ผมเคยรู้สึกว่าชีวิตของตัวเองมันปกติสุขจนน่าเบื่อเกินไป
จนกระทั้งมีเด็กหนุ่มทรงสเน่ห์ผู้เต็มเปี่ยมด้วยปริศนา ก้าวเข้ามาวนเวียนอยู่รอบๆกายผมได้ไม่นาน
ความวุ่นวายเกือบทุกรูปแบบก็พากันเทโครมลงมาใส่หัวผมเต็มๆ..
" ใครบอกปีศาจไม่มีความรู้สึกนึกคิดกัน "
" .... "
" ความรู้สึกและหัวใจของนาย มันคือฉันไม่ใช่เรอะไง "
ผมฉีกยิ้มเย็น ใช้ฝ่ามือตบไปที่ซีกแก้มด้านซ้ายของเด็กหนุ่มเบาๆแทนคำร่ำลา
รีวิว (0)
เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว
Guest
