บุพเพมั่นรัก

บุพเพมั่นรัก 

               แม่ทัพใหญ่แห่งเผ่าหงสา จำต้องถูกปลดจากตำแหน่ง เพราะลงมือทำลายโฉมรองแม่ทัพหญิงที่มาสารภาพความในใจต่อเขา ทำให้เขาต้องถูกถอนหมั้นจากองค์หญิงแห่งเผ่าสวรรค์ ถูกกักขังจองจำไว้ในจวนเพื่อรับโทษสามพันปี  

       หากในจวนแห่งการลงทัณฑ์ที่ควรจะเงียบเหงา กลับเปี่ยมล้นด้วยไออวลแห่งความรัก น้ำเชื่อมหอมอุ่นที่นางตักป้อนให้ถึงปาก ยังมิหอมหวานเท่าความสัมพันธ์อันยากจะเอ่ยระหว่างเราสองคน 

“ท่าทางเจ้าจะเมาแล้วจริงๆ” 

“ไม่เมาๆ ข้ายังไหว เพิ่มเหล้ามาอีกเยอะๆ เลย คืนนี้พี่ขอเต็มที่สักคืน” อิงฟ้าเหยียดแขนออกให้รู้ว่าเธอยังขอสู้ต่อ แม้จะรู้สึกว่าทุกสิ่งรอบกายเริ่มหมุนคว้างไปหมด 

“เจ้าดื่มเองจนหมดเช่นนี้ ไหนเลยจะมีเหล้ามงคลเหลือมาป้อนข้า” 

“อาจารย์ถึงไม่มีเหล้าแต่ข้าก็ทำอย่างอื่นให้ท่านได้นะ” หญิงสาวตอบเสียงยานคาง พลางลากนิ้ววนไปวนมาบนแผ่นอกกว้าง นัยน์ตาที่มองอีกฝ่ายหยาดเยิ้มโดยไม่รู้ตัว 

“เจ้าเมาแล้วจะทำอะไรได้” บุรุษหนุ่มแสร้งถามกลับ เจ้าสาวเมาในคืนส่งตัวคาดว่าคงไม่เคยมีมาก่อน หากท่าทางเย้ายวนไปด้วยจริตหญิงนั้น ทำให้เขาไม่รีบร้อนที่จะป้อนยาสร่างเมาให้แก่นาง 

“ทำได้สิ ถึงไม่มีเหล้าให้ป้อนแล้ว แต่ข้าก็ป้อนอย่างอื่นให้ท่านได้” เธอไม่รอให้เขาถามต่อก็ประกบจุมพิตกับริมฝีปากได้รูปของเขา เมื่อครู่นี้เขาทำให้เธออ่อนระทวยได้ คราวนี้เธอก็ต้องทำได้เหมือนกัน อิงฟ้าบอกตัวเองอย่างไม่ยอมแพ้ ทั้งที่รู้สึกเหมือนริมฝีปากและแขนของตัวเองหายไปแล้ว เธอขมวดคิ้วอย่างขัดใจ พร้อมกับออกแรงกอดรัดและบดจูบเขาหนักหน่วงขึ้น เพื่อตามหาร่างกายส่วนที่หายไปให้กลับมา 

แม่ทัพหนุ่มชะงักไปเล็กน้อยและแทบหลุดหัวเราะออกมา เมื่อถูกเจ้าสาวจูบเอาๆ อย่างเมามาย นางไม่ได้ยั่วยวนอาศัยแต่แรงกดริมฝีปากและกอดเขาไว้แน่น ครู่ใหญ่กว่าที่นางจะยอมเงยหน้าขึ้นแล้วมองเขาตาปรือ 

“ตกลงเมื่อครู่นี้เจ้าป้อนอะไรให้ข้า” 

          “อาจารย์ไม่รู้หรือ ข้าป้อนความรักให้ท่านอย่างไรเล่า”  

เนื้อเรื่อง บุคคล สถานที่ทั้งหมดในนิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องสมมติ ไม่มีความเกี่ยวข้องใดๆ กับบุคคลใดทั้งสิ้น ^^ 

กุ้ยอิงเปิดเพจแล้ว ฝากกดไลก์ด้วยนะคะ