้งตัวยกเว้นตรงขาหลังที่มีแซมสีเทาๆนิดหน่อยเหมือนกับสีของท้องฟ้ายามฝนกำลังจะตก มันช่างเหมาะเจาะจริงๆกับวันที่เขาเข้ามาเจอ

ฟี้!!!!! ฟี้!!!!!

เสียงลมหายใจเล็กเข้าออกอย่างแผ่วเบา ท้องของมันค่อยๆกระเพื่อมขึ้นลงไปตามการหายใจ ทำเอาทาสแมวอย่างเซ็นอยากจะเอาหน้าเข้าไปซุกแต่ก็ต้องอดใจไว้เพราะเจ้าเหมียวตรงหน้านั้นบาดเจ็บอยู่ แมวตัวนี้คงจะไม่มีเจ้าของเป็นแน่เพราะไม่ยักกะมีปลอกคอไว้เลย จะให้ปล่อยไปก็กลัวจะไปโดนทำร้ายอีกไม่งั้นเจ้าแมวตัวนี้คงได้ตายจริงๆแน่

เห้ออออ..... คิดๆแล้วก็ปวดหัวจัง

หลังจากทำแผลให้แมวตัวน้อยเขาก็เดินตรงเข้าห้องน้ำ มือเล็กบีบแชมพูพร้อมกับชโลมลงบนเส้นผม เขาขยี้และเกามันจนเกิดเป็นฟอง สายน้ำจากฝักบัวคอยชะล้างแชมพูและฟองสบู่ตามร่างกายให้สะอาด

เขาเช็ดตัวนุ่งผ้าขนหนูออกมาจากห้องน้ำ สายตาของเขารีบมองไปที่เบาะเก่าที่เจ้าแมวน้อยนอนอยู่ ซึ่งมันก็ยังนอนอยู่ที่เดิม...คงเพราะว่าเขากลัวว่ามันจะหายไปเสียก่อน

เจ้าเหมียวน้อยยังหลับสบายอยู่บนเบาะ จะสบายก็ไม่แปลกหรอกก็เขาเลือกเบาะยี่ห้อดีไว้สำหรับสัตว์เลี้ยงโดยเฉพาะแถมยังเสียเงินไปชนิดที่ว่าแทบซดมาม่าเลยทีเดียว แต่ใครจะสนละตามคติที่ว่า เจ้าของนั้นช่างมัน แต่แมวข้าต้องสบาย ใครไม่เป็นทาสแมวไม่รู้หรอก บอกเลย….

กริ๊ง!!!!!

เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ดังขึ้น เซนรับสายนั่นพร้อมกับพูดกับเจ้าของสายอย่างคุ้นเคย

“ ฮัลโหล มีอะไรให้ผมรับใช้หรอครับพี่เมย์ “ เจ้าของสายคือหญิงสาวที่มาใช้บริการร้านตัดแต่งขนสัตว์ของเขาบ่อยๆจนขนาดต้องขอเบอร์เขาไว้

เพราะสาวเจ้านั้นออกปากชมอยู่บ่อยๆว่าตัดสไตล์ได้ถูกใจเธอมาก มันเป็นร้านที่เขาภูมิใจนำเสนอเพราะเขาเปิดมันจะได้เกือบปีแล้วแถมตอนนี้เขาเองก็มีลูกค้าติดใจกลับมาหลายหน

“ พรุ่งนี้ตอนเที่ยงพี่จะให้น้องมูมู่ไปตัดขนนะ พี่ฝากด้วยนะ “ หญิงสาวบอก

“ ยินดีอยู่แล้วครับ ขอบคุณมากนะครับ ติ๊ด!!! “ เซนวางสายลงหลังจากรับงานของเขา

เรียวนิ้วกด เข้าแอพเฟสบุ๊คพร้อมกับเลื่อนดูหน้าจอไปมา ดวงตากลมสะดุดกลับหน้าเฟสของใครบางคน รูปชายหนุ่มในชุดไปรเวทที่ดูหล่อเหลาเอาการพร้อมมกับโพสต์หน้ารูปนั้นว่า โสด มีผู้คนมาเม้นไว้ต่างนานาๆ เรียวนิ้วเอาแต่ใจของเขามันยังฝืนกดเข้าไปอ่านทั้งทีเขารู้สึกได้ว่า มีน้ำใสไหลออกมาจากดวงตา

FRAITH : แฟนไปไหนอ่ะ5555

MAI : เลิกกันละหรอ555

CHIS : เออๆเลิกกันละ

“ ฮึก “ ร่างเล็กเผลอสะอื้นออกมาคนในภาพที่เข้าจ้องมองด้วยความอาลัยนั้นเป็นแฟนเก่าของเขา

คริสคือแฟนคนแรกของเขาและรักมากเสียด้วยมากขนาดที่ว่า พี่อยากได้อะไรเขาก็จะหามาให้ ตลอดมาคริสแอบนอกใจเขามาตลอด เขาเสียใจจึงได้บอกเลิกไปเมื่ออาทิตย์ก่อน แล้วคริสก็ไม่รั้งเขาไว้เลย ...น่าเจ็บปวดไหมละ

เซนได้แต่ปล่อยให้ตัวเองจมอยู่กับความคิดและร่างกายหล่อหลอมรวมกันอยู่บนเตียง อาการง่วงเริ่มแล่นเข้ามาในประสาท ดวงตากลมค่อยๆปิดลงเรื่อยๆ กระทั่งเจ้าของได้จมไปกับนิทรานั้นเอง