**** อัพอาทิตย์ล่ะ 1 ตอน****
++NC 18+ จะถูกติดเหรียญ++
--ปล่อยให้อ่านฟรีจนกว่าจะแต่งจบ--
บทกลอนจากวรรณดคี ที่รำพึงรำพันถึงคนรักที่จากไป
๒.จากวรรณคดี เรื่องพระอภัยมณี ตอนพระอภัยมณีร้องไห้รักนางผีเสื้อสมุทร ด้วยเห็นความดี และความรักของนางที่มีต่อตน
"ลดพระองศ์ลงนั่งข้างศิโรตม์
ษะมาโทษนางยักษ์ที่ตักไษย
พิไรร่ำพร่ำว่าด้วยอาไลย
สอื้นไห้ใจหายเสียดายนาง
นิจจาเอ๋ยเคยอยู่ในคูหา
เจ้าอุตส่าห์ปรนนิบัติไม่ขัดขวาง
จนเกิดบุตรสุดสวาทนิราศร้าง
เจ้าอ้างว้างวิญญาจึงมาตาม
ได้พบกันวันเมื่อถึงเกาะแก้ว
พี่ห้ามแล้วเจ้าก็ยังไม่ฟังห้าม
เวียนระวังตั้งจิตแต่ติดตาม
จนถึงความมรณานิคาไลย
สงสารนักภัคินีเจ้าพี่เอ๋ย
เป็นคู่เชยเคียงชิดพิศมัย
ถึงรูปชั่วตัวดำแต่น้ำใจ
จะหาไหนได้เหมือนเจ้าเยาวมาลย์
ตั้งแต่นี้มีแต่จะแลลับ
จนสิ้นดับกาลาปาวสาน
จนม้วยดินสิ้นฟ้าและบาดาล
มิได้พานพบสมรเหมือนก่อนมา
พี่แบ่งบุญบรรชิตอุทิศให้
เจ้าจงไปสู่สรรค์ให้หรรษา
อันชาตินี้มีกรรมจำนิรา
เมื่อชาติหน้าขอให้พบประสบกัน"
สวัสดีจ้า นิยายเรื่องนี้มาจากแรงบันดาลใจจากวรรณคดีของสุทรภู่ (พระอภัยมณี)
เป็นเรื่องราวของนางยักษ์ผีเสื้อสมุทรซึ่งผิดหวังในความรัก โดนคนรักหลอกให้เจ็บช้ำใจในชาติที่แล้ว
ชาตินี้ได้กลับชาติมาเกิดเป็นหญิงงาม ผู้ที่ไม่เคยมีใจรักใคร รักมั่นแค่ตัวเอง
ฝากนิยายเรื่องนี้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ ♡♡♡
Guest
