“ออกมาทั้งทีก็จัดให้คุ้มหน่อยสิ” พอหลังจากกินข้าวเสร็จพี่ชายของผม ก็ชวนไปซื้อของต่อ ด้วยข้ออ้างที่ว่า ของใช้ในบ้านจะหมดแล้วจึงต้องซื้อมาเพิ่ม แต่อันที่จริง...ปกติเราจะซื้อของเข้าบ้านช่วงสิ้นเดือน เพราะเงินเดือนจะออกกัน แต่ทำไมพี่ชายของผมถึงชวนไปซื้อของช่วงกลางเดือนนะ? ไปเอาเงินมาจากไหนเนี่ย...
“พี่ต้องครับ ช่วงนี้มันเป็นช่วงกลางเดือน ทำไมเรารีบซื้อกันจังครับ แล้วพี่ไปเอาเงินมาจากไหนครับเนี่ย” ผมถามออกไปด้วยความสงสัย ช่วงกลางเดือนแบบนี้พี่ต้องจะเอาเงินมาจากไหน
“ถามจังเลยตี๋ พี่ก็มีงานพิเศษของพี่ งานง่าย เงินดี” พี่ต้องพูดออกมาแบบสบายใจ แต่ผมกลับสงสัยว่าไอ้งานที่เป็นงานง่ายๆ แต่เงินดีเนี่ย ถ้าไม่ใช่งานผิดกฎหมาย จะเป็นงานอะไรกัน พี่ต้องก็เป็นแค่พนักงานธรรมดาคนหนึ่ง ที่ไม่ได้เรียนจบสูงๆ ด้วยฐานะทางบ้านแต่ก่อนไม่ได้มีอะไรมากมายนัก แต่พอเป็นผม พี่ต้องกลับส่งผมเรียน จนตอนนี้ผมก็อยู่ปี3 แล้ว
“คงไม่ใช่สิ่งผิดกฎหมายหรอกใช่ไหมพี่ต้อง” ถึงผมและพี่ต้องจะต้องงานมากมายขนาดไหน ก็ไม่ได้อยากให้พี่ชายมาทำสิ่งผิดกฏหมายหรอกนะ
“ตี๋เห็นพี่เป็นคนยังไงกันเนี่ย” พี่ต้องถามผมแบบติดตลก พลางเอามือมายีหัวผมเล่น
“ก็ตี๋คิดว่าไอ้งานง่าย เงินดี ก็มีแต่พวกส่งยาอะไรแบบนี้อ่ะ” ผมตอบ
“ฮ่าๆ เลิกคิดเถอะ พี่ไม่ได้ส่งยา ขายยาอะไรหรอก” พี่ต้องตอบผม
“พี่ว่าเราไปขึ้นรถกันเถอะ เดี๋ยวจะมืดค่ำ”
ผมและพี่ต้องจึงขึ้นรถเพื่อมุ่งหน้าไปยังห้างสรรพสินค้าใกล้บ้าน แต่ระหว่างทางก็เกิดสิ่งผิดปกติกับรถที่เรานั่งมา
“ตี๋ พี่ว่ายางรั่วแน่เลย”พี่ต้องบอกผมพร้อมกับตีไฟเลี้ยวเพื่อจอดข้างทาง
“ได้ไงกันเนี่ย ตอนขี่มาก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย” ผมพูดกับพี่ต้องพร้อมสีหน้ากังวล เพราะข้างทางมันมืดมาก บ้านของผมกับพี่ต้อง ออกไปจากตัวเมืองหลายกิโล ทำให้ทางกลับบ้าน มันไม่ค่อยมีไฟ
“ลงไปดูก่อนดีกว่า” พี่ต้องบอกผมพร้อมเปิดประตูออกไป ผมจึงไม่รอช้าแต่จะเปิดประตูไม่ช่วยพี่ต้องดูรถ แต่ยังไม่ทันจะเดินพ้นประตู อยู่ดีๆก็เหมือนมีคนเอาผ้ามาปิดจมูก แล้วโลกก็ดับไป...
Guest
