บทนำ
พลั่ก อั่ก โครมมมม
“ Shit ” เสียงสบถด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิดของใครคนนึง ที่กำลังชกต่อยกับอันธพาลกลุ่มหนึ่งประมาณ 5-6 คน ที่ลงไปนอนกองกับพื้นในซอกตึกแห่งหนึ่ง ซึ่งจัดการด้วยตัวคนเดียวทั้งหมดโดยไม่มีบาดแผลบนตัวสักนิด
เจ้าของเสียงสบถนั้นได้ยืนมองกลุ่มคนที่นอนกองพื้นแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดโทรหาคนคนนึง
“คืนนี้เจอกันที่ร้านเดิม” พูดจบก็กดวางสายทันที แล้วก็เดินออกไปอย่างไม่เหลียวแล
ณ ร้าน Bar A
แสงไฟในร้านสาดแสงวิบวับไปมา คนเริ่มทยอยเข้ามากันเรื่อยๆถึงแม้ว่าจะเป็นวันธรรมดาก็ตาม ร้านนี้เป็นร้านที่แหล่งวัยรุ่นชอบเข้ามากันมากที่สุดในย่านแห่งนี้ เสียงเพลงเปิดตลอดเวลาไม่มีทางจะเงียบและเสียงหนุ่มสาวพูดคุยทักทายกันปกติ บางคนก็ชวนกันนั่งโต๊ะเดียวกันชวนกันดื่มชวนกันเต้นอย่างสนุกสนาน
“ เอ้าชน !! ” เสียงเฮฮาของร่างบางได้สัดส่วนนางแบบชวนชนแก้วภายในกลุ่มเหมือนมาฉลองเลี้ยงส่งบ้าๆบอๆอะไรสักอย่าง พลันก็เอามือมาจับไหล่ชวนให้ร่วมชนแก้วด้วย “ นี่ ยัยเหมยวันนี้เรามาปาร์ตี้กันนะ ทำไมทำหน้าไร้อารมณ์แบบนั่นละ ” สิ้นสุดเสียงคำถามนั้น ก็ได้มีอีกเสียงแทรกเข้ามา
“ จริงด้วยสิ นั่งทำหน้าบอกบุญไม่รับตั้งแต่เข้าร้านมาละ ” พูดจบพลันก็สอดสายตาสอดส่องเหมือนมองหาเหยื่อภายในร้าน
“ ก็ฉันบอกพวกแกแล้วว่าฉันไม่อยากมา แต่พวกแกก็ลากฉันมานี่ ” ฉันตอบด้วยความที่น่าเบื่อสุดๆ
ใช่ ฉันไม่ได้อยากมาเลยจริงๆแต่ดันโดนยัยพวกนี้มาลากถึงห้องของฉัน บังคับฉันสารพัดต้องเลยจำใจมา บอกว่าไปปาร์ตี้ฉลองให้กับยัยคริสที่จะเปิดตัวแฟน เน้นย้ำว่าต้องไป ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกแค่คนที่ร่วมงานกับยัยคริสด้วยกัน
“ เชน ทางนี้ ” ยัยคริสโบกมือเรียกหาคนหนึ่ง อีกมือโทรศัพท์แนบกับหูที่คุยสายกันอยู่ ส่วนคนที่โดนเรียกก็ได้เดินมุ่งตรงมาทางโต๊ะที่พวกฉันนั่งกันอยู่ แล้วทักทายแบบเป็นมิตร
“ สวัสดีครับผมเชน ยินดีที่ได้รู้จัก ” เชนเดินเข้ามาหาคริสและแนะนำตัวเอง
“ ดีค่ะ ฉันพราว ยินดีที่ได้รู้จัก ”
“ ฉันเหมย ” ตอบแบบขอไปที
“ โหยยัยเหมย ทักทายดีๆสิยะ นี่แฟนฉันนะ ” คริสหันมาว่าฉันก่อนจะหันไปถามแฟนตัวเอง “ เชน เอาเครื่องดื่มอะไรดีละ ฉันสั่งให้มั้ย ” แล้วก็พากันนั่งคุยกันตามประสาแฟน
