ท่ามกลางผู้คนที่วิ่งหาที่หลบฝนกันจ้าละหวั่น ก็มีสาวน้อยคนหนึ่งที่ไม่วิ่งเหมือนคนอื่นๆ แต่เธอกลับเดินอย่างช้าๆเพื่อใช้สายฝนบดบังน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม
เมื่อคนที่เธอรักจากเธอไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ พ่อและแม่ของหญิงสาวเกิดอุบัติเหตุระหว่างทางทำให้ทั้งคู่จากไปอย่างกระทันหัน...
พลอยไพลิน เลิศกิจไพศาล หรือน้องพลอยใส เธอต้องสูญเสียพ่อแม่ไปในวัยเพียง 18 ปี แต่พ่อแม่ของเธอก็ไม่ยอมให้เธอลำบาก เพราะท่านทั้งสองมีเพื่อนสนิทที่รักกันมากและเคยให้สัญญาต่อกันและกันว่า หากใครเป็นอะไรไปต้องเลี้ยงลูกอีกฝ่ายให้ดีที่สุดทำให้พลอยใสต้องมาอยู่ที่บ้านเพื่อนสนิทของพ่อและแม่เธอ
ขณะที่ผมกำลังอาบน้ำอย่างสบายใจจู่ๆก็ได้ยินเสียงของตกในห้องนอนของผม
“ ใครบังอาจแอบเข้าห้องของฉัน ” ผมพูดเสียงดังเพื่อขู่คนในห้อง ห้องที่ผมหวงมากและผมไม่เคยให้ใครเข้ามาได้แม้กระทั่งแม่นมของผมเองก็ตาม
ผมรีบใช้ผ้าขนหนูพันรอบเอวอย่างลวกๆเพราะกลัวคนที่แอบเข้ามาจะหนีไปซะก่อนแล้วรีบเปิดประตูห้องน้ำออกมาดูแล้วผมก็เจอกับ...
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“ เฮ้ยยย ยัยบ้า นี่เธอเป็นใคร มาแอบเข้าห้องฉันได้ไง !! ” ผมเจอเข้ากับเด็กผู้หญิงตัวเล็กที่ผมไม่คุ้นหน้าเธอเอาซะเลย
“ อะเอ่อ หนูชื่อพลอยใสค่ะ พอดีคุณลุงให้ขึ้นมาพักบนห้องแต่ไม่ได้บอกว่าห้องไหน ขะขอโทษที่เข้ามารบกวนนะคะ ” พรึ่บ !!
เธอกำลังจะหนีแต่ผมใช้แขนของผมบังเธอไว้ไม่ให้ไปไหน
“ คะคุณจะทำอะไร ” หญิงสาวถามด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก
“ ฉันไม่เคยให้ใครเข้ามาในนี้ และเธอเป็นใครทำไมถึงไม่มีใครบอกว่าที่นี่คือที่ต้องห้าม ” ผมพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
“ หนูขอโทษค่ะ จะรีบออกไปเดี๋ยวนี้เลยค่ะ ” เหงื่อเริ่มซึมออกมาเพราะความกลัวแต่มันดันดูเซ็กซี่ไม่น้อยสำหรับเพศตรงข้าม
เหงื่อที่ไหลตามไรผมและซอกคอของเธอช่างหน้าดึงดูดนัก
“ ออกไปซะ ” ก่อนที่อะไรๆมันจะตื่นผมรีบดึกสติตัวเองทันที แต่เธอยังทำหน้างงๆใส่
“ บอกให้ออกไปไง !! ” ผมตะหวาดเธอเสียงดัง
“ ค่ะๆๆ ไปแล้วค่ะ ” ฟี้ววววว แล้วเธอก็วิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
“ ยัยบ้าเอ๊ย !!” ผมสบถอย่างหัวเสียเพราะเธอทำให้มังกรผมตื่นทั้งๆที่เธอยังไม่ได้ทำอะไรเลยด้วยซ้ำ แล้วผมก็เดินเข้าห้องน้ำไปจัดการกับมังกร...
จะแต่งเป็นเรื่องเป็นราวดีไหมนะ
...
ขออนุญาตเจ้าของรูปนะคะ
Guest
