เพราะไม่คิดว่าการที่เธอช่วยเหลือเจ้าเสือลายพาดกลอนในคืนนั้น มันจะทำให้ชีวิตของเธอเปลี่ยนไปตลอดกาลแบบนี้!
“คุณ!”
“ไปอาบน้ำได้แล้วคุณหมอ อาหารเช้าพร้อมเสิร์ฟแล้ว และเรามีเรื่องที่ต้องคุยกัน”
“เรางั้นเหรอคะ ไม่จำเป็นหรอกค่ะ เพราะฉันไม่มีเรื่องอะไรจะคุย” คุณหมอสาวส่งเสียงเขียวขึ้นมาทันที ความดื้อรันที่ไม่ค่อยให้เห็นบ่อยนักแสดงออกมาหมดทั้งสีหน้าและอารมณ์ พ่อครัวจำเป็นยืนกอดอกพิงกรอบประตูแล้วยิ้มนิดๆ ที่มุมปาก
“งั้นหรือ เอางั้นก็ได้ เพราะฉันจะอยู่ที่นี่จนกว่าจะคุยเรื่องของเราจบ”
“เอ๊ะ! นี่คุณ! พูดภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือคะว่าฉะ…”
“ไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อย เพราะถ้าเธอยังอ่อยฉันอยู่แบบนี้ ระวังจะไม่ได้กินข้าวเช้า”
“หื้ม?” นิรารัตน์ก้มมองดูตัวเองทันทีแล้วแทบร้องกรี๊ด รีบเอาผ้าห่มห่อกาย ใบหน้าร้อนเห่อ ยิ่งได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอนั่นนิ่งทำให้เธออยากมุดดินหนี บ้าจริง! เพราะโมโหเมื่อกี้จนลืมตัวปล่อยผ้าทิ้งแน่ๆ
“ยังไม่ไปอีก เอ๊ะ! หรือว่าอยากให้ฉันอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอกัน” สายตาเจ้าเล่ห์วิบวับจนนิรารัตน์อยากจะจิ้มให้ตาบอด เธอสะบัดหน้าพรืดแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำทั้งที่มีผ้าห่มผืนโตห่อกายอยู่แบบนั้นโดยมีเสียงหัวเราะเบาๆ ไล่ตามหลังมา
***********************************
ฝากติดตามเรื่องสั้น สมิงล่ารัก ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจพ่อแม่พี่น้องด้วยนะคะ
เรื่องนี้จะอยู่ในคอลเลคชั่นเดียวกับโฉมงามกับเจ้าชายอสูร เป็นซีรี่ย์
อสูรร่ายรัก
ค่ะ :)
จะมีกี่เรื่องฝากติดตามกันด้วยนะคะ ติชมได้เสมอนะ
Guest
