ตอนที่ ..INTRO
ตุ้บ!
“พ่อว่าไงนะ!!”
เสียงของเด็กหนุ่มวัยละอ่อนเอ่ยถามอย่างดัง ‘ดิน’ มองชายตรงหน้าที่เค้าเรียกว่าพ่ออย่างต้องการคำตอบ เพื่อความแน่ชัด
“ก็อย่างที่ฉันบอกแกไป”
อัคคีตอบคำถามลูกของตนด้วยใบหน้าเรียบเฉยอันทรงอำนาจและหยิ่งทะนง
“พ่อ! แต่นั่นมันเป็นผู้ชายนะ!!”
ดินเอ่ยอย่างเคืองๆ
“แล้วไง ?”
“พ่อจะให้มันมาเป็นแม่ผมน่ะหรอ!!”
ดินยืนขึ้นจากโซฟาหนังสัตว์ราคาแพง แล้สชี้หน้าผู้ชายร่างบางที่นั่งตัวสั่นอยู่ข้างๆ พ่อของตน
“...”
อัคคีเงียบ แล้วฟังต่อ
“ผมรับไม่ได้หรอกนะ! จะหาคนมาแทนแม่ก็หาให้มันดีกว่านี้หน่อยสิ แล้วนี่ยังจะเป็นผู้ชายด้วยนะ รู้ถึงไหนอายถึงนั่นนะพ่อ!”
“จะสนทำไม แค่พวกปากไม่อยู่สุข”
อัคคีกอดไหล่ของคนร่างบางข้างที่กำลังนั่งตัวสั่นเทิ้ม
“ผมไม่ยอมเด็ดขาด!! ยังไงก็ไม่ยอม”
ดินพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินกระฟัดกระเฟียดขึ้นห้องนอนไป คนร่างบางหันเงยหน้าแล้วหันมาสบตาด้วยแววตาสั่นระริก อัคคีเห็นดังนั้นจึงกอดไหล่บางแน่นและเอานิ้วหัวแม่มืออีกข้างมาเช็ดหยดน้ำตาที่ติดอยู่หางตา พลางพูดปลอบประโลมไปด้วย
“ไม่เอานะ ไม่ร้อง”
อัคคีพูดกับคนข้างกายด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“ตะ แต่ว่า...”
ร่างบางกำลังท้วง
“เชื่อพี่สิ ‘วายุ’ สักวันเดี๋ยวเค้าจะเข้าใจเองแหละ”
“จะ จริงหรอครับ?”
คนร่างบางถาม
“อืม”
ทั้งคู่นั่งกอดกันกลม ด้วยความรักใคร่ โดยไม่รู้เลยว่ามีร่างของเด็กหนุ่มที่ชื่อดิน มองทั้งคู่จากชั้นสองของบ้าน ดินกำมือแน่น รู้สึกอับอายและขยะแขยง เข้าเดินเข้าห้องปิดประตูเสียงดังปังด้วยความโกรธที่มีให้พ่อของตน ถ้าเพื่อนเขารู้ เขาจะอับอายขายขี้หน้าขนาดไหนที่พ่อของตนมีเมียเป็นผู้แถมยังจะมาเป็นแม่เลี้ยงของเขาอีก ในอุดมคติของลูกหลายๆ คนมักจะคอยคิดว่าแม่ใหม่หรือพ่อใหม่จะแย่งความรักพ่อและแม่แท้ๆ จากตนไป แต่สำหรับดินมันไม่ใช่ เพราะเขาไม่เคยได้รับความรู้สึกรักจากอัคคีตั้งแต่เด็กแล้ว ในวันนั้น วันที่แม่ทิ้งอัคคีและเขาไป พ่อก็กลายเป็นคนเงียบขรึม เขาพยายามที่จะหาแม่ใหม่หลายครั้ง แต่ไม่เคยเข้าตา เข้าใจอัคคีเลยสักนิด จนกระทั่งวันนี้ วันที่พ่อของเขาบอกกับตนว่าหาแม่ได้แล้ว เค้าควรจะดีใจมากหากแม่ใหม่ไม่ใช่...
‘ผู้ชาย!’
ดินหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา ก่อนจะกดหมายเลขปลายสายแล้วโทรออก รอสักพัก ปลายสายก็กดรับ ดินรีบพูดกรอกสายทันที
ติ้ด!
