ย้อนนนนกลับไปตั้งแต่ทีโอดอร์เกิดพ่อแม่ทีโอดอร์ได้ถ่ายทอดและมอบกำไลควันของมาวาเรี้ยนให้กับเด็กน้อย "ลูกรักแม่กับพ่อหนูคงอยู่เฝ้าหนูได้อีกไม่นานแล้วแม่จะสอนว่าให้ลูกเชื่อฟังคำสั่งสอนผู้ใหญ่ ตั้งใจฝึกฝนตนเองมีความอดทนเป็นคนดีน่ะจ้ะลูก" แม่สั่งเสีย "ทีโอดอร์พ่อก็ไม่อยากน้ำเน่ามากหรอกแต่อยากบอกว่าลูกต้องเข้าสังคมและหัดดูแลหวานใจตนเองให้ดีที่สุดล่ะ" พ่อกล่าวพร้อมน้ำตาเล็กน้อย
และอยู่ดีๆก็มีสาวน้อยวัย9ปีใช้การวาปมายังควันที่พ่อได้จุดไว้"คุณน้าเป็นอะไรไหมค่ะแล้วลูกคุณน้าเป็นไงบ้างค่ะ" สาวน้อยถามอย่างตกอกตกใจ "ลูกของผมปลอดภัยดีครับองค์น้อยแต่ผมคงอยู่ได้อีกไม่นาน"
แม่เลยกล่าวขอองค์น้อยว่า"องค์น้อยค่ะช่วยดูแลลูกสาวลูกชายของเราให้แทนจะได้ไหมค่ะ" "ตกลงค่ะหนูจะดูแลเขาเองค่ะคุณน้าไม่ต้องห่วงน่ะค่ะ"องค์น้อยกล่าวพร้อมน้ำตาคลอ "ดีใจจังที่ลูกแม่จะได้คนเก็งๆอย่างองค์น้อยดูแลลูกก็ดูแลองค์น้อยเวลาเธอป่วยด้วยล่ะ"แม่กล่าวแล้วยิ้มพร้อมน้ำตา แต่ไม่นานทั้งคู่ได้จบชีวิตลง
"ฮึกๆฮื้อฮื้อๆ" องค์น้อยร้องไห้แล้วอุ้มเด็กน้อยไว้ในอ้อมกอด
"อุแว้ๆๆ" เด็กน้อยร้องเพราะหิวนม "โอ๋ๆไม่ต้องร้องเดียวพี่เมลินจะชงนมให้น่ะโอ๋ๆ"
แล้วองค์น้อยได้จัดพิธีศพให้ทั้งคู่อย่างสมเกียรติเวลาผ่านไป6ปีเด็กน้อยทีโอดอร์ได้เติบโตเเละมีเมลินเป็นคนสอนวิชาต่างๆและน้องสาวทีฑอดอร์ที่เมื่อ6ปีก่อนเป็นกลุ่มควันเล็กที่ไกเด้นและภรรยาได้ให้กำเนิดแต่จะเติบโตช้ากว่าทีโอดอร์2ปี "อ้าวกินข้าวจ้าเด็กๆ^^" เมลินเรียก2พี่น้องที่เล่นกันอยู่"พี่เมลินหนูเจอเต่าทองด้วยล่ะจ้ะ" ทีโอดอร์กล่าวพร้อมโชวว์"อ่ะจ้ะสวยมากเลย"เมลินพูดอย่างตรงๆ"เมอาร์แล้วหนูล่ะจ้ะได้อะไรบ้าง" เมลินถามน้องสาวทีโอดอร์" หนูได้เจ้าตั๊กแตนตำข้าวมานี้ไงล่ะจ้ะพี่" สาวน้อยกล่าว แล้วทั้ง3ก็หัวเราะกันอย่างมีความสุข....."เฮือก!! นี้เราฝันไปงั้นเหรอ"ทีโอดอร์กล่าวในใจเนื่องจากลิ้นขาด
ทำให้ทีโอดอร์ตัดสินใจจะแหกคุกออกมาในที่สุด
อุ้ยจบไปอีกตอนแล้วน่ะจ้ะพี่บูมบามขอตัวลาล่ะบายจ้า^^
Guest
