"ไอ้ลูกไพร่ ไอ้ขยะ ไอ้ขี้ขโมย ตีมันเข้าไป แรงอีก "
"โอ๊ยยยยผมไม่ได้ทำ คุณท่านผมไม่ได้ทำ อย่าโอ๊ย"เด็กตัวเล็กๆสะดุ้งโหยง เขาพยายามพลิกตัวหนีจากไม้เรียวที่ฟาดกระหน่ำลงมาไม่หยุด ขาเขาแตกแขนเขาลาย เลือดมันไหลซิบๆออกมาตามรอยไม้เรียว น้ำตาเขาไหลอาบแก้มอย่างน่าสงสาร
"คุณท่านเจ้าขาฮืออออออออออ"เธอร้องไห้ปริ่มใจจะขาด " บ่าวขอร้อง เขายังเด็กฮือออออออออ"
"จับมันเอาไว้ อย่าให้มันมายุ่ง ลูกมึงทำผิด กูจะตี มันจะได้หราบจำ ไม่กล้าทำผิดอีก"
"นังจิก กูบอกให้ตีแรงๆ อีนี่ เอาแส้มา กูตีเอง"
"เฟี๊ยสสสสสสสสสสสสสสสสสส"
"อย่าาาาาาาาาาาาาาา"ฮืออออฮืออออฮืออออฮือออออ นภัสรพีสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก เขานั่งหอบหายใจอยู่บนเตียง เหงื่อเขาออกจนเต็มใบหน้า ฝันร้ายที่คอยตามมาหลอกหลอนเขาทุกวี่ทุกวัน เมื่อไหร่มันจะจบลงไปสักที
รีวิว (0)
เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว
Guest