“ฮัลโหลไอ้น้ำ ว่างป่ะวะ”
ดินถามคนปลายสายอย่างหัวเสียนิดๆ
‘ว่างๆ ทำไมวะ’
คนปลายสายตอบกลับ
“ไปแดกเหล้ากัน ที่เดิมเจอกัน”
‘เออๆ’
ตรู๊ด~ ตรู๊ด~
ดินวางหูโทรศัพท์แล้วเดินไปถอดเสื้อผ้าหยิบผ้าขนหนูมาพันรอบเอว ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำอย่างรีบเร่ง
ในระหว่างดินอาบน้ำอยู่นั้น ทางด้านอัคคีและวายุแยกย้ายกันไปทำธุระส่วนตัว วายุกำลังอาหาร ทั้งของโปรดของอัคคีคนรัก และดินอย่างมีความสุข ส่วนอัคคีนั้นแยกไปอาบน้ำ เมื่อวายุทำอาหารเสร็จก็นำสำรับกับข้าวมาจัดแจงบนโต๊ะไม้เคลือบอย่างพิถีพิถัน
ดินที่อาบน้ำใส่เสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อยก็เดินลงมาจากห้องนอนผ่านโต๊ะอาหารที่วายุจัดอยู่ ร่างบางที่เห็นดินเดินลงมาจากห้องก็รีบปรี่ไปเรียกดินทันที....
“เอ่อ... คุณดินมาทานข้าวกันครับ”
วายุเอ่ยด้วยวาจาและท่าทีเจียมเนื้อเจียมตัว
“ไม่แดก! จะแดกก็แดกไปคนเดียวเหอะ!”
ดินตอบแล้วเดินชนไหล่จนร่างบางล้ม
ดินเดินออกมาที่โรงรถก่อนจะขึ้นคล่อมรถมอเตอร์ไซด์คันเก่งแล้วขับออกไปทันที วายุที่โดนดินเดินชนไหล่จนล้มก็ลุกขึ้นมาก่อนจะหันไปมองรถมอเตอร์ไซด์ที่ขับออกไปด้วยแววตาเศร้าสร้อย
‘น้าจะอดทนจะกว่าคุณดินจะยอมรับน้าได้นะ’
ร่างบางเดินกลับไปที่โต๊ะอาหาร พอดีกับอัคคีที่เดินลงมาจากชั้นบน ร่างบางจะชวนทานข้าวทันที อัคคีมองซ้ายมองขวาจนวายุจับสังเกตุได้ จึงถามออกไปทันที
“มองหาอะไรหรอครับ?”
วายุถามพร้อมกับคดข้าวให้ร่างสูง
“แล้วไอ้เจ้าดินล่ะ ทำไมมันยังไม่ลงมา ปล่อยให้คนอื่นรอนาน เสียมารยาทจริงๆ ไอ้ลูกคนนี้”
อัคคีไม่ตอบคำถามร่างบางแถมยังกล่าวว่าลูกของตนอีก
“เอ่อ.. คุณดินออกไปแล้วครับ”
ร่างบางพูด
“ออกไปแล้ว? ออกไปไหน ทำไมไม่บอก เดี๋ยวนี้มันชักทำตัวออกนอกลู่นอกทางมากไปแล้วนะ เดี๋ยวจะกักบริเวณเลยคอยดู”
“อย่าไปว่าคุณดินเขาเลยนะครับ กำลังอยู่ในช่วงวัยรุ่น ต้องให้เค้าได้ลองอะไรใหม่บ้าง”
ร่างบางของวายุตอบพร้อมกับกุมมืออัคคีแล้วบีบเบาๆ
อัคคีหันมายิ้มให้กับร่างบางของคนรักตรงหน้าอย่างทะเล้น ในรอบหลายปีมานี้อัคคีไม่เคยยิ้ม หรือหัวเราะเลย ตั้งแต่ ‘เพ็ญ’ คนรักคนเก่าที่เขารักมากทิ้งเค้ากับลูกไป นับแต่นั้นมาอัคคีไม่เคยยิ้มให้ใครเห็นแม้แต่ลูกของตนเอง และไม่เคยคิดที่จะมีภรรยาใหม่ด้วยแม้ดินจะพยายามหามาให้ก็ตาม จนมาเจอกับวายุ เลขาคนใหม่ที่มาทำงานกับเขา เขาและวายุแอบคบกันมาปีกว่าๆ โดยไม่มีใครรู้ จนมาวันนี้ วันที่เขาบอกกับลูกของเขาเองว่า
‘วายุคือแม่ใหม่ของแก’
.
.
.
.
เป็นมือใหม่หัดแต่งครับ ผิดพลาดตรงไหนขออภัย...น้ำหนักของเรื่องนี้จะหนักไปทางวายนะครับ ไม่ชอบก็ผ่านไปได้เลยนะครับ... นานๆ อัพทีนะครับ
SmileKung