‘ท้องก่อนแต่ง’
ริมฝีปากบางเบะออกมาเหมือนเด็กเริ่มจะร้องไห้กึ่งจะไชโย ดวงตาสาวจ้องมองเครื่องมือวัดค่าความเป็นได้ที่เรียงรายอยู่ตรงหน้าอย่างใจจดใจจ่อ สองมือน้อยกระพุ่มปุ่มพนมเหมือนภาวนา ขออย่าให้ได้และอย่าให้โดน...
“ตายหก!” จันทร์จ้าวแทบจะร้องลั่นบ้าน กระพริบตารัวถี่ ๆ เหมือนไม่แน่ใจในสิ่งที่เห็นสักเท่าไหร่ สองมือรวบคว้าเครื่องตรวจครรภ์เข้ามาเพ่งมองใกล้ ๆ
“กลิ่นยังอยู่แฮะ”
หญิงสาวหย่นจมูกไม่อยากสูดดมกลิ่นของตนเอง
“เครื่องตรวจพวกนี้มันเชื่อถือได้ไหมวะ?” จันทร์จ้าวก้ม ๆ เงย ๆ อ่านข้อมูลอีกครั้ง...ครั้งที่ร้อย อ่านไปหน้าเสียหน้าซีดไปถนัดตาก็คู่มือทุกกล่องทุกยี่ห้อมันดันบอกตรงกันราวกับนัดหมายกันมาว่า...มีความแม่นยำมากถึงร้อยละเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ ยิ่งถ้าประจำเดือนหายไปสิบถึงสิบสี่วันขึ้นไปความแม่นยำที่จะเป็นไปได้ก็สูงขึ้นไปด้วย แต่...นี่มันผ่านมายี่สิบวันแล้วเห็นจะได้ ถ้าจันทร์จ้าวนับมาไม่ผิด
“ตาย...ตาย อีจันทร์ตายแน่งานนี้” หญิงสาวเหงื่อแตกพลั่ก สองมือขยี้ยีผมเผ้าของตนเองจนยุ่งเหยิงไปหมด สภาวะของจันทร์จ้าวไม่ได้อยู่ในสถานะที่จะรับผิดชอบชีวิตของใครได้ แม้แต่ตัวเองหญิงสาวยังแทบจะเอาตัวเองไม่รอด ถ้าให้มีอีกหนึ่งชีวิตโผล่มาให้ต้องดูแล...ซี่แหงแก๋!
ดีใจก็ว่าไม่ได้ตามปาก เพราะพ่อของเจ้าสิ่งมหัศจรรย์ที่มีชีวิตเล็ก ๆ เขาไม่ได้รับรู้อะไรไปด้วยกับเธอ จะให้บอกว่าโคตรเสียใจก็ไม่ได้เพราะกลัวจะกระทบถึงความรู้สึกของสิ่งที่บังเกิดขึ้นในท้องของตนเอง ในความรู้สึกของการจะได้เป็นมนุษย์เริ่มบังเกิดขึ้นกับตัวเองอยู่มากเหมือนกัน เอาเป็นว่าในเวลานี้...จันทร์จ้าวทั้งอยากจะหัวเราะและร้องไห้ในเวลาเดียวกัน
จันทร์จ้าวไม่ใช่คนโลกสวยเกินเบอร์สาวสายทุ่งดอกลาเวนเดอร์เบอร์หนึ่ง ที่แม้แต่ความคิดในหัวก็ยังสวยสดงามไปเสียทุกวินาที เพราะในชั่วขณะหนึ่งของความคิดชั่ว ๆ มารตัวดำก็วับแวบเข้ามาให้หัวอยู่เหมือนกัน จะทำลายก็ไม่ได้เพราะเธอสายธรรม จะเก็บเอาไว้ก็ประจานตัวเองเป็นผู้หญิงใจแตกท้องไม่มีพ่อ
หรือจะทำตัวเองเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวคนเก่ง จันทร์จ้าวเบ้ปากมองบน ถอนหายใจเฮือกใหญ่...ลำพังตัวเองก็แทบจะกัดก้อนเกลือกินไปวัน ๆ อยู่แล้ว
หากแต่จันทร์จ้าวต้องรีบสะบัดสลัดความคิดชั่วร้ายมันทิ้งไปในทันที
สิ่งมหัศจรรย์เล็ก ๆ นี้ไม่มีความผิด แต่เธอต่างหากที่ผิด...
ผิดที่ไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจ...ตัวเอง
สมน้ำหน้าตัวเองนัก!
คิดว่าตัวเองเก่งจนเอาตัวรอดได้งั้นเหรอ รักสนุกแต่ไม่ผูกพันงั้นเหรอ...ตอนกินอร่อยตอนปล่อยลำบากตัวเองไหมละ? งามไส้จริง ๆ จันทร์จ้าวเอ่ย
สารพัดคำตัดพ้อด่าท้อตัวเองก็ตามมาเป็นพรวน จันทร์จ้าวไม่คิดโทษสิ่งมหัศจรรย์เล็ก ๆ ที่ถือกำเนิดเกิดขึ้นในท้องของตัวเอง ทั้งหมดทั้งมวลเธอโทษตัวเองล้วน ๆ ทั้งไม่รู้จักป้องกัน ทั้งไม่ระมัดระวังเผลอพลาดจนได้ อีกอย่างเธอไม่ใช่เด็กสิบสองสิบสามที่ไร้สภาวะหยุดยั้งช่างใจ ไม่รู้วิธีปกป้องตัวเองเพราะต่อให้พลาดไปแล้ว ยาคุมกำเนิดก็มีขายเกลื่อนตามร้านขายยาทั่วไป จะรีบเข้าไปซื้อมาใช้เพื่อควบคุมประชากรตอนนั้นก็ได้ เพราะเธอไม่ใช่ดาราซุปตาร์คนเด่นคนดังที่ไหน จะได้คอยปกปิดเรื่องราวคาว ๆ ของตัวเอง ที่ไม่มีใครเขาอยากจะมาขุดคุ้ยอะไรสักหน่อย...
จันทร์จ้าวสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด พลาดแล้วพลาดเลย...เพราะอดีตมันกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ คิดมากไปก็จิตตกเปล่า ๆ มาทำปัจจุบันเพื่ออนาคตกันดีกว่า
สิ่งที่เธอควรจะทำต่อไปจากนี้ ตรวจคัดกรองหาโรคร้ายที่อาจจะเกิดขึ้นกับตัวเองต่อให้ ‘ผู้’ ที่ทำให้จันทร์จ้าวตกอยู่ในสภาพกลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่ตอนนี้ หญิงสาวออกจะมั่นใจนักหนาว่าเขา ถูกเธอสแกนด้วยสายตาของแอพพลิเคชั่นหลักมาแล้วเป็นอย่างดีก็ตาม...แต่โลกส่วนตัวของเขา เธอไม่รู้ ยังไงก็ขอปลอดภัยไว้ก่อน จะได้สบายใจ
ต่อไปก็ต้องหันมาดูแลตัวเองเพื่อสิ่งมหัศจรรย์ ฝากท้องฝากไส้ให้เรียบร้อย...แต่ข้อนี้ขอปกปิดผู้คนครอบครัวไปจนกว่าจะถึงเวลาที่เหมาะสมให้ถูกตราหน้าต่อว่าน้อยที่สุด
หรือจะรีบเร่งหา ‘พ่อ’ ให้สิ่งมหัศจรรย์เล็ก ๆ ของเธอดี!
**
หลายเดือนก่อนหน้านี้
Guest