เวลาก็ล่วงเลยมาจน 20.30 น. ฉันว่าถึงเวลาต้องกลับแล้วไม่อยากอยู่หรอกแค่มานั่งคุยนั่งดื่มแล้วพอถึงเวลาก็แยกย้ายกันกลับ
“ ฉันขอตัวกลับก่อนนะ ” ฉันพร้อมหยิบกระเป๋าใบโปรดและลุกขึ้น และเดินออกจากโต๊ะ
“ จะรีบกลับไปไหนละเหมย ” คริสถามเหมือนกับว่าค่อยกลับพร้อมกัน
“ อยากนอนน่ะ ” ฉันตอบและส่งมือโบกมือลา
“ งั้นกลับบ้านดีๆละ ” พราวส่งเสียงบอกและโบกมือลา
ฉันเดินแหวกผู้คนไปทางประตูร้าน แต่ทำไมวันนี้คนเยอะจังและขณะที่ฉันกำลังเดินเบียดเสียดกลุ่มคนที่กำลังสนุกกัน ก็มีคนนึงเต้นสนุกมาชนฉัน จนตัวฉันหน้าคะมำไปล้มทับคนที่กำลังเดินเข้ามาในร้าน ไม่ใช่แค่ล้มทับแต่ฉันกำลังนั่งคร่อมร่างเขาอยู่และไม่ใช่แค่นั้น ปากฉันไปประกบกับปากเขาด้วย !! กรี๊ดดดดดดดดดด ฉันเบิกตาโตตกใจไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นแบบนี้ ฉันรีบผงะตัวเองลุกขึ้น มือก็จับหน้าตัวเองที่กำลังตกใจและรีบเดินออกจากร้านทันที
ทิ้งร่างสูงที่ยังนั่งงงกับเหตุการณ์เมื่อครู่ไว้อย่างนั้น เขาลุกขึ้นยืนและมีมือมากระทบไหล่
“ เข้าร้านมาก็ร้อนแรงเลยนะ ไม่เบาเลยนี่หว่าไอ้มาร์ช ” เสียงเพื่อนของร่างสูงแซว และเขาหันหน้ามาส่งสายตาราวกับว่าอยากมีปัญหาหรือไง “ มันอยู่โต๊ะไหน ” มาร์ชพยายามกลบเกลื่อนเรื่องเมื่อครู่
“ ครับ ครับ ” และพลางมองหาโต๊ะเพื่อนและชี้ไปที่โต๊ะ “ เชนมันอยู่ตรงนั้นไปเว้ย ” และทั้งคู่ก็เดินไปหาเชน และเชนที่ยังอยู่กับคริสก็โบกมือเรียกเพื่อนว่าอยู่ตรงนี่ เชนก็แนะนำคริสและพราวให้กับเพื่อนเขารู้จัก
“ คนนี้พราว ส่วนนี่คริสแฟนฉัน “ เชนรีบแนะนำ
“ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ” คริสและพราวประสานเสียง
“ ยินดีที่ได้รู้จักครับผมเปอร์ ส่วนไอ้หน้าตายนี่มันชื่อมาร์ช อย่าไปใส่ใจมันเลย ” เปอร์แนะนำและยิ้มตอบรับ และหันไปบอกกับเชน “ เมื่อตอนเข้าร้านมาไอ้มาร์ชนี่ร้อนแรงไม่เบาเลยเว้ย เดินเข้าร้านปุ๊บมีสาวมาจูบปั๊บ ”
“ เห้ยๆ พ่อหนุ่มน้อยเนื้อหอมทำไมรีบร้อนจังวะ ฮ่าฮ่าฮ่า ” เชนแซวและยกแก้วดื่ม
“ ถ้ายังไม่เลิกแซวฉันจะฆ่าพวกแกที่นี่ ” มาร์ชส่งสายดาดุดันให้กับเชนและเปอร์
“ โอเคๆ ไม่แซวละมาสนุกกันดีกว่า ” เปอร์เอ่ยชวนเปลี่ยนสถานการณ์
‘เหอะ’ มาร์ชสบถคำในใจ
...to be continued...
Guest
