ร้ายแต่ก็รัก

'ยามาซากิ คิรัน' เด็กสาวโลกหม่นหมองวัย 17 ปีที่มักจะถูกขัดเกลาด้วยศิลปะการต่อสู้จากผู้เป็นพ่อตั้งแต่เด็ก บัดนี้ เธอจำเป็นต้องหยิบมันออกมาใช้ด้วยเหตุผลที่ว่า เธอต้องเข้ามาอาศัยอยู่ในแก๊งยากูซ่าที่ครองอันดับ 1 ของญี่ปุ่นอย่างปฏิเสธไม่ได้ เนื่องจากที่เธอกำลังถูกคนกลุ่มหนึ่งไล่ล่า พ่อของเธอเลยต้องส่งเห็บอย่างเธอเข้าไปอยู่ในดงหมาป่า แต่การเข้าไปครั้งนี้เธอกลับได้รู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับตัวเธอเอง

ทั้งอดีตของเธอ ครอบครัวจริงๆ ของเธอหรือแม้กระทั่งการที่เธอเคยมีแก๊งยากูซ่าของตัวเอง นั่นก็มีเกี่ยวพันกับเรื่องที่เธอต้องถูกตามล่าด้วยเช่นกัน มีหรือที่เธอจะยอมเสียโอกาสล้วงความลับตัวเองจากบอสใหญ่ที่นี่

คนอย่างคิรันไม่มีทางกลัวบอสหน้าหนอนอย่างริวคิ เจ้าพ่อแก๊งยากูซ่าวัย 23 ปีแน่นอนอยู่แล้วจะบอกให้

\\(^0^)//

_________

"ทำไมฉันต้องทำตามที่นายสั่งด้วยมิทราบ!!"

"ถ้าเธอไม่โง่ก็น่าจะรู้นะว่า ฉันเป็นเจ้านายของเธอ"

"เออใช่ ฉันรู้ ก็แล้วยังไงละ! ยังไงซะฉันก็ไม่ยอมหรอกนะ ไองานถูพื้นตั้งแต่ล็อบบี้จนถึงดาดฟ้าเนี่ย!!!"

คนบ้าที่ไหนบ้างออกคำสั่งให้ฝ่ายบอดี้การ์ดอย่างเธอลงไปถูพื้น พนักงานทำความสะอาดก็มีไม่รู้จักใช้รึไงไอบ้านี่

เด็กสาวภายใต้ชุดสูทดำมืดยืนกอดอกวางท่าไม่ไปไหน แม้ว่าจะมีดวงตาสีน้ำตาลคู่สวยของเจ้ากรรมนายเวรจ้องอยู่ก็ตาม แต่เธอก็ยังคงเลือกที่จะขัดคำสั่งบ้าๆ นั่นและทำลอยหน้าลอยตาต่อไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง จู่ๆ ร่างสูงทะมึนก็ตัดสินใจลุกขึ้นจากเก้าอี้ เขาเดินตรงเข้าหาเธอก่อนอุ้มเธอขึ้นพาดบ่าอย่างไม่ลังเล

"เห้ยๆๆ!!! ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะริวคิ!!"

"ทำไมฉันต้องทำตามที่เธอสั่งด้วยมิทราบ"

"นายโดนดีแน่ริวคิ โอ๊ย!!"

ยังไม่ทันที่เด็กสาวจะได้พูดจบประโยค ริวคิกลับปล่อยเธอลงบนเตียงขนาดคิงไซส์ของเขาทันทีที่ถึงห้องพักส่วนตัวและแทบจะในทันทีที่ถึงเตียง เธอที่ไม่ทันจะหายใจเต็มปอดลมหายใจร้อนผ่าวของริวคิก็เข้าประชิดถึงซอกคอเธอซะแล้ว

"อ๊ะ!! ขอร้องละ อื้อ!"

"ปฏิกิริยาดีนี่คิรัน หึๆ"

_____________

จากใจผู้เขียน:

ขอฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ด้วยนะคะ

อาจจะไม่สนุกเท่าไหร่เพราะพึ่งเริ่มเขียน

แต่ก็จะพยายามคะ

แล้วเจอกันทุกวันเสาร์นะคะ